Marzyłam o opisie ceremonii świeckiej..i jest... przykład ceremonii godnej wielkiego, wspaniałego życia.
Mamy też opis życia według zasady: "zamiast modlić się do Wezuwiusza, zbuduj sejsmograf".
Panie Marcinie... Genialne!

"Teraz bowiem musimy pogrzebać prochy. Mają zostać zmieszane z kompostem i służyć jako podkład włoskiego orzecha. Sadzonki przygotował zawczasu, mamy wybrać najlepszą, a resztę zasadzić na miedzy. Ta jednak ma szczególne przeznaczenie. Dwuletnie drzewko, już za pięć lat może dać pierwsze orzechy".
Ujmujący motyw. Taki bardzo z Kielanowskiego ("Rozmyślania o przemijaniu"), który starał się prezentować filozofię non omnis moriar, twierdząc, że sprawia mu swoistą przyjemność świadomość, iż po śmierci nadal będzie obecny w drzewach i kwiatach.

Jeden woli w drzewach i kwiatach, drugi woli aby go bezposrednio zjadły robale, glisty i żuczki gnojarki.

Znakomite.

Cwanie pomyslane z tymi orzechami...pomnik trwalszy i lepszy od spiżu, bo żywy...

Pięknie. Skromnie.
A ja wrócając myślami do naszego polskiego tu i teraz pomyslałem o swoim "pogrzebie z odgromnikiem".
Smutno. U nas tak nie wolno. To by podpadało pod "zbeszczeszczenie" zwłok.
Czy my w tej materii jestesmy cofnięci cywilizacyjnie względem XIX-wiecznych Stanów? Zastanawiam sie skąd takie prawo? Znowu ten Kościół i jego interesy?

Ciała katolików nie należą do nich i nie pozostawia się im w tym względzie żadnych wątpliwości. Nie wolno ich dotykać (mastubacja surowo wzbroniona, makijaż, krem i inne próżne zachcianki im mniej tym lepiej), nie wolno pozwalać innym ich dotykać (seks tylko w małżeństwie i tylko prokreacyjny, najchętniej bez urozmaiceń i bez radości, o takim seksie można uznać, że również nie należy do wykonujących go osób, no bo co one do niego wnoszą, poza użyczeniem swych ciał), antykoncepcji nu nu, aborcji też, eutanazja - wykluczone, nie wolno decydować, kiedy nie chce się już żyć, a po śmierci, przymus posiadania miejsca spoczynku, które możnaby zapisać w jakimś  tam rejestrze (jakby kogoś mogły jeszcze kiedyś zainteresować moje zwłoki, kiedy już za życia moje wdzięki zwiędną i przepadną). Jeśli do tego tak jak ja jest się kobietą, ma się ograniczony wybór warunków rodzenia dzieci (rutynowo podaje się oksytocynę, która wprawdzie przyspiesza poród, ale szkodzi dziecku i zwiększa obrażenia krocza, o czym uczy się już młode położne np. w Collegium Medicum, po czym wysyła się je do szpitali na praktyki, gdzie stare położne pokazują im "jak to się robi naprawdę"). Niestety, wszystkie ciała należa najpierw do jakiegoś boga, a potem do jakiegoś państwa.

Tak to prawda, państwo zainteresowało się też naszym ciałem w ustawie o pozyskiwaniu organow do przeszczepow i domniemanej zgodzie zmarłego.
Ale w praktyce nastąpił jakiś konflikt w stosowaniu tego prawa... Nie zadziałało i nie wiadomo dokładnie dlaczego. Jakie interesy lub uczucia naraziło? Czy chodziło może o to że zmarły byłby niekompletny przekraczając bramy Krolestwa Niebieskiego? A może rodzina czulaby sie niedobrze w swieto zmarłych nad grobem w ktorym nieboszczyk leży i jest bez wątroby i nerek?
Chociaż z drugiej strony patrząc to inni katolicy bardzo czekają na ten przeszczep, chcą jednak poprawiać dzieło Pana Boga, badź co bądź (chyba?) sprzeciwiając się w ten sposób Jego woli.

Swoją drogą artykuły Pana Kruka są genialne, ale uderza w nich swoiste umiłowanie tematyki śmiertelnej....    www.racjonalist(*)p/s,7420/q,Rigor.mortis.  Już samo nazwisko... Rozdziobią nas Kruki, wrony...  hej. Panie Marcinie, to oczywiście żart.

Nie wiem czy są jakieś próby wywarcia presji na ustawodawcę na zmianę obecnych przepisów. Te stanowią, że prochy mają być pochowane na cmentarzu, ale ustawa dopuszcza ich zatopienie w morzu.  W tej sprawie okazuje się, że nie ma przepisów wykonawczych, więc i to nie jest możliwe. W rzeczywistości bardzo wielu ludzi decyduje się na popełnienie wykroczenie, które w praktyce nie jest ścigane. Prawdopodobnie prokuratura musiałaby jakoś wkroczyć, gdyby było formalne doniesienie o popełnieniu przestępstwa. Nie słyszałem o takich przypadkach, natomiast słyszałem o przypadkach rozsypania prochów w miejscach, które wskazali zmarli w testamencie.