Mieszkańcy Cypru — terenu, na którym od dawna skupiają się jak w soczewce wpływy wielu istotnych potęg a na przełomie XX i XXI wieku są to wpływy brytyjskie, izraelskie i rosyjskie, starają się łączyć tradycję z nowoczesnością. Ludność obowiązuje Specjalny Kodeks Honorowy. We władzach sześciu dystryktów, na które podzielono administracyjnie wyspę, zasiadają z głosem doradczym i mediacyjnym przedstawiciele miejscowego duchowieństwa prawosławnego (ortodox church o rodowodzie greckim) i maronickiego. Społeczność Cypryjczyków notuje jeden z najmniejszych współczynników przestępczości w świecie (do 2‰ populacji), wliczając w to wypadki komunikacyjne.

5. Cypryjska waluta funt cypryjski związany był zawartymi umowami z walutą ostatniego z kolonizatorów — Wielką Brytanią. Od 2008 roku Cypr wszedł do strefy euro, co miało dopomóc jej mieszkańcom w kontaktach z całym kontynentem a szczególnie z rodzimą w zakresie języka i kultury Grecją. Wejście Cypru do strefy euro uległo jednak koincydencji ze światowym kryzysem gospodarczym. W nadchodzącym półtorarocznym okresie prezydencji, Cypr będzie jedynym państwem z grupy siedemnastki — strefy euro. Różnice między państwami strefy euro, z osłabiającą cały system Grecją, a pozostałymi członkami UE, nie będącymi w strefie wspólnej waluty są dosyć poważne. Zaproponowany przez Francję i Niemcy pakt anty-konkurencyjny w pierwszej kolejności ma obowiązywać państwa strefy euro. Jego celem jest uratowanie walutowego instrumentu integracji — który okazał się zbyt kruchy wobec światowych operacji finansowych (zwłaszcza Stanów Zjednoczonych). Zamierzeniem tego paktu, oprócz uzgodnień wspólnej polityki inwestycyjnej w ramach państw Unii a nie na zewnątrz, ma być wprowadzenie jednolitości w zakresie podatkowym i obciążenie ludności państw, które do niego przystąpią. Pakt dla podniesienia konkurencyjności UE ma doprowadzić do ściślejszej współpracy gospodarczej, zapewniając stabilność krajom strefy euro. Przewiduje on liczne ograniczenia polityki socjalnej, czyniąc z Europy obszar o lepszych warunkach brzegowych do rywalizacji (np. z państwami Dalekiego Wschodu). Planuje się między innymi podwyższenie wieku emerytalnego, zrezygnowanie z indeksowania wynagrodzeń według wskaźnika inflacji, uelastycznienie rynku pracy, wpisanie limitów zadłużenia do prawa krajowego oraz częściową harmonizację podatku CIT w skali całej strefy. Najbliższa refleksja, nasuwająca się do tych postanowień jest następująca — o ile kryzys kiedykolwiek jeszcze zachwieje podwalinami Europy, weksle bez pokrycia płacić będą obywatele nie zaś europejska klasa polityczna.

* * *

Ustalenia wielu historyków dowodzą, że przemoc łączona z wolnością legła u podstaw systemu kapitalistycznego. Dotyczyła chłopów wyrzucanych z siedlisk angielskich, francuskich i niemieckich rolników, a później robotników wielkiego uprzemysłowienia. Eksploatowano także zasoby terenów kolonialnych. Postulujący wolność jednostki projekt oświeceniowy doprowadził do powstania państw narodowych i wojen między nimi. Wolność religijna i równość polityczna nie zapewniły automatycznego zagwarantowania praw człowieka w zakresie ekonomicznym i socjalnym. Po drugiej wojnie światowej rywalizacja dwóch systemów zapewniła ludności państw europejskich niespotykany wcześniej wzrost poziomu życia i w miarę egalitarny system redystrybucyjny. Historia Europy wielokrotnie udowodniała cywilizacyjną ironię w dziejach człowieka. Brak zewnętrznego wroga dla funkcjonującego systemu powoduje jego wynaturzenie. Wrogiem dla cywilizacji Zachodu był radziecki komunizm. Z chwilą jego rozpadu pojawia się pytanie, czy właściwą może być postawa prezentowana przez polskiego premiera wyrażona w jego słowach: „partia, którą kieruję nie ma z kim przegrać". To współczesne pytanie może zostać skierowane do niemal całej współczesnej KLASY POLITYCZNEJ. Sondaże pokazują w wielu państwach europejskich spadek zaufania do klasy rządzącej oraz rosnący pesymizm w odniesieniu do nadchodzących perspektyw rozwoju na najbliższe dziesięciolecie. Jednym z ważniejszych priorytetów dla czekającej nas prezydencji w ramach skomplikowanych struktur unijnych obok polityki energetycznej będą postulaty odnoszące się do likwidacji obszarów biedy i społecznego wykluczenia.

Dyktatorzy w państwach północnej Afryki są odsuwani od władzy. Przywódcy państw uznawanych za demokratyczne stają przed koniecznością sprostania nie tylko wyzwaniom, ale i ambitnym aspiracjom własnych społeczeństw.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Godzina Ziemi nie zmieni świata Konformizm inteligenta oczami Zanussiego

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (3)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Jerzy Kolarzowski Doktor habilitowany, adiunkt w Instytucie Historyczno-Prawnym Uniwersytetu Warszawskiego (Wydział Prawa i Administracji). Współzałożyciel i rzecznik prasowy PPS (1987 - luty 1988), zwolniony z pracy w IPiP PAN (styczeń 1987), współredagował Biuletyn Informacyjny Ruchu Wolność i Pokój (1986–1987), sygnatariusz platformy Wolność i Pokój (1985), przekazywał i organizował przesyłanie m.in. do Poznania, Krakowa, Gdańska, Lublina i Puław wielu wydawnictw podziemnych. Posiada certyfikat „pokrzywdzonego” wystawiony przez IPN w 2003 r. Master of Art of NLP. Pisze rozprawę habilitacyjną "U podstaw europejskiej filozofii praw człowieka. Narodziny jednostki w sferze publicznej i prywatnej w pismach Braci Polskich". Zainteresowania: historia instytucji życia publicznego i prywatnego, myśl etyczna i religijna Europy (zwłaszcza okresu reformacji). Bada nieoficjalne nurty i idee inspirujące kulturę europejską. Hobby: muzyka poważna, fotografia krajobrazowa. Autor książki Filozofowie i mistycy  Liczba tekstów na portalu: 51  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Polski i brytyjski samorząd terytorialny - zasadnicze różnice