A) Profil grupy

Nazwa: Południowi Baptyści.
Założyciel: Wiele kongregacji baptystów w południowych USA zjednoczyło się w 1845 roku, żeby sformować Konwent Południowych Baptystów — „Southern Baptist Convention" (SBC).
Data narodzin: 8 maja, 1845 roku.
Miejsce narodzin: Augusta, stan Georgia.
Rok założycielski: 1845.
Święte i szanowane teksty: „Biblia".
Rozmiar grupy: około 15,5 miliona osób — prawie 40 tysięcy kongregacji.

B) Bieżące tematy i kontrowersje.

Południowi Baptyści są postrzegani jako fundamentaliści przez osoby spoza ich wiary. Od końcowych lat 70tych XX wieku, podzielili się oni na dwie grupy: fundamentalistów i umiarkowanych (tych przeciw fundamentalistom).
Doktrynalnie nie różnili się tak bardzo, jednak te różnice wystarczyły, żeby spowodować wielki konflikt, który nawet dziś grozi schizmą, która może podzielić największy odłam protestantyzmu w USA na dwie części!
Największym konfliktem wśród tych dwóch grup była sprawa biblijnego autorytetu. Obie strony uważały „Biblię" za centralny autorytet w życiu jednostki, jednak fundamentaliści uważali historię i nauczanie religijne za nie posiadające błędu, natomiast „umiarkowani" uważali, że wyłącznie religijne prawdy nie posiadają błędów.
Obie strony kłócą się także w sprawie autorytetu pastorów. Fundamentaliści wierzą w schemat autorytetu, w którym pastor rządzi kościołem, a mąż żoną. Z powodu tej hierarchii, fundamentaliści uważają, że nie można powołać kobiety na pastora, natomiast umiarkowani twierdzą, że kobieta może być pastorem.
Obie strony mają również inne poglądy na sprawy społeczne i polityczne. Fundamentaliści byli przeciwni takim kwestiom jak homoseksualizm, aborcja i Poprawka Równych Praw. Umiarkowani nie mogli wypracować jednolitego stanowiska w tych kwestiach.
Konflikty ideoweo-religijne poprzedzała książka i doktrynalna różnica, która w związku z nią wybuchła — książka profesora Ralph`a Elliott`a, wydana w 1961 roku. Elliott twierdził — co było nie do pomyślenia ;) — że Księga Genesis nie może być brana dosłownie ...
Konserwatywni Baptyści wierzą, że każde słowo w „Biblii" zawiera prawdę i powinno być brane dosłownie, książka Elliott`a wywołała więc duże kontrowersje. Napięcia zwiększały się i rosły w latach 70tych XX wieku, jednak w tym czasie fundamentaliści nie kontrolowali głównych struktur biurokratycznych "SBC" i z tego powodu byli mniejszością.
W późnych latach 70tych, fundamentalista, Paul Pressler, świecki baptysta i znany sędzia w Houston, sądził, że znalazł sposób na to jak można odebrać władzę w "SBC" frakcji umiarkowanych. Podzielił się swoimi poglądami w tym względzie z Paaige Patterson`em, młodym prezydentem organizacji młodzieżowej baptystów — który zgodził się rozpocząć razem z sędzią krucjatę, która miała doprowadzić do wygranej fundamentalizmu w "SBC".
Ich wysiłki i działania zmieniły ruch fundamentalistów z lojalnej opozycji w ruch skoncentrowany na przejęcie władzy i stanowisk kierowniczych "SBC" — tak aby to ich idee stały się programem "SBC".
Najbardziej elementarną kwestią było to, aby mogli rokrocznie wybierać prezydenta Konwentu (SBC). Robiąc to mogli zyskać kontrolę nad stanowiskami zatrudniającymi i dającymi nominacje, kontrolować zarządy i agencje "SBC" i wywierać wpływ na idee i wiarę Baptystów.
W końcowych latach 70tych, Pressler i Patterson wyznaczyli rok 1979 jako ten w którym mieli odnieść zwycięstwo, które da wygraną fundamentalistom. W latach przed tym zebraniem Konwentu w 1979 roku, fundamentaliści zaczęli organizować kampanię mającą im dać zwycięstwo i fotel prezydenta. Ponieważ członkowie tego corocznego Konwentu wybierali prezydenta głosując, fundamentaliści szukali innych fundamentalistów, żeby poparli wspólnego kandydata i odnieśli wspólne zwycięstwo. Fundamentaliści zgromadzili na Konwencie więcej sympatyków niż było sympatyków umiarkowanych i w ten sposób fundamentalista Adrian Rogers został prezydentem w 1979 roku. Był to sygnał przejęcia władzy przez fundamentalistów i od tego czasu umiarkowani nigdy nie zbliżyli się do niej na tyle, żeby pokonać kandydatów fundamentalistów.
W wyniku planowej i bezwzględnej polityki, po 10 kolejnych latach "SBC" znalazła się pod całkowitą kontrolą fundamentalistów. Mogli oni kontrolując władzę mianować swoich ludzi na dowolne stanowiska i przeprowadzać zmiany, których pragnęli.

Kiedy fundamentaliści szybko przejmowali kontrolę nad „SBC" zaczęli również wprowadzać zmiany, które mieli w programach. W roku 1984, uchwalono rezolucję na Konwencie w Kansas City, która wykluczyła kobiety z ról pastorów … ponieważ to kobieta jest winna upadku ludzkości w Raju! W 1985 roku, po latach zatrudniania swoich ludzi, fundamentaliści, mieli pełną kontrolę w zarządach "SBC" — na wysokich stanowiskach byli wyłącznie ludzie, którzy wierzyli w bezbłędność "Biblii". W roku 1982 fundamentaliści odnieśli sukces w uchwaleniu rezolucji, która wspierała zakaz aborcji i ustanowienie „dobrowolnych" modlitw w szkołach. Przez lata umiarkowani cały czas walczyli z fundamentalistami — bezskutecznie

Fundamentaliści kontrolowali więc praktycznie każdą decyzję „SBC" i ich decyzje w latach 90tych XX wieku pokazały to w sposób bardzo wyraźny. W 1992 roku dwa kościoły zostały wyrzucone z "Southern Baptist Convention". Jeden za zatrudnienie pastora-geja, a drugi za udzielenie ślubu i błogosławieństwa dwóm gejom.
Fundamentaliści zapoczątkowali znaczną liczbę „taktycznych programów", które nadal prowadzą do wewnętrznych konfliktów i utrzymują „SBC" w zainteresowaniu kultury masowej. Jednym elementem był bojkot … koncernu `Walt Disney` w 1997 roku. Był to protest przeciw tak zwanej anty-rodzinnej i anty-chrześcijańskiej polityce koncernu. "SBC" sprzeciwiało się Disney`owi, który wspierał partnerów tej samej płci i organizował "Dni dla gejów", gdzie partnerzy tej samej płci mogli przychodzić do parków rozrywki i celebrować otwarcie.
Inna kontrowersja narosła w końcowych latach ubiegłego wieku, kiedy Południowi Baptyści, wybierając na swe spotkanie Salt Lake City, zdenerwowali Kościół LDS (Mormonów) — prowadząc agresywny program nawracania wśród Mormonów, przed i w czasie konwencji.
Przez bardzo wiele lat wydawało się, że nastąpi schizma lub rozłam w „SBC". Już w roku 1987 niektórzy umiarkowani, rozczarowani przez ich niemożność powstrzymania przejęcia władzy przez fundamentalistów — założyli "Southern Baptist Alliance". "SBA", sformowana z celem, żeby być grupą opozycji wewnątrz organizacji, przyciągnęła znaczącą liczbę zwolenników. Istnieją projekty utworzenia osobnego odłamu chrześcijaństwa, jednak nie wiadomo na razie czy te plany się spełnią — być może nigdy nie będzie rozłamu w "SBC".
W 1997 roku, największa konwencja stanowa, Generalna Konwencja Baptystów Teksasu, oderwała się od "SBC". To sprawiło, że opinia publiczna uznała, że schizma w "SBC" jest bliższa niż ktokolwiek mógł sądzić. W 1999 roku, Paige Patterson został wybrany prezydentem "SBC" i być może żeby spowodować odejście dysydentów, przewidział publicznie, że nastąpi rozłam w "SBC".
Mimo tego, schizma w "SBC" wydaje się praktycznie niemożliwa. Głównym powodem tego stanu rzeczy jest wysoki stopień autonomii który posiada każda lokalna kongregacja. Poszczególni lokalni kapłani i ich kościoły — mogą nie akceptować kierunku, który obrała centrala "SBC" — jednakże to co dzieje się na poziomie krajowym praktycznie nie ma znaczenia dla pojedynczych kościołów. Z tego powodu, jeśli kościoły uważają, że Konwent nie ma dla nich większego znaczenia nie ma problemów, żeby go opuścić.
W końcowych latach 80tych XX wieku, Nany Ammerman, znakomita badaczka Południowych Baptystów przeprowadziła studium i stwierdziła, że większość kościołów nie zanotowała większych zmian mimo przejęcia władzy na poziomie krajowym przez fundamentalistów.
Jeżeli obecnie ludzie ciągle czują, że oni i ich kościół są autonomiczne i wolne od mocnego nacisku Konwentu narodowego — schizma praktycznie nie ma szans wystąpić.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Prymitywni baptyści Purytanie

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (1)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word