W tymże mieście Kolnie kapłan jeden nabożny miał wnuka swego prostaka, który czytać nie umiał. Ten u towarzysza swego za wielkim staraniem i prośbą dostał kartki, za której przyłożeniem do zamków, i kłótek by namocniejszych, bez kluczów sie zaraz otwierały. Powiedział to młodzieniec Xiędzu mówiąc: widziszże te przymawiania, i wiersze na kartkach pisane wielką moc mają. nie tak jako ty uczysz, żeby miały być próżne i zabobonne, i przed oczyma jego zamki otwierał. Każe sobie Xiądz kartkę pokazać, na której napisano Ioannes est nequam nihil plus. nihil minus, nihil aliter. To jest: Jan (bo mu to imię było) jest niecnota nie mniej, nie więcej, i nie inaczej. Co przeczytawszy rzekł. A też to są święte słowa, których mocą zamki się otwierają? Rzecze [ … ] po tym Xiądz. A gdyby tu napisano tak. Jan jest niecnota, nie więcej, nie mniej, i nie inaczej. Czy wierzyłbyś ty temu, żeby się mocą tych słów kłódki i zamki otwierały? odpowie, żadnym sposobem. Rzecze Xiądz prawdziwieć powiadam, że na tej kartce nie masz nic inszego nadto com powiedział. przeto obacz, że cię szatan oszukał. Młodzieniec tedy doszedszy prawdy napisu onego, począł zaraz wątpić o mocy słów takich: przyłożył wszakże kartkę do kłótki, chcąc doświadczyć słów onych. Ale iż już nie miał statecznej wiary o mocy słów onych, kłótka namniej się nie ruszyła. Którą on zdarszy i na pokutę za swój występek się udawszy, na potym takowym rzeczom nie wierzył.

Przeto spowiednicy na spowiedzi mają tego pilnie przestrzegać, żeby takowe błędy między ludźmi się nie mnożyły, i gdyby się co takiego trafiło, ma te kartki oglądać, i rozkazać porzucić. A jeśliby kto porzucić nie chciał, przynamniej imiona niewiadome, i charaktery ma wymazać, a inszych słów z Ewangeliej, i znaku Krzyża świętego dopuścić. Z których wszytkich rzeczy pokazuje się, iż strzelcy czarownicy także i insi, którzy broni jakiekolwiek, i oręża zamawiają, za jawne heretyki i Apostaty mają być rozumiani, dla wyraźnej umowy z szatanem uczynionej, i dla ich jawnych spraw, które bez pomocy szatańskiej odprawione być nie mogą. Nie mniejże i ci którzy jakich przechowywują, żywią, abo bronią, przeciw Bogu i kościołowi ciężko grzeszą, i za uczynkiem takim, nie tylko wyłączeniu od kościoła, ale i inszym winom podlegają. Których P. Bóg na tym świecie złą śmiercią częstokroć karze. Jako powiedają o jednym Xiążęciu, gdy takowych czarowników przy sobie chował, i miasto jedno z nimi w pewnej sprawie niesłusznie obciążał, gdy mu o to jeden z przyjaciół jego mówił, on zapomniawszy bojaźni Bożej, rzekł: Bodajbym nagle umarł, jeśli się z tymi mieszczany niesłusznie obchodzę. Za krótymi słowy nastąpiła zaraz pomsta Boża, że nagle zdechł: rzecz pewna na pomstę nie tak dalece niesłusznego ludzi obciążania, jako dla chowania tak bezbożnych ludzi.

Na koniec Biskupi, Praełaci, i insi pasterze, gdy takowym zbrodniom według swojej możności nie sprzeciwiają się, ani zabiegają takowemu karaniu, podlegają jakoby ich sami przechowywali i bronili.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Czy się godzi czarami czarów zbywać abo je leczyć? Lekarstwa katolickie na usychanie członków

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word