Jeśli można leczyć bez dowodów, to dlaczego nie można skazywać bez dowodów, które póki co staroświecko się wymaga? Dlaczego do procesu karnego nie włączyć jasnowidza, który powie, czy oskarżony popełnił zarzucany mu czyn? Dlaczego by z duchem czasu nie odejść od „alopatycznego prawa karnego", na rzecz postępowego — paranaukowego!

Prawnicy wiedzą, że normy prawne nie czyta się jako izolowane zapisy, lecz w kontekście ich otoczenia prawnego i w ramach systemu prawnego. Homeopatia z prawa farmaceutycznego niczym gangrena infekuje system i sukcesywnie wpływa na myślenie o systemie prawnym.

W kontekście filozoficznego fundamentu wartości systemu prawa (prawda) homeopatia z prawa farmaceutycznego jest formą luki aksjologicznej systemu. ^{[ 7 ]} Jak pisze prof. Sławomira Wronkowska: „Niezgodności prakseologiczne powstają zwłaszcza wtedy, gdy dany system prawny tworzony jest na gruncie nieuporządkowanego systemu wartości, gdy następują częste zmiany preferencji (np. pod wpływem załamań w bieżącej polityce), gdy stanowi się normy prawne o funkcji jedynie symbolicznej, pozorując realizowanie określonej polityki w danej dziedzinie. Przyczyną niezgodności prakseologicznej może być także niespójność wiedzy, na podstawie której są podejmowane rozstrzygnięcia legislacyjne". ^{[ 8 ]}

Ustawodawca nie może raz odwoływać się do metod „alopatycznych" a innym razem „homeopatycznych". Albo pozostajemy na gruncie nauki, albo rezygnujemy z kryterium prawdy obiektywnej na rzecz wolnej amerykanki, gdzie głównym kryterium jest uwodzicielska moc retoryki prawniczej.

Znamiennym i specyficznym przykładem tej ostatniej — mowy adwokata przeciwko „alopatycznej medycynie" — był felietonik znanego warszawskiego mecenasa Aleksandra Pocieja (wspólnik kancelarii Pociej, Dubois i wspólnicy, prowadzący program TV „Werdykt", mocno ustosunkowany politycznie), pomieszczony w magazynie „Sukces" ^{[ 9 ]}, który stanowi prymitywny i prostacki atak na byłego szefa Naczelnej Rady Lekarskiej, który sprzeciwia się leczniczemu równouprawnieniu placebo-homeopatii. Jak odkrył prof. A. Gregosiewicz, żona mecenasa prowadzi biznes homeopatyczny. Jest właścicielką dwóch aptek homeopatycznych. Pociejowe „Centrum Homeopatii" działa jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i w Zumi opisuje się jako „przychodnia lekarska". Lekarska!

Alexander Beydeman, Homeopatia obserwuje horror Alopatii

Jeśli poluzujemy kryteria prawdy obiektywnej w prawie, poprzez tolerowanie takiej schizofrenii aksjologicznej, prawo znacznie oddali się od rzeczywistości. Nie tylko dlatego, że prawnicy mają swoje interesy, ale i dlatego, że w ocenie rzeczywistości reprezentują poziom typowej średniej społecznej, być może w niewielkich porywach nad ową średnią. Typowa jest wśród prawników bardzo skromna wiedza ścisło-przyrodnicza, podatność na irracjonalizm całkowicie przeciętny. Mój kolega ze studiów regularnie odwiedza wróżki. Obecnie kończy aplikację i niedługo zostanie adwokatem. Może będzie pierwszym, który zawnioskuje opinię z biegłej wróżki.

System prawny musi jak dotąd opierać się na racjonalnych podstawach, bez których pogrąży się anarchii przypadkowości.

Prawo nie powinno ustawiać w jednym rzędzie metody naukowej do której często się odwołuje, aby ustalić prawdę procesową, z metodą antynaukową — homeopatyczną, gdyż w ten sposób staje się wewnętrznie sprzeczne — w zakresie zasad i aksjologii. Podcina własne gałęzie. Mówiąc inaczej, prawo które odwołuje się do antynauki, mimo że w ogromnej większości procesów, gdzie potrzebna jest specjalistyczna wiedza, odwołuje się do metod naukowych — może być zakwestionowane w oparciu o jego wewnętrzną aksjologię: w dowolnym procesie, gdzie potrzebna jest jakaś banalna wiedza naukowa do ustalenia np. prędkości samochodu czy balistyki, można postawić na głowie i zakwestionować standardowe procedury odwoływania się do metody naukowej, wskazując, że system prawa odwołuje się także do metod „homeopatycznych", „wyprzedzających naukę", a tym bardziej jeśli w wykazie zawodów są wpisane „profesje" metafizyczne. A może to cudowna aura odbiła pocisk w kierunku teściowej? In dubio pro reo!

Prawo zepsute metodami „homeopatycznymi" traci swoje aksjologiczne i metodologiczne fundamenty.

W przypadku homeopatii sprawa wydaje się beznadziejna. Stoją za nią milionowe biznesy a to ogromna siła nacisku. Jednak średniowieczny handel relikwiami to też był swego czasu złoty interes. Aż się załamał. Eschatologia bioenergoterapeutów i homeopatów siłą rzeczy musi z czasem blednąć wobec postępów medycyny. Oby kiedyś zbladła na tyle, aby można było bez wrzasków naprawić prawo farmaceutyczne.

Zobacz także te strony: Alternatywne prawo

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Do Andrzeja Koraszewskiego, kilka uwag o naszej teraźniejszości Po stronie aniołów?

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (30)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto