Warto na koniec tej części rozważań postawić sobie pytanie: dlaczego mity powstałe, bądź ostatecznie zredagowane w Erze Barana oparte zostały na archaicznym szkielecie, przedstawiającym niebo w zamierzchłych epokach, najprawdopodobniej w okolicach 4000 roku p.n.e. lub nawet znacznie wcześniej? Schemacie, jak sadzę, równie niezrozumiałym i nieczytelnym dla współczesnego odbiorcy jak i w czasach obecnych, kiedy to księgarskie półki zalewane są pseudo-astrologiczną literaturą, której to autorzy rozpisują się nt. egipsko-atlantyckich korzeni zodiaku rzymskiego (L. Weres), tudzież „dziewiczości Ery Panny" (P. Lemesurier). Wracając jednakże do tematu: czy mamy tu do czynienia „jedynie" z dostępem określonych osób do zapomnianej wiedzy, czy tez raczej ze świadomym kamuflażem i programowaniem mitologii, tak, by niosła z sobą, ukrytą dla ogółu, astronomiczną wiedzę? I wreszcie, kto za tym wszystkim stoi? Czy ci sami ludzie, którzy wznieśli „Żywy Wizerunek Atuma" (Sfinksa) tysiące lat temu? Mistrzowie rzemiosła, władcy megalitycznej Starej Europy? Pytania te pozostają bez odpowiedzi.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: 8. Mitologia precesyjna Wiedza i mit

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Krzysztof Sykta Zajmuje się głównie biblistyką i religioznawstwem. Prowadzi stronę synopsa.pl. Skończył ekonomię, jest dyrektorem w izbie gospodarczej i redaktorem w Magazynie Przedsiębiorczości i Integracji Lokalnej IMPULS. Był redaktorem naczelnym ezinu Playback.pl  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 102  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Niezmienność Pisma