Artykuł 17.

1. Rzeczpospolita Polska zapewnia Kościołowi katolickiemu oraz jego osobom prawnym i fizycznym swobodę kontaktowania i komunikowania się między sobą, ze Stolicą Świętą, z Konferencjami Episkopatów, z Kościołami partykularnymi, a także z innymi wspólnotami, instytucjami, organizacjami i osobami w kraju i za granicą.

2. Kościół katolicki ma prawo do swobodnego drukowania, publikowania i rozpowszechniania ksiąg Pisma Świętego, ksiąg liturgicznych, Kodeksu Prawa Kanonicznego i dokumentów Stolicy Świętej oraz innych publikacji związanych z naturą jego posłannictwa.

Artykuł 18.

Kościół Katolicki ma prawo do posiadania i używania własnych środków społecznego przekazu, jak również korzystania z radia i telewizji oraz innych państwowych środków społecznego przekazu na zasadach określonych umową między kompetentnymi władzami państwowymi i kościelnymi.

Artykuł 19.

Odpowiednie instytucje kościelne mają prawo prowadzenia, każda zgodnie ze swą naturą, działalności o charakterze misyjnym, charytatywnym i opiekuńczym. W tym celu mogą one tworzyć stosowne struktury organizacyjne i urządzać publiczne zbiórki.

Artykuł 20.

Kościelne osoby prawne mają prawo nabywania, posiadania, użytkowania i zbywania mienia nieruchomego i ruchomego oraz nabywania i zbywania innych praw, a także zarządzania swym majątkiem.

Mogą one także nabywać wszelkie mienie i prawa majątkowe na drodze spadku, zapisu, darowizny i umowy dożywocia.

Artykuł 21.

Kościół ma prawo do prowadzenia budownictwa sakralnego i kościelnego oraz zakładania własnych cmentarzy, zgodnie z przepisami prawa budowlanego i przepisami sanitarnymi. O potrzebie budowy świątyni lub o założeniu cmentarza decyduje biskup diecezjalny lub inny właściwy ordynariusz, a lokalizację uzgadnia z kompetentnymi władzami.

Artykuł 22.

Kościelne osoby prawne mogą w sposób zgodny z prawem zakładać fundacje, które bez zgody władzy kościelnej nie mogą być likwidowane. W przypadku zlikwidowania tych fundacji ich majątek przechodzi na cele lub osoby określone w statutach.

Artykuł 23.

Sprawy wymagające nowych lub dodatkowych rozwiązań będą regulowane albo na drodze nowych układów między dwiema Stronami, albo na drodze uzgodnień pomiędzy kompetentnymi Władzami państwowymi i Konferencją Episkopatu Polski uprzednio do tego upoważnioną przez Stolicę Świętą.

Artykuł 24.

Układające się Strony zobowiązują się do rozwiązywania na drodze dyplomatycznej ewentualnych trudności, jeśliby takie pojawiły się w interpretacji lub stosowaniu ustaleń niniejszej Konwencji.

Artykuł 25.

Przepisy niniejszej Konwencji wchodzą w miejsce przepisów Konkordatu z dnia 10.02.1025 r. i stają się częścią państwowego i kościelnego porządku ustawodawczego.

Artykuł 26.

Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w nieprzekraczalnym terminie do dnia ...... ..........…… Na dowód czego Pełnomocnicy Układających się Stron podpisali niniejszą Konwencję.

Konwencję sporządzono w .............., dnia .........., w dwóch egzemplarzach (podwójny oryginał w języku włoskim i polskim), przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.

*

[Upoważnienie abp Józefa Kowalczyka do podpisania konkordatu (z 7 lipca 1993 r.)]

Joannes Paulus PP. II

Prendendo atto dei cambiamenti politici avvenuti nella Repubblica di Polonia e tenendo presenti le necessità pastorali della comunità cattolica, sentita la Conferenza Episcopale Polacca, abbiamo deciso che sia stipulato un nuovo Concordato al. Fine di regolare le mutue relazioni fra la Santa Sede e la Repubblica di Polonia.

All’uopo conferiamo al. Venerato Fratello Józef Kowalczyk, Arcivescovo titolare di Eraclea e Nunzio Apostolico in Polonia, mandato speciale per procedere, insieme con i Plenipotenziari della Repubblica di Polonia, alla firma di detto Concordato.

In fede di che sottoscriviamo il presente. Atto ed ordiniamo che sia munito del Nostro Sigillo.

Dato a Roma, presso San Pietro, il 7 luglio dell’anno 1993, quindicesimo del Nostro Pontificato.

(-) Joannes Paulus PP II

(Pieczęć okrągła)

Tłumaczenie:

Jan Paweł II Papież

Przyjmując do wiadomości przemiany polityczne, które zaszły w Rzeczypospolitej Polskiej oraz mając na uwadze potrzeby pastoralne wspólnoty katolickiej, po wysłuchaniu Konferencji Episkopatu Polski, podjęliśmy decyzję o podpisaniu nowego Konkordatu w celu uregulowania wzajemnych stosunków między Stolicą Apostolską a Rzeczypospolitą Polską.

Wobectego przyznajemy Czcigodnemu Bratu Józefowi Kowalczykowi, Arcybiskupowi tytularnemu Heraklei i Nuncjuszowi Apostolskiemu w Polsce, mandat upoważniający do przystąpienia, wraz z negocjatorami Rzeczypospolitej Polskiej, do podpisania wymienionego Konkordatu.

Co stwierdzając, podpisujemy niniejszy Akt oraz nakazujemy, aby został opatrzony Naszą Pieczęcią.

Dano w Rzymie, u Świętego Piotra, 7 lipca roku 1993, piętnastego Naszego Pontyfikatu.

(-) Jan Paweł II Papież

[pieczęć okrągła]

 

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Rządowy projekt Konkordatu z 12 marca 1993 Główne zasady konkordatu

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word