2) O zmianie ustawy O systemie oświaty (druk nr 2309)
W stosunku do proponowanych przez Rząd zmian zgłaszam następujące zastrzeżenia:
a) nie określono, w jaki sposób mają być notowane decyzje rodziców, bądź uczniów o pobieraniu nauki religii. Konstytucja gwarantując prawo do milczenia w sprawie przekonań religijnych (art. 53.7) zakazuje „organom władzy publicznej" stawiania tego rodzaju pytań, a dyrektor szkoły takim organem jest, skoro wystawia świadectwa posiadające moc dokumentu urzędowego (publicznego). Decyzje takie mógłby pobierać katecheta.
b) Religia może być nauczana tylko w szkole (art. 53.4 Konstytucji) i wobec tego można mieć wątpliwości czy minister edukacji narodowej nie popełnił błędu dopuszczając możliwość jej nauczania w przedszkolach, nawet na roku zerowym. Byłoby to możliwe tylko w tych szkołach, które taki rok zerowy realizują.

3) O zmianie ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2310).
Proponowana nowelizacja związana ze zmianą ustawy O systemie oświaty nasuwa zastrzeżenia, które wyraziłem wyżej (2 b).

4) O finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa (druk nr 2311).
Finansowanie z budżetu państwa szkoły wyznaniowej uważam za niewłaściwe, jeżeli konstytucja gwarantuje, że „Władze publiczne w Rzeczypospolitej Polskiej zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych.." (art. 25.2). Jeżeli jednak Rząd chce koniecznie doprowadzić do ratyfikacji konkordatu to wówczas należałoby przyjąć inne zasady zrealizowania art. 15.3 konkordatu.
Od dawna domagam się, aby stosunki ekonomiczne między Państwem a Kościołem katolickim zostały ostatecznie uregulowane. Należy przeprowadzić rozliczenie przez Państwo przejętego majątku kościelnego, a jednocześnie majątku, który Kościół otrzymał ze Skarbu Państwa (m.in. obiekty na ziemiach zachodnich i północnych). Jeśli z tego rachunku wyniknie obowiązek dokonania spłaty zobowiązań wówczas należałoby je skapitalizować i stopniowo spłacać przez Fundusz Kościelny. Uważam, że ustawa o finansowaniu PAT w Krakowie powinna w art. 2 stanowić:
„Dotacje i inne środki z budżetu państwa będą przekazywane za pośrednictwem Funduszu Kościelnego w formie zaliczek, na poczet zobowiązań Skarbu Państwa wobec Kościoła katolickiego".

5) O zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych (druk nr 2312)
Nowelizacja art. 8 ust. 2 ustawy należycie chroni obywateli przed ewentualnymi trudnościami w grzebaniu zmarłych.
Jednakże jestem przeciwny takiej nowelizacji. W ustawie o chowaniu zmarłych w art. 8.2 postanowiono:
W miejscowościach, w których nie ma cmentarzy komunalnych, zarząd cmentarza wyznaniowego umożliwia pochowanie na tym cmentarzu na równych prawach, zwłok osób zmarłych, które nie należą do danego wyznania.
Ustawodawca, szanując prawo własności, zakładał, że zarządy cmentarzy wyznaniowych nie odmówią pochówku zmarłych bezwyznaniowych lub innych wyznań. Obecnie ustawodawca zobowiązuje zarządy cmentarzy, czyli narusza podstawową zasadę swobodnego zarządu własnością. Zawsze byłem przeciwny tego rodzaju nowelizacji i dlatego uważałem, że taki tekst powinien był się znaleźć w tekście konkordatu. Jeżeli się tak nie stało to powstaje pytanie dlaczego już dawno tej sprawy nie uregulowano w najłatwiejszy sposób.
Kodeks prawa kanonicznego stanowi:
kanon 1243 - Stosowne przepisy, dotyczące porządku na cmentarzach, zwłaszcza utrzymania i ochrony ich sakralnego charakteru, powinny być ustanowione przez prawo partykularne.
czyli jest to delegacja, na mocy której polscy biskupi mogli wydać stosowne zarządzenia i uspokoić wszelkie wątpliwości. Oczywiście udostępnienie cmentarza nie oznacza możliwości uzyskania kościelnego pogrzebu, który dotyczy tylko członków Kościoła (kanony 1176-1185).

(-) Jerzy Wisłocki

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Dlaczego nie powinno się ratyfikować konkordatu? Kwestia zgodności Konkordatu z Konstytucją

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Jerzy Wisłocki Ur. 1928, zm. 2008. W latach 1944-1945 działał w Armii Krajowej. W czerwcu 1956 aresztowany i przetrzymywany w Urzędzie Bezpieczeństwa. W 1948 ukończył szkołę średnią w Przemyślu. W 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. W 1963 - doktorat nauk prawnych na podstawie rozprawy o rzemieślniczych cechach poznańskich w okresie przed wojnami szwedzkimi. Od 1978 jest doktorem habilitowanym, od 1983 profesorem nauk humanistycznych, a od 1995 - profesorem zwyczajnym. Od 1953 pracował w Archiwum Państwowym w Poznaniu na stanowisku kierownika pracowni mikrofilmowej. Później - od roku 1956 aż do 1988 - był pracownikiem naukowym Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie wypromował 250 magistrów i 12 doktorów. W 1982 został dyrektorem Biblioteki Kórnickiej PAN. Od 1987 kierował Zakładem Badań Narodowościowych PAN, w którym utworzył czasopismo "Sprawy Narodowościowe. Seria Nowa". W latach 1955-1992 był członkiem władz poznańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, a od 1972 do 1985 - głównym redaktorem wydawnictw Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.  Liczba tekstów na portalu: 10  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Konkordat polski z 1925 roku. Zagadnienia prawno-polityczne