3. Ustawa nie narusza art. 6 B i 69 Konstytucji. Art. 6 B głosi, że „Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia interes rodziny". Art. 69 Konstytucji głosi, że „Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka".
Dla rozstrzygnięcia problemu zgodności ustawy z tymi przepisami Konstytucji istotne znaczenie ma prawny sens terminu „dziecko". Znaczenie tego terminu określone jest w przepisach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W świetle kodeksu rodzinnego termin „dziecko" oznacza wyłącznie dziecko urodzone. Władza rodzicielska sprawowana może być tylko nad dzieckiem urodzonym., przepisy o przysposobieniu dotyczą wyłącznie dzieci urodzonych. Przepisy normujące stosunki między rodzicami i dziećmi odnoszą się również tylko do dzieci urodzonych. W przepisach kodeksu cywilnego odnoszących się do dziecka poczętego użyty jest expressis verbis termin „dziecko poczęte". Na podstawie wnioskowania a contrario należy uznać, że we wszystkich innych przepisach kodeksu termin „dziecko" użyty jest w znaczeniu paradygmatycznym, oznacza dziecko urodzone. De lege lata dzieci poczęte nie stanowią więc osobowego składu rodziny w rozumieniu art. 68 Konstytucji a ochrona praw dziecka gwarantowana w art. 69 dotyczy wyłącznie praw dzieci urodzonych. Ustawa zgodna jest również z ratyfikowaną przez Polskę Konwencją o Prawach Dziecka, której postanowienia mają istotne znaczenie dla rozumienia terminu „prawa dziecka" użytego w art. 69 Konstytucji. Preambuła do tej Konwencji głosi, że „dziecko z uwagi na swą niedojrzałość fizyczną i umysłową wymaga szczególnej opieki i troski, zarówno przed jak i po urodzeniu". Sensu tego zapisu Preambuły nie można jednak interpretować w oderwaniu od całości jej postanowień. Konwencja nie rozstrzyga od kiedy istota ludzka staje się dzieckiem a stwierdza jedynie, że dzieckiem jest się do 18-go roku życia. Konwencja nie przyznaje dziecku prawa do życia od poczęcia. W świetle przepisów Konwencji dziecko nienarodzone nie posiada praw, które przysługują dziecku urodzonemu (prawo do rejestracji, do otrzymania imienia i nazwiska oraz prawo do obywatelstwa; art. 7 par. 1).
Ustawa nie narusza więc konstytucyjnych praw dziecka i nie zagraża chronionym konstytucyjnie (art. 68) interesom rodziny. Ustawa chroni również w pewnym zakresie życie dzieci poczętych przez ograniczenie indykacyjne prawnej dopuszczalności przerywania ciąży oraz przez wprowadzenie obowiązkowej konsultacji jako warunku dopuszczalności przerywania ciąży ze względu na trudną sytuację materialną lub osobistą.
Można zasadnie argumentować, że w pewnym stopniu, interesy rodziny są zabezpieczone także przez przepisy ustawy ułatwiające dostępność do środków antykoncepcyjnych, co stwarza korzystne warunki planowania rodziny.

4. Art. 4 ust. 2 i 3 ustawy wprowadzający do programu szkolnego przedmiot „Wiedza o życiu seksualnym człowieka" nie jest niezgodny z treścią art. 46 par. 1 i art. 51 par. 3 Konstytucji (prawo rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami). Przepis ten stanowi realizację postanowienia art. 69 Konstytucji, który „zapewnia ochronę praw dziecka".
Art. 13 Konwencji o Prawach Dziecka gwarantuje dziecku prawo do poszanowania i otrzymywania informacji. Prawo to obejmuje dostęp do wszelkich informacji, a zatem również dostęp do wiedzy o życiu seksualnym.
Konstytucyjne prawa dziecka mają priorytet w stosunku do konstytucyjnych praw rodziców do dziecka i nie mogą być ograniczone treścią art. 46 i 51 Konstytucji.

II. Problem zgodności ustawy z Konkordatem

Postanowienia Konkordatu nie pozostają w bezpośrednim związku z aborcją i wychowaniem seksualnym dzieci a więc z materią, której dotyczy ustawa.
Postanowienia Konkordatu, które mogą mieć pewien związek z materią ustawy to sformułowania zawarte w preambule: „kierując się .. powszechnymi normami prawa międzynarodowego dotyczącymi poszanowania praw człowieka i podstawowych swobód .., uznając, że fundamentem rozwoju wolności wolnego i demokratycznego społeczeństwa jest poszanowanie osoby ludzkiej i jej praw" oraz art. 11 „Układające się strony deklarują wspólną wolę na rzecz obrony i poszanowania małżeństwa i rodziny, będących fundamentem społeczeństwa".
Przepisy ustawy nie naruszają postanowień międzynarodowych konwencji praw człowieka, do których odwołuje się wstęp do konkordatu. Konwencje te nie rozstrzygają kwestii prawnej dopuszczalności lub niedopuszczalności przerywania ciąży ^{[ 2 ]}.
Do kwestii zgodności art. 4 ustawy ze sformułowaniem wstępu do Konkordatu o poszanowaniu osoby ludzkiej i jej praw oraz z art. 11 Konkordatu odnoszą się argumenty uzasadniające zgodność tych przepisów ustawy z art. 2 B, 3 B, 6 B i 69 Konstytucji.
Deklaracja Rządu Rzeczypospolitej nie pozostaje w jakimkolwiek związku merytorycznym z omawianym problemem.
Ratyfikacja konkordatu nie pociągnie za sobą żadnych następstw prawnych w odniesieniu do ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Ustawa antyaborcyjna Problem aborcji: 'za życiem' czy 'za wyborem'?

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word