Brak mułów w nurcie rzeki spowodował również całkowite zniknięcie sardynek, które stanowiły cenne uzupełnienie w białko diety Egipcjan a których odławiano z Nilu około 18.000 ton rocznie. Rybołówstwo przeniosło się do Zalewu Nassera i straty mogą być uzupełnione w nadmiarze, dochodzi jednak konieczność zorganizowania szybkiego transportu na odległość ponad 1000 km, co znacznie podraża cenę ryb. Poza tym rybołówstwo w Zalewie jest znacznie bardziej uciążliwe. Brzegi są bardzo niegościnne. Spotyka się tutaj woda i pustynia i jak dotychczas na ich styku nic nie powstało. Rozpleniły się tylko w nadmiarze skorpiony, jadowite węże i szakale. Rybacy nawet noc muszą spędzać na wodzie.

Ubytek w bilansie wodnym jest o 4 i 1/2 raza większy niż początkowo zakładano. W obliczeniach parowania wody ze zbiornika nie wzięto pod uwagę składnika wiatrowego, co powoduje, że parowanie jest znacznie większe od pierwotnie założonego a poza tym przesiąkliwość do gleby również jest większa. W głębi pustyni giną ogromne ilości wody. Jednocześnie zbiornik jest zbyt mały, żeby spowodować jakąkolwiek zmianę klimatu w tym rejonie. Chmury na niebie pojawiają się bardzo rzadko.

W dalszym, dolnym biegu Nilu woda wykorzystywana jest prawie całkowicie i do Morza Śródziemnego wpada już tylko znikoma jej ilość. Mniejsza ilość dopływającej wody powoduje znaczniejsze zasolenie tej części morza i niekorzystne zmiany flory i fauny. Wiele gatunków roślin i zwierząt ginie całkowicie lub ulega skarłowaceniu (np. krewetki). Brak mułów powoduje zanikanie delty zamiast jej powiększanie. Obecnie morze wdziera się w głąb lądu z szybkością 115 cm rocznie zagrażając już poważnie wielu miejscowościom szczególnie wypoczynkowym. Pokłady mułowe w Delcie mają grubość dochodzącą do 11 i 1/2 metra i stanowią jedne z najżyźniejszych ziem w świecie. Obecnie ta ziemia wymaga już sztucznego nawożenia podwyższając znacznie koszty produkcji rolniczej.

Okresowe wylewy Nilu miały również działanie asenizacyjne. Prąd wody wymywał wszelkie odpadki i zanieczyszczenia związane z bytowaniem człowieka. W czasie zalewania pól ulegały również zagładzie szczury i inne szkodliwe gryzonie oraz skorpiony. W obecnej chwili mamy do czynienia z ogromnym wzrostem zanieczyszczenia środowiska i niebywałym wzrostem liczby wymienionych wyżej szkodników.

Zwolnienie biegu rzeki i powstanie zbiorników wody stojącej spowodowało rozplenienie się ślimaków, gospodarzy pośrednich przywr z rodzaju Schistosoma, powodujących u człowieka przewlekłe schorzenia upośledzające znacznie czynności ustroju i zmniejszające zdolność do pracy. Po uruchomieniu Wielkiej Tamy nastąpił gwałtowny wzrost zachorowań na tę chorobę.

Oprócz tych wszystkich ujemnych zjawisk obecnie Nil ma znacznie większy, negatywny wpływ nawet na prowadzenie polityki zagranicznej Egiptu. Wielka Tama ma ogromne znaczenie militarno-strategiczne, powodując dodatkowe skrępowanie przy podejmowaniu decyzji militarnych. Uwidoczniło to się wyraźnie w czasie wojny egipsko-izraelskiej (Yom Kippur) w 1974 r. Po przejściu Kanału Sueskiego i pierwszym sukcesie, Egipcjanie sami zatrzymali się na 20-tym km od Kanału. To wystarczyło, żeby Izrael przegrupował swoje siły a następnie przeprowadził kontratak, który spowodował, że rozejm był podpisywany na 101-szym km od Kairu, przy drodze do Ismaili. Zadecydowała o tym Wielka Tama Asuańska.

W 1973 r. ukazała się po raz pierwszy w druku książka zachodnio-niemieckiego pisarza Michel’a Heim'a z gatunku science fiction pt.: "Aswan!", opisującego wyimaginowaną sytuacje wojenną, w której zostaje przerwana Wielka Tama. Autor trzymał się realistycznie wszelkich obliczeń. Trudno sobie wyobrazić, żeby te dane nie były znane sztabowi egipskiemu i nie wpłynęły na podjęcie odpowiednich decyzji. Tak samo łatwo sobie wyobrazić, że Izrael, znajdując się w stanie ekstremalnego zagrożenia swojego bytu państwowego, użyłby wszelkich środków, żeby zniszczyć Tamę. Wystarczy chyba orientować się, że energię spiętrzonych wód Nilu porównać można do bomby, której siła wybuchu równa się prawie całemu amerykańskiemu potencjałowi nuklearnemu. Fala czołowa posuwająca się z potworną szybkością miałaby jeszcze w Kairze wysokość 13 m a w ciągu kilku godzin zginęłoby ponad 34 miliony ludzi. O tym wszystkim dobrze wiedział ówczesny Prezydent Egiptu Anwar Sadat.

Przeprawa prze Nil (Bor).

Szczecin, 1988.01.12.

[Tekst był napisany i oparty na danych z lat 1970-1985 obecnie został tylko podretuszowany i dodane własne, oryginalne zdjęcia. Tekst nie był dotychczas publikowany.]

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Katastrofa pod Smoleńskiem bez sentymentów Stosunek do własnego ciała u Starożytnych Egipcjan

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Wiesław Jaszczyński Doktor medycyny. Emerytowany lekarz (specjalista medycyny morskiej i tropikalnej), i pilot (latał m.in. w Afryce), były wiceminister zdrowia i opieki społecznej, oraz Główny Inspektor Sanitarny Kraju w latach 1994-1998. Przez dwa lata jako lekarz naczelny Międzynarodowego Portu Lotniczego w Trypolisie zabezpieczał medycznie muzułmańskie pielgrzymki do Mekki. Laureat Złotej Honorowej Odznaki Fundacji Promocji Zdrowia (2000), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001), jako pierwszy Polak otrzymał godność honorowego patrona Międzynarodowej Federacji Lotniczej FAI (2002). Mieszka w Szczecinie.   Więcej informacji o autorze  Liczba tekstów na portalu: 36  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Ostatni lot