Dedykuję feministkom

Z pozdrowieniami dla starych Panien

Kobieto wyzwolona; z czegoś się wyzwoliła, tegoż ci teraz najbardziej brakuje.

*

Władczynie władców! Po cóż Wam sięgać do naszych pochew, użyjcie własnej broni!

*

Niechaj się trzyma ode mnie z daleka kobieta niezdolna do upojenia. Niechaj nie podchodzi kobieta upojona.

*

Były czasy, gdy to mężczyzna tworzył sobie obraz kobiety, a kobieta wedle tego kształtowała się obrazu. Dziś to kobieta tworzy sobie obraz mężczyzny i wedle tego to obrazu się kształtuje.

*

Biada dziś kobiecie, która nie wie czego chce; oby miała tyle szczęścia, aby sama była chciana.

*

>>Cóż mi tam oliwa! Co mi tam łagodność!<< — zawołała kobieta z tłumu, a młodzieniec do niej podszedł i powiedział; zaprawdę! Twarde to kobiety prawo!

*

Sam nie wiem co jest gorsze; kobieta, której brak wrażliwości, czy kobieta przewrażliwiona. Wiem jeno, co przyjemniejsze.

*

Duma mężczyzny tym się różni od kobiecej dumy, że ma męska ma uzasadnienie.

*

Zmienność i nieuchwytność jest tym, co czarować nie przestaje. Czy na pewno? I krowa może być czarująca; jeśli nie udaje. Miłość niczego jej nie radzi. Vivat tragoedia!

*

Sceptycyzm jest dziś domeną kobiet; zwłaszcza wśród mężczyzn.

*

Jeśli kobiety zmieniają się z pokolenia na pokolenia, to miłość przeżywają tak samo. Z tym, że czują coraz mniej.

*

Jakże łatwo stłuc kruchą ozdobę. — kiedyś o kobiecie. — Nie ruszać.

Jakże się ma zachować mężczyzna, kiedy ciężka kula przygniata mu serce. — dzisiaj o mężczyźnie. — Odbić.

*

Były czasy gdy kobieta wynalazcza była w słabości. Dzisiaj o.… żebyście były chociaż wynalazcze.

*

Pocieszające jest to, jak kobieta potrafi być dziś elastyczna. Przygnębiające, że przestała być sprężysta.

*

Nie ma spokojnych kobiet; nawet wśród tych w pełni zaspokojonych, ba — zwłaszcza wśród nich!

*

Zabawne jak upojone kobiety wbrew sobie się wzbraniają. Na szczęście te warte upojenia pozwalają sobie na chwilę śmieszności tylko przy specjalnych okazjach. Żadna to bowiem przyjemność, gdy nie muszę się o nią starać.

*

Miałbym zapewne inne podejście do kobiet nie lubując się w prawdopodobieństwie. Cóż ja bardziej lubuje...?

*

Actio in disttians — nic się nie zmieniło. Ciągle bowiem czarem i najpotężniejszym działaniem kobiet jest działanie na odległość; a zgiełku wcale nie ubyło. Bolesna to dla mnie prawda — dziś już nie ma prawdziwych czarodziejek.

*

Postawa wojownika głęboko tkwi w naszej naturze; łagodny mężczyzna jest nienaturalny; łagodna kobieta — jakże do niej tęsknimy. Wynaturzenie po obu stronach równe zbiera żniwa.

*

Gdzie w grę wchodzi miłość lub nienawiść, tam gra kobieta miernie. — Tylko dlatego, że tam, gdzie my pogrywamy, kobiety obmyślają strategię, gdzie odpocząć chcemy używają broni. Jeszcześmy z Wami nie zagrali.... jeszcze czas, jeszcze są kobiety.

*

Dziś subtelność u kobiety jest jak talent pisarski u mężczyzny — jeśli już się zdarzy to przeważnie w ogóle nie wypływa na wierzch. Talent jest kryjówką a subtelność strojem.

*

Było tak, że wstyd prawdziwych kobiet nie znosił wiedzy. Dziś wiedza nie znosi wstydu.

*

Śmieje się Eros z bluźnierców. Płacze nad rozlaną kobietą. Napina cięciwę, a los spływa mu utopiony w ignorancji Naszej.

*

Amazonki XXI wieku. „Barbarzyńca" jest dziś rodzaju żeńskiego, nie tylko w zemście i miłości.

*

Jesteśmy jak dzieci w piaskownicy, kobiety niczym piasek, albo nadasz im formę, albo pozostaną w rozsypce, póki nie przyjdzie ktoś inny.

*

Skłonić bliźniego do dobrego mniemania o sobie, a następnie w mniemanie to uwierzyć: któż w tej sztuce dorówna kobietom? Może i byśmy potrafili, lecz po co? Niech odstawiają nam swój kabarecik, cóż nam dzisiaj szkodzi wierzyć w to przedstawienie? Brawa dla tych Pań — krzyknął zapłakany widz nie czekając na zakończenie.

*

Jeszcześmy nie osiągnęli namiętności samej; wciąż daleka dzikość szczera — obca!

*

I my mamy próżność i zmysły… i kobiety.

*

Możecie mieć wszystko jeżeli tylko będziecie sięgać po to, co mieć możecie.

*

Nie jest tak, że osoba zakochana nie widzi tego, co jest regułą w osobie kochanej (jeśli mowa o miłości odwzajemnionej), bowiem właśnie wtedy to, co szczytne i utajone staje się regułą, wg której kochankowie funkcjonują. Niepotrzebne jest żadne rozróżnienie. Na tym właśnie polega wielkość miłości, że zmienia ludzi, niezależnie od tego wg jakich reguł wcześniej postępowali. Nie wracamy już do nich. Czyż nie...? Czyż nie?

*

Największym przymiotem kobiet jest fałsz, lecz cóż z tego, jeśli prawda już dawno nie istnieje. I kto tu jest mądrzejszy...?

*

I najrozsądniejszy człowiek bywa fanatykiem muzyki. Muzyka jest kobietą stworzoną przez mężczyzn dla mężczyzn właśnie.

*

Były czasy, kiedy rozsądek zawsze był kobietom szkodliwy, gdyż objawiał się jedynie w formie wyrzutu za rozkosz wczorajszą lub w formie zakazu rozkoszy jutrzejszej. Dziś to my się wzruszamy w myśl naszych niemądrych obyczajów.

*

Miejcie że czasem serce dla tchórzy; odwaga wobec ukochanej istoty to znak, że się kocha mniej.

*

Spierać się będę z tym, kto twierdzi, że mężczyzna nie jest zdolny powiedzieć nic dorzecznego o tym, co się dzieje w sercu kobiety. Sięgając tak głęboko dorzeczna się staje niedorzeczność.

*

Nie znajdziesz kobieto u mężczyzn powagą poważania.

*

Kobieta, nawet jeśli ma dobrą wolę, to intencja jej — in summa: nigdy nie wybiega poza czubek własnego nosa.

*

Matka — to już dla mnie wyższa kategoria; ona bowiem już jest i nie musi się starać być… prawdziwą kobietą.

*

Bądź srogą jeśli piękną nie jesteś.

*

I my z kobiet poczęci… jesteśmy. Cóż Nam chcą powiedzieć matkobójcy?

*

Kobieta, która osiąga świadomość samej siebie, przejmuje się trwogą; wraca do początku; chyba że mężczyzna pchnie ją dalej.

*

Owszem: każda namiętność ma w sobie pewne quantum rozumu, ale tylko wtedy, gdy nic prócz niego jej nie towarzyszy.

*

Platon pisząc o pięknie pominął piękno kobiecych ciał, nic dziwnego, że tą drogą doszedł do piękna samego.

*

Ostatni raz przeczytałem wiersz kobiecie. Ostatni raz napisałem o niej wiersz. Po raz pierwszy uderzyłem kobietę; widać — to bardziej ją kręci.

*

Ostatni raz Prawdziwą Damę widziano u Dostojewskiego. Kobieta będąca ponad, władcza, pełna inteligencji, klasy i blasku. Darzona szacunkiem i bojaźnią. Tylko męski umysł mógł stworzyć Barbarę Pietrowną.

*

Mężczyzn zawsze uwodziła najbardziej pewna potajemna i flegmatyczna czułość. Bądźcie że czasem niepewne, nie mówcie zbyt wiele.

*

Były czasy, kiedy to mężczyźni psuli kobiety. Czyżbyśmy się wszyscy zagalopowali?

*

Nawet Simone de Beavoir płaszczyła się przed Sartre’em, nawet ona robiła rachunki z kucharką!

*

Widać samotnie chcecie zdobywać szczyty; jeśli cnota i wstyd jest tym, co macie najwyższego. Chadzacie za wysoko moje Panie, skoro żadna to zapłata dla dobrego przewodnika. Kobieta szlachetna i bogata duchem rozkoszuje się samym tylko widokiem gór wysokich; rozkoszuje się przewodnikiem!

*

Oto nareszcie wychodzą perwersyjni potomkowie; i już nic nie mówią — zatykają wszystkie dziury; lecz cóż to? — nikt nie stawia im oporu — przepadli… pustym echem, a za nimi feministka spoglądająca w otchłań tępo… z utęsknieniem.

*

Jakże wielkiego przesytu Nam trzeba by zwątpić o wzniosłości, by pokochać znów to, co proste i niewinne?!

*

Niechaj na wylot mnie przejrzy kobieta, niech we mnie wpadnie i utopi się w swym jasnowidzeniu.

*

Idź precz kobieto, jeśli żem jest dla Ciebie zrozumiały. Nie można Ci się uginać pod tym samym brzmieniem. Zrozumiałaś?

*

Nawałnica brzemienna słodkimi gromami — filozof w ciele kobiety.

*

Nie mam wcale kobiecego ideału; szkicu nawet nie posiadam. Żadna to przyjemność reżyserowanie własnej sztuki. Jestem jeno widzem w przedstawieniu, w którym każda napotkana kobieta jest aktorką swojego ideału.

*

Opętane, oszalałe kobiety! Która z Was ma dziś na tyle rozumu, by sama z siebie zmysły postradać?

*

Panom

W tańcu jeno możesz się łudzić żeś zdołał poznać kobietę.

*

Nic nie wie o tym świecie, ten kto krzyczy na kobiety — Wy nic nie wiecie!

*

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Ideał kobiecego ciała Kobieta wyzwolona

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word