— No, więc słucham.

— Ja chciałem się od pani dowiedzieć, co ludzie w Polsce myślą i co zrobią w najbliższej przyszłości. — Pani wróżka się zamyśliła

— No, jeśli chodzi o to, o czym myślą, to mogę panu powiedzieć, że o niepewnej przyszłości, o szansach uzyskanie pracy, młode kobiety, do lat siedemdziesięciu, o miłości i takie tam duperele.

— No, a do czego to doprowadzi?

— A skąd ja mam to wiedzieć?

— No z kart, albo z kryształowej kuli.

— Niech się pan nie wygłupia. Ja ukończyłam pedagogikę i filozofię, i w takie rzeczy nie wierzę, ale znając psychologię dużych grup ludzkich uważam, że zanim się coś w ogóle stanie w naszym tak spolegliwym społeczeństwie, w którym biedni boją się nawet oddychać, a bogaci nie boją się niczego, to jeszcze dużo brudnej wody w Wiśle upłynie, a obecne pokolenia, zarówno kanciarzy jak i nędzarzy, odejdą do wiecznej szczęśliwości.

— Czyli nic się nie stanie?

— No kiedyś może się stanie, ale obecnie nędzarze nie widzą możliwości jakiejkolwiek zmiany, a bogaci potrzeby zmiany.

Wyszedłem od pani wróżki i tak sobie myślę, jak przed paroma mileniami pewien analfabeta kamieniarz syn szewca i akuszerki — „wiem, że nic nie wiem". No cóż — pozostaje jedynie pójść do speca od historii.

— Panie profesorze! W naszym kraju jest taka sytuacja, że można się spodziewać rewolucji, ale takowa jest chyba niemożliwa w ustroju demokratycznym. Czy tak?

— O nie! Historia uczy, że w życiu społecznym wszystko jest możliwe, a ta „możliwość wszystkiego" stanowi właśnie normalność. Wynalezienie samolotu było ogromną niezwykłością, ale jest prawidłowością to, że co jakiś czas zdarzają się niezwykłości, oraz to, że za każdym razem ludzie są pewni, że ta ostatnia niezwykłość jest już taką, że większej nie będzie, bo być nie może. W rzeczywistości po samolocie przyszedł nieruchomy lot aerodyny, czyli helikopter, po radio Marconiego przyszła telewizja itd.

— No, ale to w technice, a w życiu społecznym?

— Po pierwsze technika w dużym stopniu kształtuje życie społeczne. Napoleon wprowadził nowość techniczną w postaci wozów konnych, które przejęły dużą część uporządzenia piechura i tą drogą zwiększył ruchliwość swoich armii, co umożliwiło mu pokonywanie liczniejszego przeciwnika. Hitler, naprzód dzięki odbiornikom radiowym i megafonom zdobył wpływ na szerokie masy głodujących Niemców, a następnie powtórzył wynalazek Napoleona wsadzając piechotę na ciężarówki.

Po drugie obecna sytuacja w Polsce nie stanowi żadnego kuriozum. Taki stan rzeczy powtarzał się już w historii wielokrotnie. Po prostu po latach dyktatury rodzi się kapitalizm. Ta nazwa jest, krótka, wygodna, ale myląca. Istotą nie jest kapitał, lecz system ekonomiczny wynikający w sposób naturalny z naturalnej, bo ekonomicznej, eliminacji nieoptymalnych działań komercyjnych. Efekt jest taki, że słabi giną, silni rozkwitają. Przeciwwagą dla tej pierwszej antyhumanitarnej fazy kapitalizmu może być jedynie interwencjonizm państwowy, ale żeby interweniować to trzeba mieć środki finansowe na tę interwencję, a tych jeszcze długo nie będziemy mieli. Myślę, że ten wstępny okres tragedii milionów Polaków żyjących w nędzy przedłuży znacznie nasz polski papież.

— Przecież umarł!

— I tak i nie. On, jako intelektualista, niewątpliwie wybijał się ponad tę nieciekawą masę kleru katolickiego. W okresie, kiedy jeszcze był w pełni sprawny umysłowo, rozumiał to, czego nikt z jego poprzedników nie dostrzegał. On dobrze wiedział, że sekciarski okres Kościoła kat. (kto nie z nami ten przeciw nam) już dawno minął a komercyjno-konsumpcyjny charakter społeczeństw kultury zachodnioeuropejskiej stanowi większe zagrożenie dla Kościoła katolickiego niż komunizm, bo z komunizmem można było walczyć, a ze spadkiem zainteresowania mistyką religijną nie. JPII zrobił to, za co jeszcze przed dwustu laty wyklinano ze wspólnoty katolickiej i rzucano anatemy: on modlił się i w meczecie i w bóżnicy. Przekaz tego postępowania był oczywisty: Mało ważne czy ktoś jest kapłanem religii żydowskiej, czy muzułmańskiej. Bardzo ważne, że każdy z nich żyje z pieniędzy płaconych za uprawianie mistyki, zaś taki sam sposób robienia pieniędzy powinien łączyć a nie dzielić. Tak genialnie rozumował przedostatni polski papież.

Lekarz neurolog na podstawie samych objawów choroby Parkinsona potrafi określić jej stadium. Wygląd i zachowanie chorego informuje o tym, czy degeneracja mózgu jest w fazie atakowania substancji czarnej czy dotyczy już kresomózgowia. Otóż moi znajomi lekarze twierdzą, że już na trzy lata przed śmiercią JPII nie był zdolny do aktywnej pracy umysłowej, a przez ostatnie dwadzieścia miesięcy do żadnej pracy umysłowej. Władza księdza Dziwisza zawsze była wielka, bo od niego zależało kogo papież przyjmie a kogo nie. Sprawy do załatwienia przedkładał papieżowi jego osobisty sekretarz Dziwisz, zaopatrując je w swoje własne komentarze. Przez ostatnie trzy lata pontyfikatu JPII-go, kiedy to aktywność papieża ograniczała się do błogosławienia i uśmiechania, ktoś musiał rzeczywistą władzę papieską sprawować. Tym rzeczywistym papieżem był ksiądz Dziwisz. Ten rzeczywiście ostatni papież Polak przyjeżdża do Krakowa. Jaka będzie jego rola — nie wiadomo. Może zajmie się administrowaniem diecezją i tyle. Może jednak zechce wpływać i decydować na szerszym forum. Ta ostatnia możliwość może znacznie przedłużyć aktualny stan państwowej demokracji i społecznej nędzy, ale większego znaczenia to mieć nie będzie. Także ujawnianie biskupów-kapusiów nie zmieni pozycji Kościoła katolickiego w Polsce. Liczyć można tylko na jakąś szczególną niezwykłość, o czym wspomniałem na wstępie mojej wypowiedzi.

— A jaka będzie ta niezwykłość?

— W tej sprawie należy pójść do wróżki.

— Już byłem.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Pismo "natchnione" przez pogan Paracetamol nie pomaga na ból myślenia

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (1)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word