A oto zdemaskowanie fałszywego cudu: 

„Trudno uwierzyć osobie, która wygrywa los na loterii i oświadcza, że stał się cud, ponieważ o to się właśnie modliła. Biorąc bowiem pod uwagę dość jednak powszechną nawet we współczesnym społeczeństwie wiarę w Boga, można przypuszczać, że wiele innych osób, które kupiły los, modliło się o to samo równie gorąco. A jeśli tak, to twierdzenie o wygranej jako skutku cudownej interwencji brzmi zdecydowanie nieprzekonująco.” ^{[ 20 ]}

Cóż to za argumentacja? Przecież z pośród wielu osób chorych na nieuleczalnego raka również znakomita większość modliła się o cudowne uzdrowienie, a tylko bardzo nieliczne z nich dostąpiły owego przywileju. Można powiedzieć, chwileczkę, ale pośród losów biorących udział w loterii był jeden wygrany więc ktoś na niego trafił! Oczywiście, że tak, ale pośród osób chorych zapewne również była jakaś z takimi predyspozycjami organizmu, które owego raka pokonały. A że aktualna wiedza medyczna nie potrafi tej predyspozycji uchwycić? Cóż w tym dziwnego? Lekarze znają wiele przypadków, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu były uznawane za cudowne wyleczenia, a dzisiaj mamy ich medyczne wyjaśnienia. Czy ktoś odpowiedzialny może stwierdzić, że z dzisiejszymi „cudami” nie będzie w przyszłości podobnie?

W przykładzie z loterią pojawiła się, niejako przy okazji, pewna niezręczność. Autor pisze, o braniu pod uwagę dość powszechnej w społeczeństwie wiary w Boga…, czyżby podejrzewał, że Bóg jest tak małostkowy i obdarza swoją dobrocią tylko w niego wierzących? W takim razie pozostawiam bez odpowiedzi pytanie: co z tymi, którzy nie wierzą a także w „cudowny” sposób pokonali nieuleczalnego raka?

W przeanalizowanej tutaj pierwszej części „Języka Boga” aż roi się od cytatów z Clive’a Staples’a Lewisa. Od razu widać, że autor ten zrobił na Collinsie ogromne wrażenie i mówiąc szczerze nie dziwię się. Lewis to bardzo inteligentny oponent. Jego błyskotliwość i umiejętność logicznego myślenia pozwoliły mu stworzyć szereg ciekawych pozycji wydawniczych, w których przekonuje do wiary w Boga i podważa argumenty ateistów. Pamiętam jak w 1985 roku po raz pierwszy zetknąłem się z jego pisarstwem, było ono wtedy dla mnie jednym z ciekawszych przeżyć, których prawie nigdy nie dostarcza mi lektura innych autorytetów chrześcijańskich. Dlatego uważam, że książki Lewisa warte są polecenia każdemu ateiście lubiącemu intelektualne wyzwania.

Co do lektury Języka Boga myślę, że poświęcenie prywatnego czasu dla przeczytania pierwszych pięćdziesięciu stron jest rodzajem heroizmu, którego osobiście nie zamierzam dalej kontynuować.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Ewolucja religii Gerald Warner, wyznawca kultu śmierci

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (8)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word