Czego najbardziej brak:

1. Włączanie się do spraw sądowych jako podmiot społeczny
2. Włączanie się w proces legislacyjny

Ważne jest, że nie działamy sami i udało się wypracować całkiem spore partnerstwo społeczne. Podejmowaliśmy lub jesteśmy w trakcie współpracy z ośrodkami uniwersyteckimi, przede wszystkim z:

1. Katedrą Prawa Wyznaniowego UW,
2. Wydziałem Biologii UW,
3. Wydziałęm Humanistycznym Krakowskiej Szkoły Wyższej,
4. Wyższą Szkołą Humanistyczno-Ekonomiczną w Łodzi,
5. Zakładem Filozofii Kultury Uniwersytetu Szczecińskiego,
6. Sopockim Towarzystwem Naukowym.

Jeśli chodzi o media, to:

1. Tok FM,
2. Polityka,
3. Poza tym Przekrój, Przegląd, Radio dla Ciebie, Fakty i Mity, Wiedza i Życie.

Wszystko to składa się na olbrzymi i rosnący kapitał społeczny PSR, który w przyszłości będzie owocował, jeśli tylko utrzymamy obecny kurs, choć mówiąc szczerze, mam nadzieję, że jeszcze bardziej zdynamizujemy jego przyrost. Aby to jednak było możliwe, kolejny prezes musi wziąć na siebie wysiłek dużego poświęcenia się na rzecz PSR.

Andrzej i Małgorzata Koraszewscy, Marek Szumilak

Chciałbym odnieść się jeszcze do liczebności naszych szeregów. Mamy obecnie około 170 członków zwyczajnych oraz ponad tysiąc zarejestrowanych sympatyków. Nie są to liczby olbrzymie, zwłaszcza że niektórzy oczekują, że powinno nas być tysiące. Z pewnością jest coraz więcej członków, nasze szeregi rosną, lecz nie należy się spodziewać masowości, jeśli chcemy zachować wyrazisty profil ideowy. Nie ma się co oszukiwać, racjonalizm nie jest zjawiskiem zbyt powszechnym. Niewielka liczba członków może prowadzić do kanapowości lub elitarności. Szum medialny, jaki wokół siebie wywołujemy pokazuje, że bliżej nam tej drugiej drogi.

W parę osób raczej trudno budować prężnie działający ośrodek lokalny, ale w kilkanaście już można. Aby sprawnie zrealizować wiele znaczących projektów, wystarczy kilka osób. Liczy się bardziej energia do działania niż liczba członków organizacji. W takim gronie jakie obecnie mamy można już zrobić bardzo wiele.

Kolejny czynnik będący gwarancją naszego sukcesu to skupienie wokół PSR wielu młodych ludzi. Imponujące jest to, że w kilku miastach, na czele z Krakowem, Grudziądzem i Łomżą rozwinęły się energiczne młodzieżówki. Młodzi robią wiele, mają dużo fajnych pomysłów i energii. Tym łatwiej przychodzi mi wspieranie młodych, nawet wbrew niektórym starszym działaczom, że swego czasu miałem sporo kompleksów związanych z młodym wiekiem oraz sam musiałem przebijać głową mur. Założyłem Racjonalistę jako dwudziestolatek. Szybko stał się to serwis będący ważnym odniesieniem dla polskich niewierzących. Ludzie zaczęli do mnie pisać o swoich osobistych problemach. Kiedy po jakimś czasie wychodziło, że pięćdziesięcioletni pan otwierał się z problemami przed dwudziestolatkiem, reakcje były dla mnie czasami dość kłopotliwe. W każdym razie jestem dziś przekonany, że gwarantem naszego sukcesu jest traktowanie młodzieżówek racjonalistycznych jako priorytetu.

Jeśli chodzi o kontakty z mediami to dziś sytuacja wygląda tak, że mamy wydeptane ścieżki do bardzo wielu mediów, nie tylko prywatnych, ale i publicznych, które chętnie będą nagłaśniać nasze inicjatywy. Największym zainteresowaniem cieszą się oczywiście Lista Ateistów i ceremonie humanistyczne, i nie są na szczęście traktowane jako ciekawostka. Do dziś, po wielu miesiącach od pierwszego ślubu humanistycznego, powstają na temat tych ślubów materiały prasowe. Zainteresowanie mediów jest akceleratorem naszych przedsięwzięć i często warunkuje ich społeczny sukces. Rozwijanie zatem kontaktów z mediami to jeden z głównych priorytetów PSR.

Kończąc moje podsumowanie, chciałbym serdecznie podziękować wszystkim z którymi miałem przez te lata okazję współpracować. Nie sposób wymienić wszystkich, z którymi miałem okazję robić fajne i ważne rzeczy, i którym zawdzięczamy to, czym obecnie jesteśmy, nie sposób jednak z drugiej strony pominąć tych, którzy dali z siebie najwięcej.

Pragnę więc podziękować drużynie, która przygotowała aktualny Festiwal Racjonalistyczny: Przemkowi Berowskiemu, Kasi Tarnowskiej, Przemkowi Pieli oraz przede wszystkim Markowi Pawłowskiemu i Marianowi Jankowskiemu.

Za przygotowanie poprzedniego Festiwalu dziękuję: Ewelinie Podsiad, Łukaszowi Dąbrowieckiemu, Anrzejowi Tomanie, Mateuszowi Burzawie, Wojciechowi Skorupskiemu, oraz przede wszystkim Małgorzacie Leśniak.

Za Listę Ateistów oraz za to, że już drugą kadencję jest jednym z najaktywniejszych działaczy PSR i filarem zarządu dziękuję Markowi Ławreszukowi.

Za rozwijanie frakcji ewolucyjnej ewolucyjnej, Dzień Darwina i konkursy ewolucyjne dziękuję Andrzejowi i Małgorzacie Koraszewskim. Szczególne podziękowanie należy się Katarzynie Tarnowskiej za to, że doprowadziła do sukcesu obecny konkurs ewolucyjny. Za obsługę medialną PSR dziękuję Agnieszce Zakrzewicz, za obsługę informatyczną — Michałowi Przechowi oraz Tomaszowi Kalwasińskiemu.

Za obsługę graficzną podziękowania należą się Eli Grabarczyk-Ponimasz, Piotrowi Radziwoniowi i Zuzannie Niemier.

Za rozwijanie ceremonii humanistycznych dziękuję Krzysztofowi Tanewskiemu, Markowi Pawłowskiemu, Miłoszowi Kuligowskiemu oraz Xymenie Zamerskiej.

Przemkowi Pieli dziękuję za prowadzenie spraw zagranicznych w zarządzie. Maciejowi Psykowi za liczne inicjatywy pism i interwencji.

Joannie Rutkowskiej za położenie podwalin pod funkcjonowanie sekretariatu PSR.

Dziękuję Andrzejowi Kierskiemu oraz Monice Stogowskiej za położenie podwalin pod młodzieżówki racjonalistyczne. Za organizowanie kina racjonalisty dziękuję Łukaszowi Dąbrowieckiemu oraz Aleksandrowi Ciokowi.

Pawłowi Glińskiemu dziękuję za rozwijanie frakcji apostatycznej w PSR.

Arlecie Boldzie-Górnej dziękuję za Kampanię 196.

Dziękuję wreszcie Eli Binswanger-Stefańskiej, Dariuszowi Kaliszukowi, Radkowi Adamiakowi, Maciejowi Twardowskiemu, Ilonie Boskiej, Bożenie Mozolewskiej oraz Jerzemu Kochanowi.

Jeśli kogoś pominąłem to wynikało to z tego, że pisałem to w nocy w czasie drogi do Warszawy, więc proszę o wybaczenie.

Mam nadzieję nadal z wami współpracować choć w innej już roli.

Dotychczasowe Festiwale Racjonalistyczne

I Festiwal Racjonalistyczny — Radzików, 6-8 X 2006. Jedyna jak dotąd trzydniowa impreza racjonalistów, poza konferencją i walnym zgromadzeniem: kino racjonalisty i wspólne ognisko. Zobacz fotorelację...

II Festiwal Racjonalistyczny — Warszawa, 8-9 XII 2007. Poza konferencją i walnym: pierwszy w Polsce ślub humanistyczny, przyznanie tytułu Racjonalisty Roku, akt zbiorowej i publicznej apostazji, goście z europejskich organizacji humanistycznych. Zobacz sprawozdanie...

III Festiwal Racjonalistyczny — Kraków, 6-7 XII 2008. Poza konferencją i zgromadzeniem delegatów: koncert Twelve Moons, Racjonalista Roku, wystawa Andrzeja Mleczko. Zobacz wideopodsumowanie , relację z Racjonalisty Roku , wystąpienie Edwina Bendyka: cz. 1 i cz. 2 . Na stronach naszych słowackich przyjaciół dostępne są także zdjęcia z Festiwalu oraz relacja .

IV Festiwal Racjonalistyczny — Warszawa, 21-22 III 2009. Zdjęcia zrobione przez Michała Przecha: walne , konferencja .

Zobacz także te strony:

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Zapaśnik czyli upadek mężczyzny męskiego O spornej roli religii w demokracji

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (12)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto