Autor tak ocenia miejsce nauki, jej znaczenie i możliwości: "...naukę można stosować jedynie do tego co jest „powtarzalne". Zmartwychwstanie Chrystusa jest tego całkowitym przeciwieństwem. " (205). " "Nauka" jest dobra do badania prześcieradła jakiejś mumii. Jeśli jednak jest to autentyczny wizerunek, to mamy do czynienia z Całunem, z którego na nowo wyszedł żywy ten, który jest Jedyny i którego „wskrzesił Bóg" (Dz 2,32). Węgiel jest wytworem słońca. Co, hipotetycznie, stanie się, jeśli ulegnie kontaktowi z Synem Tego, który stworzył słońce i nim porusza? Jakże możemy wyznaczyć datę, skoro napisano, że "jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień"(2P3,8)? " (206). " Aby dojść do prawd naukowych używamy rozumu, argumentów, doświadczeń. Dla prawd religijnych mogą one być przydatne i powinny im towarzyszyć, ale tylko do pewnego momentu i wcale nie są decydujące. Aby „udowodnić" wiarę potrzeba owej świętej wiedzy, która nie ma nic wspólnego z wiedzą laboratoryjną lecz z mistyką, to znaczy „konkretnym doświadczeniem Boga", „prawdziwie obiektywnym poznaniem Go" przez bezpośredni kontakt. „Specjalistę" mającego „uczone wątpliwości", którego „"wiedza" wija w pychę" (1Kor 8,1), nie można porównywać z mistykiem, który „wie", ponieważ „widział" i „dotknął". Tym sposobem mistyka jest najbardziej pewnym źródłem poznania,... " (207). " Oczywiste jest, że Całun, który znamy, jest starszy niż na to wskazuje C 14 i przez całe wieki był gdzieś ukryty. Najpierw z powodu sprzeciwów żydowskich... " (217).

W ostatnim rozdziale Messori omawia wiele wątków. Przedstawiam tu tylko dwa, które ilustrują Messori’ego pojmowanie historii w XX wieku. Trzeba podkreślić, że Messori uważa się, z racji swego wykształcenia, za szczególnie predestynowanego do tematów historycznych.

W motywach odbicia Kuwejtu z rąk Iraku "… chodziło o „coś" więcej . Owo „coś" ukrywa się za „Nowym Porządkiem Świata", o czym wielokrotnie mówił … Bush, ..., lider Wielkiej Brytanii oraz prezydent Francji. … Wyjaśnieniem może być fakt przypomniany explicite przez Wielkiego Mistrza włoskiej masonerii … George Bush, podobnie jak niemal wszyscy jego poprzednicy od czasów George’a Washingtona, zawsze był członkiem lóż. Co więcej, jest „wtajemniczonym 33 stopnia Starożytnego Rytu Szkockiego". Innymi słowy, zajmuje najwyższy stopień w piramidzie „braci". Bóg, … wzywany przez prezydenta … jest … Wielkim Architektem, którego działanie bardziej oparte jest na dolarze niż na Bogu Jezusa Chrystusa. … Jest oczywistym, że termin „Nowy Porządek Świata" od zawsze był wyrażeniem masońskim, co więcej, określa punkt docelowy. „Nowy" świat, „nowa" ludzkość, „nowa" synkretyczna religia — i właśnie dlatego uniwersalna i tolerancyjna, zbudowana na ruinach „dogmatycznych" wyznań, największych nieprzyjaciół, przeciwko którym masoński „humanizm" walczy od 1717 roku. Ich „wielkimi nieprzyjaciółmi" są chrześcijaństwo oraz islam. Pierwsze, przynajmniej w swojej wersji protestanckiej, nie mówiąc już o apostazji, przyłączyło się do walki lóż: obecność wielkich dygnitarzy anglikańskich (naśladowanych potem przez inne wyznania) w masonerii jest stała od samych początków. Z czymś podobnym mamy do czynienia we wschodniej ortodoksji, … jest całkiem pewną wiadomość, że szanowany patriarcha Konstantynopola, Atenagoras, należał do masonerii. … Islam trwa jak niewzruszona skała, opierając się religijnemu dogmatyzmowi (masonerii) … Może właśnie stąd pochodzi opatrznościowe znaczenie … powstania i trwania islamu? " (234-6). Ostatni fragment jest wytłumaczeniem Messori’ego na wcześniej postawione pytanie " … jakie było znaczenie islamu w tajemniczym planie Bożym. Dlaczego po Jezusie Chrystusie pojawił się Mahomet ? Jaką misję miała spełnić ta opatrznościowa społeczność, która powstała tak niespodziewanie i nieoczekiwanie? " (232-3).

W ostatnim podrozdziale (MONTE CASSINO) Messori dowodzi, że Włosi w większym stopniu od aliantów przyczynili się do upadku Hitlera (250-2). Dalej pisze " Wiadomo także, że ( alianci, a przede wszystkim Amerykanie) zadecydowali o zniszczeniu klasztoru (Monte Casino) nie z powodów wojskowych, lecz dla samego zniszczenia, co można wytłumaczyć jedynie pragnieniem usunięcia z oblicza ziemi jednego z bardziej znaczących symboli tzw. „katolickiego papizmu". " (253-4).

Masonów i Żydów Messori postrzega jako głównych przeciwników KR-K, burzycieli ładu bożego: Presja Żydów przyczyniła się do zahamowania procesu beatyfikacji Izabeli Katolickiej (24). W czasach muzułmańskiej Hiszpanii, Żydzi działali jako piąta kolumna ręka w rękę z muzułmanami w prześladowaniu katolików (26). Relacje z roku 1552 Hiszpana, księdza, zakonnika Bartolome de Las Casasa, o wyniszczaniu Indian przez konkwistę hiszpańską to ciąg zniewag człowieka, który pochodził z żydowskiej rodziny (31). Elita kreolska, która przewodziła rewolucjom wyzwoleńczym krajów Środkowej i Południowej Ameryki spod panowania hiszpańskiego na początku XIX w była przesiąknięta masońskim credo. Przywódcy powstań antyhiszpańskich zasiadali w lożach masońskich i byli pod wpływem ideologii franko-masońskiej Giuseppe Garibaldiego (str. 45). Masoneria była motorem walk o niepodległość anglosaskich kolonii w Ameryce Północnej. Powstał wspólny front lóż z Północy i Południa i tak powstała demokracja (46). "Dla przedstawicieli oświecenia i libertynów XVIII wieku i lat późniejszych, dla wszystkich postępowych i całej masonerii wieku XIX i XX, Hiszpania była znienawidzoną ziemią katolicyzmu jako religii państwowej…" (57).

Messori w wielu miejscach swojej książki opisuje krzywdy jakie zaznał KR-K ze strony ruchów rewolucyjnych i wyzwoleńczych. Rewolucja Francuska, ruchy rewolucyjno-wyzwoleńcze w Ameryce Południowej i Środkowej w pierwszej połowie XIX wieku, rewolucja w Meksyku, wojna domowa w Hiszpanii. Mordowano ludzi KR-K, wg Messori’ego za wiarę, dlatego zasługują na powołanie do grona świętych. Messori, który jest historykiem z wykształcenia, zdaje się zapominać, że były to wszystko ruchy rewolucyjne, w których biedniejsze warstwy ludności, wszystko jedno, czy słusznie, czy nie, czuły się uciskane i usiłowały obalić aktualne władze. Tak się składa, że we wszystkich przypadkach Kościół był w ścisłym sojuszu z tymi władzami, legitymizował je i korzystał z posiadanej tym sposobem uprzywilejowanej pozycji. W konsekwencji warstwy ludności, które wszczynały rewolucje, postrzegały przedstawicieli Kościoła jako przedstawicieli zwalczanego reżimu i postępowały z nimi jak z przeciwnikami politycznymi. Księża ginęli nie za wiarę, lecz za politykę Kościoła.

Nakład polskiego wydania książki włoskiego autora jest wyczerpany, ale ślady jego twórczości spotykamy codziennie w polskiej publicystyce katolickiej, nie tylko myśli, ale i całe sformułowania tego „mistrza" powtarzane są nieustannie i to nie tylko na łamach „Naszego Dziennika". 

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Dramat Próba podwójnie ślepa

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (84)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word