Rewolucje przyniosły wówczas system zabezpieczeń społecznych, zalegalizowanie związków zawodowych i strajków, wprowadzenie podatków od dochodu. Zmiany były widoczne we Francji w 1913 roku1 % najbogatszych Francuzów kontrolowało 53% majątku narodowego, w 1984 roku stosunek ten zmniejszył się do 20 %, W stanach Zjednoczonych w 1929 roku 10% najbogatszych Amerykanów kontrolowało 50% majątku, na początku lat 50. Już tylko 35%. 

W chwili obecnej, co potwierdza Rosanvallon, jesteśmy w bardzo podobnej sytuacji. Znów biedni są sami winni swojej sytuacji, a pomaganie im tylko dodatkowo ich rozleniwia, proces ten oczywiście związany jest z rosnącą indywidualizacją społeczeństwa. Jak sytuacja rozwinie się obecnie, tego nie można przewidzieć. Warto jednak pamiętać, że pomimo rozwoju narzędzi, które zapewniają obywatelom lepszą możliwość obserwacji administracji państwowej, partycypacji, czy też tworzenia usług publicznych, to jednak najważniejsze decyzje podejmowane są nadal w starym stylu, gdzie liczy się tylko gra interesów. Jednak nowoczesna struktura informatyczna stała się doskonałym narzędziem organizacji woli politycznej. Przykładem jest tutaj rewolucje w krajach arabskich, które obaliły dyktatorów w Tunezji czy też Egipcie, choć pamiętać należy, że ich miejsce zajęły jak najbardziej tradycyjne siły.

Zagadnieniem ciekawszym, niż sam przebieg przyszłego buntu, czy też rewolucji, jest porządek rzeczy, który się po niej wyłoni. Politycy wciąż sądzą , że posiadają władzę nad rzeczywistością. Gorączkowo śledzą kolejne statystyki, zlecają nowe badania, wszystko to, by zdobyć jak najwięcej głosów w regularnie powtarzającym się finale społeczno politycznej gry — „wybory". Jednak wbrew regulaminowi wymyślonej przed wiekami gry, zwanej demokracją, pojawiają się zaskakujące dla twórców pytania obywateli: Czyje są miasta? Czyje jest państwo? Czyja jest przestrzeń publiczna? Padają ze strony pokolenia, które przez wiele lat, mamione pseudopolitycznymi i ekonomicznymi hasłami, inwestowało w swoją naukę, zdobywało miejsca na stażach, wyjeżdżało na zagraniczne praktyki, a w konsekwencji stale żyją w świecie gdzie gospodarka nadal tkwi w stanie dalekim od innowacyjności, rynek zamiast optymalizacji, marnuje z trudem gromadzony kapitał. W chwili obecnej byliśmy świadkami buntu, który rozpoczynał się w sieci, ale w realnym świecie nie miał jeszcze daleko idących konsekwencji. To jednak się zmieni, gdy tylko znajdzie się przywódca gotowy sformułować jasny plan realizacji świata „po", w którym zmianie ulegnie praktycznie każda sfera życia.

Bibliografia

1. Huizinga Johan, Homo Ludens, Warszawa 1998 r.
2. Kymlicka Will, Współczesna filozofia polityczna Warszawa 1990r.
3. Lordon Frederic, Kapitalizm, niewola i pragnienie. Marks i Spinoza Warszawa 2012r.
4. Mańkowski Piotr, Cyfrowe marzenia Warszawa 2010r.
5. Tkaczyk Paweł, Grywalizacja Gliwice 2012r.

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (5)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Monika Sadlok Politolożka, obecnie kończy doktorat z zakresu nauk o polityce. Poza pracą naukową, działa również społecznie w "Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej", w "Stowarzyszeniu Meritum", oraz w "Fundacji Młodzi Twórcy im. prof. P. Dobrowolskiego". W marcu 2011 dołączyła do grona celebrantów humanistycznych.  Liczba tekstów na portalu: 16  Pokaż inne teksty autora  Poprzedni tekst autora: Pierwsze uczelnie wyższe