Dzieciństwo Abrahama Lincolna

Szesnasty prezydent Stanów Zjednoczonych — Abraham Lincoln, urodził się 12 lutego 1809 roku w Nolin Creek, miejscowości położonej w Kentucky. W dwa lata później rodzice małego Abrahama: Nancy i Tomasz Lincolnowie przenieśli się na inną farmę, w pobliżu głównego szlaku handlowego Cumberland Trail. Nie zabawili długo na tych terenach, ponieważ w 1816 roku cała rodzina przeniosła się do Indiany, podróżując konno, płynąc promem, przedzierając się przez zarośnięte tereny pieszo. Lincolnowie byli typowymi osadnikami — pionierami, żyjącymi na pograniczu z Indianami. W tych terenach, mieszkając najpierw w szałasie, następnie w chacie z okrąglaków, przyszło Abrahamowi Lincolnowi spędzić dzieciństwo.

Abe — tak nazywano go zdrobniale — jak na młodego chłopca był nad wyraz wyrośnięty, dlatego od najmłodszych lat pomagał ojcu w pracach rolnych. Do ich zadań należało wykarczowanie i przeoranie terenu, następnie ogrodzenie go. Z czasem ich jadłospis urozmaicał się, mieli dostęp do kukurydzy, pszenicy, owca, orzechów, dzikich owoców zbieranych przez Abrahama i jego siostrę Sarę. W rodzinach pionierów chłopcy mający 12 lat zaczynali polować, orać, by w wieku 16 lat wykonywać prace dorosłego mężczyzny, z kolei dziewczynki pomagały w pracach domowych: sprzątaniu, gotowaniu, tkaniu, szyciu, zajmowaniem się zwierzętami, dojeniem krów etc. Wieczorami cała rodzina odpoczywała po ciężkim dniu przy ognisku, a dzieci najczęściej bawiły się. Tak też było w rodzinie Lincolnów. Smutny los spotkał matkę przyszłego prezydenta, ponieważ zmarła w wyniku tzw. choroby mlecznej, było to zatrucie mlekiem krów, które jadły szkodliwe dla ludzi trawy. W rok po śmierci żony, Tomasz Lincoln udał się do rodzinnego Kentucky, by ponownie się ożenić. Jego wybranką była Sarah B. Johnston. Abraham oraz jego siostra przywiązali się bardzo szybko do macochy, sam nazywał ją: „moją matką — aniołem".

Osadnicy dbali o elementarne wykształcenie swoich dzieci. Ograniczało się to do nauki czytania, pisania i rachunkowania. Większość rodziców nie chciała, by ich pociechy uczyły się więcej, ponieważ bali się, iż zniechęci to dzieci do pracy na roli. Nauczyciele jeździli po kraju, gdyż szkoły najczęściej były sezonowe, w związku z pracami rolnymi na polach. Abraham uczęszczał do takiej szkoły, ale nie długo, najczęściej wykorzystywał każdą wolną chwilę podczas prac gospodarczych na czytaniu i pogłębianiu swojej wiedzy. Lincoln w czasach swej młodości zaczął interesować się sprawami sądowymi, kiedy to uczęszczał na rozprawy w Rockport. Wygłaszał wtedy swoje pierwsze przemówienia, w trakcie przerw w pracy. Mając szesnaście lat, Abe przekroczył 180 centymetrów wzrostu, jego wzrost w późniejszych latach był cechą charakterystyczną. Od 1825 roku Abraham został wynajęty do obsługi promu pływającego po rzece Ohio, cały swój dorobek musiał niestety oddawać swemu ojcu aż do uzyskania 21 roku życia. Po trzymiesięcznej podróży, której celem był Nowy Orlean, Abraham miał czas i możliwości, by pozwiedzać metropolię. Po uzyskaniu pełnoletności, Lincoln postanowił rozpocząć życie na własny rachunek.

Dorosłość, pierwsze prace i oddanie się polityce

Pierwszą pracą Abrahama po uzyskaniu pełnoletności była praca w sklepie Dentona Offuta w New Salem. Lincoln został subiektem i zarabiał 15 dolarów miesięcznie, oraz spał w pomieszczeniu przylegającym do sklepu. Abraham nie palił, oraz nie pił alkoholu. Miał poważanie wśród młodych mieszkańców, gdyż minimalnie brał udział w ich młodzieńczych wybrykach oraz w pojedynkach zapaśniczych. Cały czas dokształcał się, oprócz nauki gramatyki czy arytmetyki czytał Szekspira oraz innych poetów. Niestety sklep zaczął podupadać i młody Lincoln został bez pracy. Wtedy to zaczął wchodzić na drogę polityki. Jego ambicje sięgały wysoko, dlatego nie chciał wysuwać swej kandydatury na lokalny urząd, lecz do ciała stanowego ustawodawczego — legislatury. 15 marca 1832 roku został wydrukowany w „Sangamo Journal" jego program wyborczy, który został rozdawany w formie ulotek. W programie przedstawiał rozwiązanie miejscowego problemu: poprawienie komunikacji, szczególnie jeśli chodzi o rzekę, ponieważ wybudowanie kolei przekraczało budżet stanu Illinois. Lincoln zaproponował uspławnienie rzeki poprzez wyprostowanie jej biegu, zlikwidowanie zakrętów oraz usunięcie pływających bel drewna. Miał zamiar ograniczyć lichwę, oraz poprawić oświatę. Nie mając pracy, zaciągnął się do milicji, która miała powstrzymać wodza indian — Czarnego Jastrzębia, który wydalony ze stanu, powrócił z pół tysiącem wojowników. Służył wtedy pod dowództwem późniejszego prezydenta Zachary’ego Taylora. Z wyprawy wojennej wrócił z 125 dolarami w kieszeni, które były zapłatą za okres służby. Na 6 sierpnia wyznaczono wybory do legislatury stanowej. W tym czasie przeprowadzał kampanię wyborczą, polegającą na chodzeniu od chaty do chaty i rozmowie z gospodarzami, oraz pomocy im w pracy na roli. Abraham jednak przegrał te wybory (jako jedyne), był na 8 miejscu na 13 kandydatów. Jednak w New Salem otrzymał 277 na 300 oddanych głosów. Po nieudanych wyborach zakupił sklep na kredyt, lecz ten bardzo szybko splajtował. Samozaparcia od Lincolna wymagała sytuacja spłaty zaciągniętego długu wynoszącego 1100 dolarów, jak na tamte czasy kwota olbrzymia. Następnie parał się poczmistrzostwem do roku 1836. Podejmował się różnych prac dorywczych u miejscowych osadników. Abraham był zwolennikiem wigów (republikanów), co w ówczesnych czasach, za kadencji demokratycznego prezydenta Andrew Jacksona, nie było mile widziane. Udało mu się zostać zastępcą miejscowego geodety. Objeżdżając okoliczne tereny jako mierniczy, zyskiwał sobie przyjaźń i poparcie ludzi, co nie było bez znaczenia w późniejszej karierze.

Na wiosnę 1834 roku odbywały się kolejne wybory do legislatury stanowej. Lincolna jako kandydata wysunęły obie partie, co pozwoliło mu 4 sierpnia 1834 roku zostać wybranym, mając 25 lat. Nadszedł czas wyjazdów na sesje. Lincoln wyruszył w swoją pierwszą podróż do Vandalii, ówczesnej stolicy stanu. Jego dieta wynosiła 3 dolary na dzień, zapewnienie wyposażenia biurowego: papieru, atramentu i piór gęsich. Zamieszkiwał w pokoju ze swym protektorem — Johnem T. Stuartem, który był przywódcą wigów, dlatego też pomieszczenie to stało się niejako siedzibą sztabu partyjnego. Abraham uczył się i śledził taktykę partyjną i polityczną, oraz miał możliwość poznać przedstawicieli partii. Po skończeniu sesji objazdowych, Lincoln wracał do swych stron, by pracować jako poczmistrz i mierniczy. Wraz z nim wracało wynagrodzenie, które po pierwszej sesji wynosiło 258 dolarów.

Podczas kolejnych wyborów do legislatury w 1836 roku, Lincoln został wybrany przywódcą wigów, gdyż jego poprzednik nie kandydował. W tym czasie przeforsowali przeniesienie stolicy do Springfield (z miastem tym, Lincoln będzie łączył swe przyszłe plany życiowe). Już w 1837 roku Abraham Lincoln zgłosił protest przeciwko proniewolniczym rezolucjom uchwalonym przez Ogólne Zgromadzenie, argumentując swój protest tym, iż niewolnictwo opiera się na niesprawiedliwości i fałszywej polityce. Widać już, że w wieku 28 lat sformułował swe stanowisko w tej sprawie. Do New Salem nie miał co wracać, gdyż z braku połącznia kolejowego i konkurencji sąsiedniej miejscowości — Petersburga, do której przeniesiono pocztę, cała miejscowość w przeciągu trzech lat została opuszczona i stała się, jak wiele innych, „miastem duchów". Pobyt Lincolna w New Salem był zbawienny dla niego. Nauczył się samodzielnego życia, zarabiania na własne utrzymanie pracą umysłową, nie jak dotąd fizyczną, wyrobił sobie własne poglądy na życie i sprawy państwowe. Warto zauważyć, że Lincoln, choć pochodzący z nizin społecznych, przyłączył się nie do demokratów, a do wigów, których identyfikowało się zazwyczaj z klasami zamożniejszymi. Był zdolnym politykiem, dobrym negocjatorem, naśladował pospolity ówcześnie model polityka — oportunisty. W 1840 roku i później został elektorem prezydenckim, pełnił funkcję radnego miasta Springfield. Parokrotnie wysuwano jego kandydaturę na speakera, czyli przewodniczącego stanowej Izby Reprezentantów. Nie dostawał się tylko dlatego, że w Izbie większością byli demokraci. Przez kilka kadencji piastował urząd przewodniczącego wigów w Izbie. Trzeba zaznaczyć, że w roku 1840 został wybrany do legislatury stanowej po raz ostatni, ponieważ później nie chciał kandydować.

Kariera adwokacka, małżeństwo i polityka

Lincoln już w młodości zaczął interesować się prawem, czytając wszelakie prawnicze książki. Do studiowania prawa zachęcił go John Stuart. Abraham nie miał formalnego wykształcenia prawniczego, nie było ono wymagane. Warto wiedzieć, że ówcześnie było mało prawników, którzy ukończyli szkołę prawniczą, najczęściej uczyli się na praktyce adwokackiej. 9 września 1836 roku, Lincoln otrzymał licencję adwokacją po zdaniu egzaminu, który okazał się tylko formalnością. W kwietniu 1837 roku zamieszkał w Springfield, mieście, w którym kwitło życie towarzyskie i polityczne. Zajmował się sprawami bardzo błachymi: pobicie, zakłócenie posiadania, niedopełnienie kontraktów, ponieważ Stuart był zaangażowany politycznie w partię wigów. Niedługo po osiedleniu się w mieście, Lincoln zaczął udzielać się w życiu towarzyskim i społecznym. Pisał sporo artykułów do „Sangamo Journal", czasopisma wigów. W tym czasie, Abraham poznał swoją żonę — Mary Todd, z którą zaręczył się w 1840 roku, do ślubu nie doszło jednak zbyt prędko, bo dopiero 4 listopada 1842 roku. Wcześniej Lincoln zerwał zaręczyny i zmagał się depresją. Znajomi obawiali się o Abrahama, nie chcieli by popełnił samobójstwo, dlatego starali się robić wszystko, by do tego nie doszło. Ciekawa anegdota mówi o krótkiej rozmowie ubierającego się do ślubu Lincolna, a synem właściciela mieszkania, w którym Abraham w tym czasie mieszkał. Chłopiec zapytał: „Dokąd pan idzie?", na co przyszły prezydent miał odpowiedzieć: „Chyba do piekła". Młode małżeństwo zamieszkało w tawernie „Globe", w której to 1 sierpnia 1843 roku urodził się ich pierwszy syn — Robert. Rok później Lincoln wynajął dom przy Ósmej Ulicy, tutaj na świat przyszli: 10 marca 1846 roku Edward Baker (zmarł w Springfield w 1850), 21 grudnia 1850 r. — William Walllace, oraz Thomas (Tad) 4 kwietnia 1853 roku. Na pewno małżeństwo było bardzo kontrastowe, sporo różnic charakteru i sposobu życia powodowało ciągłe kłótnie, na które jednak starali się nie zwracać uwagi.

Zobacz komentarze (3)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word