Są pierwsze efekty kilkudniowej wizyty prezydenta na Węgrzech. Kilka dni później PKP PLK zainicjowało powstanie europejskiego korytarza transportowego RFC11 (Rail Freight Corridors), który nazywany ma być Bursztynowym Korytarzem Towarowym — w nawiązaniu do starożytnego szlaku handlowego łączącego Batyk z Morzem Śródziemnym. W ramach rekonstrukcji Bursztynowego Szlaku wdraża się obecnie projekty budowy wspólnej infrastruktury drogowej (m.in. Via Carpatia, E75), wodnej (drogi E30, E40, E70), gazowej (projekt środkowoeuropejskiego korytarza gazowego Północ-Południe: LNG Świnoujscie-Krk-Konstanca). „Bursztynowa" kolej jest elementem tego projektu.

Proces tworzenia Korytarza Bursztynowego rozpoczął się od listu intencyjnego wiceministra infrastruktury i budownictwa Piotra Stommy przedłożonego Słowenii. 23 marca przedstawiciele Polski, Słowacji, Słowenii i Węgier (ranga ministrów infrastruktury) podpisali się pod listem do Komisji Europejskiej, w którym wnioskują o utworzenie europejskiego korytarza transportowego nr 11. Byłby to trzeci korytarz, który przebiegałby przez Polskę. Jeżeli Bruksela wyrazi zgodę, to europejski korytarz transportowy nr 11 rozpocznie funkcjonowanie pod koniec 2018 roku.

Korytarz Bursztynowy jest uzupełnieniem dwóch już istniejących:

1. RFC8 Morze Północne-Bałtyk — utworzony w 2010, przebiega on przez ważniejsze miasta Belgi, Holandii, Niemiec (Hamburg i Berlin), przez Polskę przebiega on przez Poznań i Warszawę do białoruskiego przejścia granicznego w Terespolu oraz przez Suwałki kierunku Kaunas na Litwie.

RFC8

2. RFC5 Bałtyk-Adriatyk — uruchomiony w listopadzie 2015, łączy on polskie wybrzeże ze stolicą Austrii Wiedniem, Słowenii Bratysławą i włoskimi miastami nad Morzem Adriatyckim — Wenecją i Ravenną. Obsługę korytarza RFC5 zapewnia włoski zarządca infrastruktury RFI.

RFC5

Planowany Korytarz Bursztynowy łączyłby Warszawę z granicą białoruską w Terespolu, obejmowałby również miasta stołeczne: Budapeszt, Bratysławę i Ljubljanę. Na Węgrzech biegnie do granicy serbskiej w Kelebii, która prowadzi do autonomicznej Wojwodiny. Dzieki jego powstaniu wspólnymi korytarzami kolejowymi połączone zostaną wszystkie kraje wyszehradzkie, także pominięte wcześniej Węgry. A w dalszej perspektywie także Białoruś i Serbia.

Postulowany RFC11

RFC5 spotyka się z RFC8 w Borysławicach (łódzkie), zaś RFC11 spotykałby się z RFC5 w Katowicach.

PKP Cargo może obecnie samodzielnie prowadzić pociągi w dziewięciu krajach UE: w Polsce, Niemczech, Holandii, Belgii, Czechach, na Słowacji, na Węgrzech, w Austrii i na Litwie. Poprzez przejęcie w 2015 drugiego przewoźnika czeskiego, AWT (Advanced World Transport), zasięg polskiego przewoźnika pośrednio rozszerzył się także na Słowenię, Rumunię, Bułgarię i Chorwację.

W 2015 PKP Cargo podpisało strategiczny alians z chorwackim przewoźnikiem narodowym, HŽ Cargo. Współpraca daje PKP CARGO dostęp do intensywnie modernizowanych portów w Rijece i Ploce, terminali HZ Cargo i relatywnie gęstej sieci kolejowej. Ogromne inwestycje prowadzone obecnie w chorwackich portach oznaczają możliwość zwiększenia skali działalności intermodalnej (która niestety w 2015 spadła w porównaniu do 2014) i pozyskania ciekawych zleceń w tym najszybciej rozwijającym się segmencie rynku. Przewoźnicy uzgodnili, że w przypadkach zleceń, których nie są w stanie obsłużyć samodzielnie, będą w pierwszej kolejności zwracać się o pomoc do partnera. Dla PKP Cargo oznacza to także możliwość bardziej efektywnego wykorzystania taboru, którego ma dużo, a dla HŽ Cargo, które taboru ma za mało, to szansa na rozszerzenie oferty usług logistycznych, w tym wydłużenie obsługiwanych łańcuchów logistycznych z wykorzystaniem dostępu do trzech mórz (Północne, Bałtyckie, Adriatyckie) i kilku głównych portów na kontynencie europejskim.

PKP Cargo zaczęło też obsługiwać połączenia kolejowe z Chin aż do Hamburga i szykuje się do startu kolejnego dużego projektu związanego z dostarczaniem towarów z i do Państwa Środka.

PKP Cargo jest obecnie drugim towarowym przewoźnikiem kolejowym w Europie, po DB Schenker.

Na podst. portalkujawski.pl/popierambydgoszcz.pl

Tymczasem we Lwowie o partnerstwie bałtycko-czarnomorskim między Polską, Rumunią i Ukrainą

31 marca we Lwowie odbyła się dyskusja pt. „Bałtycko-czarnomorska przestrzeń bezpieczeństwa. Partnerstwo Polski, Rumunii i Ukrainy: wspólne zagrożenia i perspektywy", zorganizowana przez regionalną filię Narodowego Instytutu Studiów Strategicznych we Lwowie oraz Centrum Badań Problemów Współpracy Regionalnej i Międzynarodowej „Alians Pro-Bukowina".

Spotkanie zgromadziło ekspertów z Ukrainy (reprezentujących poza organizatorami także m.in. Centrum Badań nad Armią, Konwersją i Rozbrojeniem w Kijowie i Instytut Międzynarodowych Badań Ekonomicznych), Polski i Rumunii, jak również przedstawicieli środowisk naukowych i mediów z wymienionych wyżej państw.

Założeniem dyskusji była ocena aktualnych wyzwań w zakresie bezpieczeństwa dla Polski, Ukrainy i Rumunii oraz pozostałych krajów obszaru bałtycko-czarnomorskiego w związku z pojawiającymi się nowymi zagrożeniami w regionie, jak również wskazanie potencjalnych sfer współpracy i poszukiwania skutecznych możliwości reagowania na zagrożenia. Wynikają one w pierwszej kolejności z polityki, jaką prowadzi Federacja Rosyjska wobec Ukrainy: aneksja Krymu oraz konflikt zbrojny na Donbasie wysoce negatywnie wpłynęły na stan i poczucie bezpieczeństwa praktycznie wszystkich krajów regionu Europy Środkowej i Wschodniej. Z wystąpieniem różnych form agresji militarnej i paramilitarnej w postaci tzw. konfliktu poniżej progu wojny czy „wojny hybrydowej" muszą obecnie liczyć się faktycznie wszystkie państwa obszaru położonego pomiędzy Bałtykiem i Morzem Czarnym, choć poziom tego zagrożenia różni się skalą oraz charakterem w zależności od konkretnego przypadku.

Znaczną część rozmów w czasie spotkania zajęła tematyka tzw. wojny informacyjnej, jaka przez cały czas toczy się w przestrzeni medialnej, zwłaszcza w mediach i na forach internetowych. Forma i intensywność działań tzw. trolli internetowych, występujących jako zwolennicy polityki prowadzonej przez Rosję w wielu wypadkach praktycznie uniemożliwia prowadzenie rzeczowych rozmów na wybrane tematy. Innym, choć nie mniej poważnym problemem są działania o charakterze typowo propagandowym, przedstawiające nieprawdziwe informacje, które znaczna część opinii publicznej, nieposiadającej wiedzy eksperckiej, jest w stanie przyjąć za prawdziwy opis rzeczywistości. Zarówno w jednym, jak i w drugim wypadku swoją rolę w przeciwdziałaniu tym zjawiskom mogą odegrać media i organizacje pozarządowe, posiadające odpowiednie mechanizmy pracy oraz możliwość reagowania na ataki propagandowe poprzez sprawne uzyskiwanie i publikowanie informacji z wiarygodnych źródeł, zaprzeczających i/lub sprostowujących materiały o charakterze typowo propagandowym.

Warto odnotować, że media, zwłaszcza internetowe, mają rolę trudną do przecenienia, jeśli chodzi o budowanie możliwości współpracy pomiędzy państwami obszaru bałtycko-czarnomorskiego. Wspólnota interesów i potencjalne możliwości współpracy nie ograniczają się bowiem tylko i wyłącznie do kwestii bezpieczeństwa. Koniecznym warunkiem „wstępnym" dla budowania współpracy politycznej, gospodarczej czy jakiejkolwiek innej jest posiadanie choćby podstawowych informacji na temat pozostałych krajów tego obszaru przez opinię publiczną w poszczególnych państwach — a w tym obszarze pozostaje jeszcze wiele do zrobienia.

Źródło: kuriergalicyjski.com

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto