Moim zdaniem książki Kosidowskiego czyta się jednym tchem. Prawie tak samo jest z "Opowieściami Ewangelistów" czy z "Opowieściami biblijnymi", z jednym zastrzeżeniem. Trudno przeczytać je od deski do deski. Jest tam tak nieprawdopodobny zbiór informacji, że wymaga powolnego raczej "trawienia". Dobrze jest wybrać sobie jedną historię i dokładnie ją przeanalizować. Np. czytamy o narodzeniu Jezusa w Nowym Testamencie (niewiele czasu nam to zajmie, bo zaledwie dwóch Ewangelistów o tym wspomina - Mateusz i Łukasz), a potem sięgamy do Kosidowskiego. Książka napisana jest z werwą, dowcipnie. Myślę, że także osoby wierzące mogą w niej znaleźć sporo wiadomości i nie muszą od razu porzucać swojej wiary. Kosidowskiemu zarzuca się, że odarł Biblię z jej sakralności. Może więc "Opowieści Ewangelistów" nie są więc przeznaczone dla "niedowiarków"?... Polecam, gorąco.

Tak,całkowicie podzielam zdanie poprzedniego wpisu.Jest to ksiązka z ogromną ilością wiadomosci - a równocześnie napisana w sposób "strawny",łatwy do odebrania przez niezbyt wielkiego intelektualistę (np.ja).Czyta się z przyjemnością - chyba nawet w wypadku ludzi bardzo wierzących.Nie ma w niej szyderstwa czy ironii w stosunku do powszechnie uznawanych prawd. Czytałam inne książki negujuące prawdy biblijne.Mimo,iż jestem ateistką - byłam oburzona zawartą w nich trescią i jadowicie-drwiącym stylem.Tu jest kulturalnie i elegancko !