Dziedziny :
· [1]
· [1]
· [1]
· [2]
· [7]
· [6]
· [1]
· [1]
· [4]
· [6]
· [6]
· [2]
· [3]
· [1]
· [1]
· [2]
· [14]
· [3]
· [3]
· [1]
· [3]
· [10]
Upadek humanizmu Dziedzina: Humanistyka Antykwariat (stan: 0 sztuk)Autor: Jerzy Adamski Miejsce i rok wydania: Warszawa 1986 Wydawca: Książka i Wiedza Liczba stron: 312 Wymiary: 12x19 cm ISBN: 83-05-11537-2 Okładka: Miękka Ilustracje: Nie Cena: 25,00 zł (bez rabatów)
[ Pozycja niedostępna ] Opis Przedstawiam Czytelnikowi książkę, składającą się z czterech obszernych szkiców literackich, trawionych wspólną, skrywaną troską.
Pierwszy przedstawia odmieniony krajobraz świata: rewolucja zatrzymana w swym biegu, szantaż atomowy, eksplozja techniki, upadek nauk humanistycznych - oto okoliczności nie stanowiące pomyślnych prognoz dla idei humanizmu.
Drugi pokazuje tę ideę właśnie: wielkość człowieka jako kategorię metafizyczną, moralną, literacką i polityczną, narodziny tej idei z ducha poezji, z ducha cywilizacji (bo w toku sublimowania się erotyzmu i przemocy) i z ducha antycznej filozofii greckiej.
Trzeci ilustruje sposoby przeciwstawiania się tak pojętemu humanizmowi już od jego narodzin aż dzień dzisiejszy w literaturze i w teatrze narodu, który tę ideę stworzył: we Włoszech.
Czwarty analizuje pewien aspekt kultury polskiej na tym tle: humanizm jako ideologię inteligencką, jej samokrytykę i niemoc.
Wspólna tym szkicom, publikowanym częściowo ciągu ostatnich dwudziestu lat, a skrywana troska bierze się z ciągle nasuwającego się podejrzenia, że humanizm może nie jest wartością tak niezaprzeczalnie bezdyskusyjną i pewną, za jaką uchodzi. Jest to bowiem wartość historyczna; twór okoliczności historycznych, bezpowrotnie już zanikłych. Jest to ideologia pewnego typu kultury, od trzystu lat do dziś ciągle poddawanej druzgocącej krytyce. Jest to pewna postać literatury i teatru, wielka zapewne, ale dziś już zrozumiała tylko dla znawców. Jest to przy tym postawa jak gdyby sprzeczna z samym fundamentem współczesnej nauki i techniki i z samym duchem współczesnych masowych przemian społecznych. W swej historycznie znanej postaci humanizm wydaje się anachronizmem.
Lecz gdzież jest inny czy nowy humanizm? Czy bez humanistycznej wiary w swą wielkość człowiek wielkości osiągnąć nie może? A jakiż inny znajdzie sens życia na tej ziemi?
Marksizm stanowi teoretyczną przesłankę nadziei, że na te pytania odpowiedzą czasy komunizmu. One odkryją, lecz przez urzeczywistnienie w praktyce społecznej, treść istotną humanistycznych ideałów. Obowiązkiem naszych czasów natomiast jest, nie ustawać w próbach zrozumienia, na czym dotychczas polegały ich wzloty, mielizny i upadki.
Od autoraPodziel się swoją opinią o tej książce..