Tam gdzie pojawia się niepewność jutra, strach o bezpieczeństwo socjalne, ludzie uciekają w irracjonalizm i chętnie grupują się wokół instytucji, które z racji swej długowieczności dają pozór poczucia bezpieczeństwa i bycia częścią wspólnoty. Do tego religie, jako najstarsze z istniejących ideologii zawierają największe i najskuteczniejsze w oddziaływaniu zestawy socjotechnik. Faszyzm i komunizm usiłowały wzorować się na religiach. Na dłuższą metę właśnie faszyzm okazuje się atrakcyjniejszy dla obecnych pokoleń - stworzył lepszą mitologię. Dziwne, że elity usiłujące przywrócić dawny porządek świata (zgadzam się z zelmikiem, że neoliberalizm to po prostu neofeudalizm) zdają się nie widzieć, że współcześni ludzie mają już inne aspiracje i że nie wystarczy szafować hasłami religijnego fanatyzmu, aby utrzymać swoje status quo. Dziś wskazywanie kozła ofiarnego (zawsze skuteczne) może zaowocować odrodzeniem najgorszych koszmarów XX w.i chyba jesteśmy tego świadkami.

> stwierdzenie: każdemu według potrzeb, a od każdego wedlug jego
zdolności
> brzmi nieomal jak recepta na raj.

To raczej piekło - nagradza się nieudaczników, karze ludzi przedsiębiorczych.
Nikt się nie wychyla z innowacjami, bo zaraz mu dowalą pracy.
Za to każdy jojczy jak mu ciężko, jakie ma choroby, trudności, depresje - li tylko dlatego, że w nagrodę dostanie więcej.
Polecam piękny opis z książki Ayn Rand "Atlas Zbuntowany" (zresztą całą tę powieść).

Nikomu chyba nie chodzi o reaktywacje komunizmu. Chodzi raczej o pewne idee, które miały go legitymizować i w wciąż są nam bliskie. Dlatego nigdy nie potrafię się identyfikować z (centro-prawicą). I choćby była to rzecz beznadziejna mój głos we wyborach zawsze będzie po stronie lewicy.

No cóż, stwierdzenie: każdemu według potrzeb, a od każdego wedlug jego zdolności brzmi nieomal jak recepta na raj. Jak mówiłem, komunizmu nigdzie nie było. No chyba, że w antycznych gminach ebionich. Aby definicyjny komunizm mógł stać się rzeczywistością, potrzebny byłby zupełnie inny typ człowieka, na drodze jakieś wyjątkowej ścieżki ewolucji. PRL było rodzajem monarchii (nie do końca) oświeconej, z potwornie rozbudowanym wszelakim aparatem: król- Pierwszy Skeretarz, dwór-KC, Rada Koronna-Biuro Polityczne, gubernatorzy-Sekretarze Wojewódzcy itd itp. W tym się chyba zapatrzyli na krk, natomiast obecnie Kościół marzy aby zająć miejsce nieboszczki, jedynie słusznej.

Twierdzenie, że komunizm byl postępowy jest dla mnie herezją.W sferze cywilizacyjnej, dopóki nadganiano wynikające z przeszlości zapóznienia cywilizacyjne - skupienie decyzji w ręku wąskiego grona osób dawalo efekty.Jednak tylko w latach 50-tych.W okresie Gierka - za kredyty.W pozostalych - stagnacja. W końcu lat 80-tych obudziliśmy się z ręką w nocniku.W sferze ideologicznej poza deklaratywnością i prymitywnym i brutalnym zwalczaniem konkurencji, czyli KK - nie wniósl żadnych zmian. Dokonano gwaltu na ekonomii, gwaltu na wolności, czego skutkiem jest w Polsce KK-reaktywacja i to w formie skrajnej.To rządy komunistów wlaśnie wytworzyly polski KK-taliban.Blokowanie wszelkich idei spowodowalo dychotomię pozorną, bo w istocie w sferze obyczajowej rządzący Polską komuniści z zapalem wprowadzali wzorce wprost z Watykanu. Obecnie rządzący też korzystają z niedoścignionych wzorców ustrojowych i obyczajowych rodem z PRL.Nie zauważam w krajach znaczących ekonomicznie restytucji średniowiecza w polskiej formie. Placimy za komunistyczne represje i to z naddatkiem. Brak mi nadziei raczej z powodu kontynuacji dominacji państwa nad obywatelem i powszechnie krzewionego w szkolach obskurantyzmu.Kontynuujemy katokomunizm.

Drugi, rodzący się w czasie formowania pierwszego to pomniejszanie znaczenia i wpływu państwa, a w skrajnym przypadku przejęcia funkcji państwa przez kartel, koncern, grupę monopolistów z własnym systemem prawnym i paramilitarnym dla ochrony własnego stanu posiadania oraz zapewnienia porządku wewnątrz, co oznacza też brak opozycji i strajku. Niewolnicze zarobki przy braku alternatywy zatrudnienia i praktycznej obecności wilczego biletu za to z biskupem kropiącym nowe wydziały produkcyjne, a szeregowym klerem biorącym udział w rozmowach kwalifikacyjnych. To taki dodatkowy kwiatek, jak mniemam.Odpowiedzią jest balans typów modelów gospodarczych: wyważona kontrola państwa przy ułatwieniu powstawania biznesów ale też współistnienie trzech form posiadania środków produkcji: państwowej, prywatnej i spółdzielczej. Chichot historii zaiste bo był to przecież zapis Manifestu Lipcowego. Wbrew pozorom i utartym złotym (pozłacanym) prawdom, państwowe nie musi oznaczać gorszego. Efektywność przedsiębiorstw jest uzależniona od rynku i jakości zarządzania (management type and management practices) nie od formy wlasności. Tzw komunizm to było czystej formy zboczenie z poniekąd obiecujacej, lewej ścieżki. Liberalizm, to droga do nowoczesnego feudalizmu.

Panie Macieju, o ile zgadzam się z Panem co do istniejącego zastoju po lewej stronie o tyle już mam wątpliwości co do ostatniej części Pana wpisu. Kapitalizm jest siła napędowową gospodarki ale liberalizm, a zwłaszcza pozbycie się całkowicie funkcji kontrolnych państwa jest jego największym zagrożeniem. Z tej samej przyczyny dla której system PRL-u padł, liberalizm byłby grobem generalnego dobrobytu: to mentalność system wprowadzających. Nigdy nie było komunizmu, bo ta piękna idea jest jednak nierealna i była do tego dokumentnie skorumpowana przez ludzi, którzy w teorii dzialali dla jej wprowadzenia. Liberalizm i wolny rynek to też piękne idee i równie nierealne jak komunizm. Wolny rynek (pomijam fakt, że każdy działa wbrew jemu, każąc wprowadzać go innym) to przede wszystkim wolna amerykanka na konkurencji. Wszelkie chwyty dozwolone bo jest duży szmal do zgarnięcia. Im mniej kontroli państwa tym mniej praw pracowniczych, więcej praktyk budujących imperia zmiatających konkurencję z powierzchni ziemi. Liberalizm wiedzie ku dwum efektom: pierwszy, to rynek producenta, absolutne panowanie bez alternatywy, z kontrolą cen przez monopolistę z braku alternatywy.

W powyższych komentarzach pasjonuje mnie jedno. Przewija się tutaj motyw - skądinad znany mi z wielu lewicowych portali - stworzenia nowego porządku świata. Niestety zawsze sprowadza się to do "musimy wymyślić", "musimy stworzyc". Otóż - czy tego chcemy czy nie - kapitalizm jest najbardziej skutecznym systemem. Żaden inny - nigdy w nowożytnej historii - nie doprowadził do tak skutecznego polepszenia sytuacji poszczególnych jednostek. Dla systemu liberalnego nie ma i nie będzie nigdy żadnej alternatywy. Ponieważ takowa jest technicznie niemożliwa.

Może to nie to samo, ale i tak przerażające:
uwazamrze.pl/2011/09/lekcja-cnot/
Ciekawa jest wypowiedź dyrektora: " Trzy lata staraliśmy się o nadanie przez biskupa misji, żebyśmy mogli w nazwie używać przymiotnika „katolicka”".  A jeszcze ciekawsze, kto posyła dzieci do takiej szkoły.

Niestety to co przedstawiasz, to nie fobie. Właśnie dzisiaj w radio usłyszałem o "lekcjach" cnoty". Oprócz szkół katolickich biskupi będą  mianować inne szkoły jako krzewiące wartości chrześcijańskie po stwierdzeniu, że kadra i programy odpowiadają tym oczekiwaniom. Nietrudno sobie wyobrazić, jak będzie wyglądało zwalnianie nadmiaru nauczycieli w szkolnictwie, skoro już  obecnie bywa stosowana selekcja światopoglądowa. Czarna władza nie traci ani chwili czasu na dyskusję i łatwo znajduje przewrotne uzasadnienie dla swoich poczynań zupełnie lekceważąc sobie fakt, że to ona elementarne "lekcje cnoty " powinna zacząć prowadzić we własnym gronie.

Wraca średniowiecze bo natura nie znosi próżni. Odpowiedzialni są tu humaniści, ludzie nauki, filozofowie itp, którzy generalnie zajmują się kompilacją, jałowym przetwarzaniem tego, co już było. Brak nowych idei i elit, a w Polsce kwitnie nie tylko konformizm  wobec  neoliberalnego globalnego biznesu i finansjery,  ale i władczego kleru. Na szczęście rosnąca część młodzieży nie daje się nabrać na lep taniej propagandy, fałszywych autorytetów i wizji sukcesu w "wyścigu szczurów". Jeśli jednak nie zaproponujemy alternatywnej wizji, planu zdrowej cywilizacji, to ten kapitał szybko zostanie wyczerpany. Młodzież sama może sobie nie poradzić z takimi problemami ponieważ obecnie kształcenie jest coraz bardziej zatomizowane, a więc podatne na "pranie mózgów" przez aktualnych decydentów na usługach chorego systemu. Systemu, w którym racjonalizm w coraz to większym stopniu odgrywa rolę narzędzia manipulacji, a naukowi ( sprzedajni) eksperci - kapłanów religii biznesu. Ale też tę młodzież powinniśmy zachęcać do wypowiadania się na temat jak wyobrażają sobie to, co można nazwać "mój świat", czy " świat przyszłości to mój świat".

Obawiam się powrotu wieków ciemnych, z niejakim przerażeniem obserwuję panoszące się chrześcijaństwo - próbujące regulować (poprzez szantażowanie ustawodawców) coraz to kolejne dziedziny życia, nauki; propagujące nietolerancję i ksenofobię a przede wszystkim magiczne myślenie.

Z drugiej strony nie wiem, czy obawy te wynikają z moich fobii, czy też z obiektywnych przesłanek. Przydałby się jakiś równoważący głos optymizmu i argumentów, że anioły diabły w końcu pójdą drogą Marzanny.

Ciekawe rozmyślania. Nowe średniowiecze jest moim zdaniem jak najbardziej możliwe, bowiem w młodym pokoleniu Europejczyków i Amerykanów nie widać wcale buntu i chęci rozgonienia parszywych zabobonów na cztery wiatry. Wręcz przeciwnie, osoby mające obecnie kilkanaście lat często wydają się w sferze ideowej opurtunistami sympatyzującymi z religią, a jeśli już coś ich rozpala, to raczej wiara, niż niewiara. Komunizm mógłby być kontynuatorem oświecenia, gdyby nie silnie oparte na religii chrześcijańskiej przekonanie iż ludzie są tacy sami, oraz, iż prosta praca (łowienie ryb) jest dużo szlachetniejsza od pracy oderwanej od "trudu rąk prostaczka". To silnie postchrześcijańskie przekonanie. Brak uznania dla umiejętności ludzkich, dla możliwości umysłu, raczej przekonanie, iż "prostaczek ma piękną duszę". A prostaczkowie, tak naprawdę, mają różne charaktery, podobnie jak bogacze i naukowcy.