Dżinijskie mniszki noszą specjalne zasłonki na usta zwane mukha-wastrika aby nie uśmiercić przypadkowo żadnego owada, który mógłby wlecieć w ich otwory gębowe

Dżinizm jest religią około 10 mln ludzi w Indiach. Posiada swoje własne, oddzielne pisma święte, historię i długą tradycję filozoficzną. Pomimo, że jest częścią większej kultury Indii, podobnie jak buddyzm, jest tradycją religijną nie-wedyjską, gdyż odrzuca autorytet Wed, Upaszanid i innych świętych pism Hinduizmu i jego bogów. Znana ze swojego niezwykłego ascetyzmu, myśl Dżinizmu odcisnęła piętno na większej kulturze Indii, zwłaszcza poprzez doktrynę `ahimsa` — czyli nie czynienia krzywdy żadnym żywym stworzeniom. Dżinizm naucza ścisłej doktryny `karmy`, która związuje człowieka w cyklu przymusowej reinkarnacji i odkupienia za wszystkie złe czyny w danym życiu. Z tego powodu człowiek musi dążyć do uwolnienia siebie z kajdanów `karmy`, poprzez życie pełne ascetyzmu i z całych możliwości unikać czynienia złego i przemocy, w uczynku, słowie i myśli. Każde intensywne zachowanie emocjonalne rodzi przemoc — i występuje ponieważ jest to związane z `karmą` i opętaną świadomością — więc należy je eliminować.
Dżinizm nie uznaje istnienia Boga-Stwórcy, czy Boga-Uosobionego; zamiast tego każda osoba ma możliwość i potencjał w swoim wnętrzu, żeby zrealizować perfekcję i zostać `paramatman`, czyli duchem uwolnionym od kajdanów `karmy`; może w ten sposób osiągnąć „najwyższy punkt w Uniwersum".

Mahavira — urodzony jako Nataputta Vardhamana (599-527 p.n.e.), zrealizował tą perfekcję i został `Tirthankara`, Przewodnikiem, który odkrył Ścieżkę do Zbawienia. Współczesny czasom Buddy, Mahavira jest 24-tym w długiej sukcesji `Tirthankara`, która to rozpoczyna się z Rishabhadevą z okresu wedyjskiego. Popularny Dżinizm oddaje Mahavirze niemal boską cześć, uznając go za źródło boskiej łaski, a więc dodając do religii element osobowy i emocjonalny, co jest sprzeczne z filozofią tej religii.

Istnieją dwie główne części tej religii, ich podział nastąpił w wyniku kłótni o to czy mnisi mogą, czy nie mogą nosić pełnych ubrań. `Shvetambara` uznają, że mnisi powinni nosić ubranie, natomiast `Digambara` żądają całkowitej nagości — w obu przypadkach odłamy te uznają, że tak postępował Mahavira.

Kanon pism świętych Dżinizmu (`agamas`) rozpoczyna się kazaniami Mahaviry, zapisanymi przez jego uczniów w antycznych językach. Najstarsze zapisy tych kazań zostały utracone i z tego powodu dwa odłamy religii opracowały inne kanonoy świętych pism. Obecnie te pisma zostały przełożone na bardziej współczesne języki.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Erotyczny charakter tantry hinduistycznej i buddyjskiej Sikhizm

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word