|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Religie i sekty » Religie azjatyckie
Konfucjanizm Autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz
Jest to system moralny, społeczny,
polityczny, ekonomiczny i filozoficzny. Uznawany jest również za religię,
jednak nie ma w nim panteonu bóstw czy duchowieństwa. Obecnie istnieje na świecie
ok. 160 mln konfucjanistów.
Założyciel
tego systemu religijnego, Konfucjusz(K'ung Fu Tzu, 551-479 r. p.n.e.), jeden z największych
myślicieli chińskich, był „najmniej
mistyczny z prawodawców religijnych (...) przywiązywał wielką cnotę
do studjów (...) Jeśli położył na pierwszym miejscu obowiązki przywiązania
synowskiego i uczucia rodzinne, nie zapomniał, co człowiek winien bliźniemu. "Nie
traktować innych, jak nie chcielibyśmy, żeby nas traktowano",
jest zaleceniem, którego Konfucjusz nie miał potrzeby zapożyczać z naszych
Ksiąg świętych." [ 1 ].
Zajmował różne stanowiska państwowe, m.in. intendenta książęcego,
ministra robót publicznych, ministra sprawiedliwości. Konfucjusz
nie interesował się zbytnio życiem religijnym, jak również nie wypowiadał
się na temat życia zagrobowego. Na pytanie ucznia: jak służyć duchom?
Konfucjusz odpowiedział: "Nie
umiesz jeszcze ludziom służyć, jak możesz służyć duchom?".
Gdy zapytano się
mistrza o śmierć, odpowiedział: "Póki
nie pojąłeś życia, jak możesz śmierć rozumieć?".
Nauki Konfucjusza odtworzyć można z Dialogów konfucjańskich, które
zostały spisane z notatek jego uczniów po śmierci mistrza. "Charakterystyczną
cechą tej nauki jest brak rozważań ontologicznych i unikanie ich na temat
zagadnień religijnych. Zaakceptowanymi przez Konfucjusza wierzeniami były kulty
Nieba i przodków. Doktryna Konfucjusza związana jest przede wszystkim z człowiekiem i jego życiem społecznym (...) Główną zaś zasadą, którą człowiek
szlachetny powinien kierować się w swoim postępowaniu, było żen.
Termin ten jest trudny do przetłumaczenia. Jest to jednocześnie główna cnota
człowieka szlachetnego oraz jego podstawowy obowiązek wobec całego otoczenia.
Żen, identyfikowane czasami z humanitarnością, zakłada powściągliwość,
skromność, rozsądek, dobroć, bezstronność, poczucie sprawiedliwości. Żen
urzeczywistnia się w działaniu poprzez: dobre obyczaje (li), sprawiedliwość i prawość (i), wierność i szczerość (sin), naukę (hüe),
miłość synowską (hiao) i szacunek dla starszych (ti). Dobre
obyczaje (li) to spełnianie w określonym czasie i w określonych sytuacjach
określonych gestów i czynów — tego wszystkiego, co można było nazwać obrzędem
albo etykietą. Obowiązek prawości (i) polega na lojalności wobec władcy,
takiej samej, jaką powinno się mieć wobec własnych rodziców. Obowiązek
wierności i szczerości (sin) to wyrażanie zdania, zabieranie głosu w sprawach istotnych, lecz nie mówienie tego, co się w danej sytuacji myśli, a tego, co się myśleć powinno. Ze szczerości wynika też obowiązek lojalności i wierności (czung) wobec głowy rodu, państwa. Nauka (hüe) związana z wiedzą
(czy) polega na naśladowaniu tego, co było doskonałe, a więc przeszłości,
przez poznanie zabytków piśmiennictwa (wen)".
[ 2 ]
Konfucjusz powiedział: "Uczyć
się, lecz nie myśleć, to bezużyteczne. Lecz myśleć, a nie uczyć się, to
niebezpieczne".
Niestety ta filozofia po przejęciu
jej przez państwo stała się religią zniekształcającą pierwotne idee. Cesarze z dynastii Han zapoczątkowali zwyczaj składania ofiar u grobu Konfucjusza. Z czasem zaczęto nadawać mu zaszczytne tytuły. W roku 630 cesarz T'ai Tsung z dynastii T'ang nakazał w każdej prowincji i okręgu wznieść państwową świątynię
poświęconą Konfucjuszowi w celu regularnego składania mu ofiar. W końcu
Mistrz K'ung został deifikowany, a jego kult stał się religią, która
niewiele różni się od taoizmu czy buddyzmu.
Według konfucjanizmu siła pobudzająca
do wyświadczania dobra tkwi w naturze ludzkiej
Przypisy: [ 1 ] "Orpheus — Historja Powszechna Religij" — Salomon Reinach, Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1929 [ 2 ] Wiedza i Życie, wrzesień 1994 « Religie azjatyckie (Publikacja: 27-07-2002 Ostatnia zmiana: 22-07-2005)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 1535 |
|