 |
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty: | | |
 |
|
|
|
Biblia » Nowy Testament » Sprzeczności NT
Sprzeczności między księgami Autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz
Apokalipsa
Stosunek do nieprzyjaciół
Dobroć boża
Ilu synów miał Abraham ?
Kłamstwo dla Boga
Tabu imienia boskiego
Rozwód
Mądrość czy głupota ?
ApokalipsaJak wiemy z Nowego Testamentu, który
to jest zbiorem pism sekty eschatologicznej w łonie judaizmu, na Ziemi odbędzie
się kiedyś Armagedon — apokaliptyczny sąd nad ludzkością połączony ze
zniszczeniem grzeszników, ziemi i odbudowa „rajskiego parku" tu na
ziemi względnie w jakimś enigmatycznym Niebie. Jest to jednak zupełnie nie do
pogodzenia z autorytetem boga, który ponoć ma coś wspólnego z Jahwem ze ST. W Starym Testamencie ten Bóg po zniszczeniu życia na ziemi, za czasów Noego,
kiedy to "zgładzone [zostało] wszelkie ciało,
które się ruchało na ziemi: ptaków, źwierząt, bestyj, i wszystkich ziemopłazów,
które się płazają po ziemi, wszyscy ludzie. I wszystko w czym jest duch żywota
na ziemi, pomarło" (Rdz 7,21n, Wujek). Bóg uczynił te
apokalipsę, gdyż w pewnym momencie doszedłdo wniosku, że jednak
ludzkość ma złe przyrodzenie (pomimo zatracenia plemienia Kainowego i zastąpienia
go plemieniem Setytów). Po wytraceniu wszelkiej "duszy
żywiącej" Jahwe skonstatował jednak co innego. Kiedy Noe
wyszedł sucha noga z arki i złożył Jahwemu ofiarę całopalną, "zawoniał
Pan wonność wdzięczności, i rzekł: Żadną miarą więcej nie będę
przeklinał ziemie dla ludzi: zmysł bowiem i myśl serca człowieczego skłonne
są do złego od młodzieństwa swego; przetoż więc nie pobiję więcej
wszytkiej duszy żyjącej, jakom uczynił. Po wszystkie dni ziemie siew i żniwo,
zimno i gorąco, lato i zima, noc i dzień nie ustaną" (Rdz
8,21n, Wujek). Jahwe wykluczył jakąkolwiek możliwość ponownej
apokalipsy. Czy Jahwe zmienia zdanie? Zauważmy, że Bóg wykluczył apokalipsę z tego względu, że uznał, że człowiek z przyrodzenia jest zły i nie może
go za to karać. Bóg uznał wrodzoną grzeszność jako coś naturalnego, za co
nie sposób go karać. Posłuszeństwo człowieka względem Boga polegać miało
na czczeniu go, składaniu mu ofiar, posłuszeństwu jego nakazom, nie miała to
być nieskazitelność moralna. Dlaczegóż adwentyści nie dostrzegą swych
jawnych sprzeczności z Pismem Św.?
Stosunek do nieprzyjaciół
Stary Testament i Nowy zajmują w tej
kwestii dwie przeciwne postawy. W ST nieprzyjaciół się mordowało ("Tak,
Panie, niechaj zginą wszyscy Twoi wrogowie", BT Sdz 5, 31).
Dawid — wielki król Izraela — mówi do swoich wrogów: "Idę
na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk Izraelskich. (...) Ponieważ jest
to wojna Pana, On więc odda was w nasze ręce" [BT, 1 Sam 17,
45-47]. Natomiast w NT nieprzyjaciół się już błogosławi i kocha ("Błogosławcie
tych, którzy was prześladują! Błogosławcie a nie złorzeczcie!", BT, Rzym.12,14)
Bóg ST jest bogiem nienawiści, bóg NT — bogiem miłości
W ST Bóg jest złowrogi, ocala tylko
swoich, innych morduje i złorzeczy im. W ST widzimy boga, który wdycha woń swoich
ofiar, nakazuje ohydne rzezie, karze wodzów, którzy nie pozabijali dostateczną liczbę wrogów
Ile synów miał Abraham ?
"Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę" (Heb 11, 17; BT) — mówi św. Paweł. To jednak nie
był jedyny jego syn: "Abram miał lat osiemdziesiąt sześć, gdy mu Hagar urodziła Izmaela"
Rdz 16, 16 i "Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak"
Rdz 21, 5; BT). A może Paweł nie nazywał po prostu Izmaela synem z tego powodu, że
był on zrodzony z niewolnicy ? Otóż nie, wcześniej do Galatów pisał: "Abraham
miał dwóch synów" (Gal 4, 22; BT). Czy to pisał ten sam człowiek ? Jednak i tutaj
myli się, gdyż "Abraham poślubił jeszcze drugą kobietę, imieniem Ketura. Ona to
urodziła mu Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha" (Rdz 25, 1; BT).
Obeznany był z Prawem ten zaciekły przeciwnik Prawa.
Kłamstwo dla Boga
"Bóg nie potrzebuje naszych kłamstw"
(ST, Hiob 13, 7) |
"Jeśli więc przez moje kłamstwo prawda Boża tym więcej przyczynia się do chwały
jego, to dlaczego jeszcze i ja miałbym być sądzony jako grzesznik ?"
(NT, Paweł do Rzym. 3, 7) |
Tabu imienia boskiego
"Nie używaj imienia Boga na daremno"
(ST, Wj 20, 4) |
"Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony"
(NT, Dz 2, 21)
Pan nie jest Bogiem, ale często tłumaczenia katolickie mają tendencję do mieszania
obu terminów. Z tego również można wywnioskować, że Pan Jezus nie może
być jednością z Bogiem, bo jego imię należy wzywać, a Boga nie można. |
Rozwód
"Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, lecz nie będzie jej darzył
życzliwością, gdyż znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list
rozwodowy, wręczy go jej, potem odeśle ją od siebie. Jeśli ona wyszedłszy z jego domu, pójdzie i zostanie żoną innego, a ten drugi też ją znienawidzi,
wręczy jej list rozwodowy i usunie ją z domu, albo jeśli ten drugi mąż,
który ją poślubił, umrze, nie będzie mógł pierwszy jej mąż, który ją odesłał,
wziąć jej powtórnie za żonę jako splugawionej."
(Deu 24, 1n; BT) |
"Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo"
(Łk 16, 18; BT)
mimo, iż Jezus często deklarował swoje przywiązanie do Prawa, to wprowadził zakaz
powtórnego ożenku, co według Prawa było dozwolone (poza przytoczonym wyjątkiem) |
Smutek
Czy smutek jest zły, czy też dobry ? Jezus, syn Syracha twierdzi,
że jest czymś złym, czymś co niczego dobrego nie przynosi. Jezus, syn Boga, twierdzi
coś odwrotnego: smutek daje nadzieje na przyszły raj, natomiast radość daje ci bilet
do piekła. Stary Testament wyraźnie góruje nad nowym, stary Jezus, nad nowym Jezusem.
"Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami.
Radość serca jest życiem człowieka,
a wesołość męża przedłuża dni jego.
Wytłumacz sobie samemu, pociesz swoje serce,
i oddal długotrwały smutek od siebie;
bo smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku."
(Syr 30, 21n; BT) |
"Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni"
(Mt 5, 4; BT)
"Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie."
(Łk 6, 25; BT) |
Bóg objawia się przez mądrość czy przez głupotę
"Jako pierwsza
przed wszystkim stworzona została mądrość, rozum roztropności od wieków.
(...) Synu, od młodości swej staraj się o naukę, a będziesz ją nabywał
aż do siwizny. Jak oracz i siewca przystępuj do niej i czekaj na dobry
jej plon; trochę się utrudzisz pracując nad nią, ale wnet będziesz
spożywał jej owoce. Jakże bardzo twarda jest dla nieuków, a lekkoduch w niej nie wytrwa. (...) Szczęśliwy mąż, który się ćwiczy w mądrości i który
się radzi swego rozumu, który rozważa drogi jej w swym sercu i zastanawia
się nad jej ukrytymi sprawami. (...) Nie może zdobyć wykształcenia ten,
komu brak zdolności, ale jest zdolność, która przymnaża goryczy. Wiedza
mędrca jak potop rozlewać się będzie, a rada jego jak żywe źródło.
Jak naczynie stłuczone jest wnętrze głupiego: nie zatrzyma żadnej wiedzy.
Jeśli rozumny człowiek usłyszy słowo mądre, pochwali je i dorzuci doń swoje;
gdy głupi posłyszy, nie spodoba mu się i odrzuci je za plecy. Wyjaśnienia
głupiego są jak toboły w drodze, na wargach zaś mądrego znajdzie się wdzięk.
Usta roztropnego będą poszukiwane na zgromadzeniu, a mowy jego będą rozważane w sercu. Jak dom zniszczony, tak mądrość głupiego, a wiedza nierozumnego
to słowa nieskładne. Nauka dla nierozumnego to pęta na nogi i jakby więzy
na prawej ręce. Głupi przy śmiechu podnosi swój głos, natomiast człowiek
mądry ledwie trochę się uśmiechnie. Nauka dla rozumnego jest jak ozdoba
złota i jak bransoleta na prawym ramieniu. Noga głupiego jest skora, by
wejść do domu, człowiek z ogładą, przeciwnie, krępować się będzie. (...)
Wargi głupich obficie wylewać będą głupstwa, słowa zaś mądrych odważone
będą na wadze.
Na ustach głupich jest ich serce, w sercu mądrych są ich usta. (...) Nie
wdawaj się z głupim w długie rozmowy i nie chodź do tego, kto nie ma rozumu."
Eklezjastyk, czyli Mądrość Jezusa, syna Syracha |
"Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości
słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża. Nauka bowiem krzyża głupstwem
jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy
zbawienia. Napisane jest bowiem: Wytracę mądrość mędrców, a przebiegłość
przebiegłych zniweczę. Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego,
co doczesne? Czyż nie uczynił Bóg głupstwem mądrości świata? Skoro bowiem
świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu
przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących. Tak więc, gdy Żydzi żądają
znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który
jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy
są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością
ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi. Przeto przypatrzcie
się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej,
niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Bóg wybrał właśnie to,
co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne,
aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić"
(1Kor 1, 17n; BT)
Znów prorocy Starego Testamentu ukazują swą
wyższość od chrześcijaństwa. Jezus nie przestrzegał swych uczniów, że
Bóg odtąd objawiać się będzie przez głupotę głoszenia zmartwychwstałego
Chrystusa. Jezus nie mówił, że zamierza deprymować mędrców (mówił co najwyżej o przewyższaniu ich w mądrości, np. Mt 5, 20) To są słowa św. Pawła, który
nie raz ukazał swą ignorancję wobec nauczania Jezusa. |
« Sprzeczności NT (Publikacja: 18-05-2002 Ostatnia zmiana: 16-08-2006)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 208 |
 |
Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek 
