Interesująco, chociaż w znacznym stopniu zachowawczo przedstawiono konieczne zmiany w wymiarze sprawiedliwości. Autor tej części programu (6.1-10) poseł i adwokat R. Kalisz zbyt wysoko ocenia jednak prestiż zawodów prawniczych, który ulega od lat stałej deprecjacji nie tylko z uwagi na działania polityków uważających ogólną dostępność wykonywania zawodów prawniczych za cenną zdobycz demokracji, lecz także w wyniku słabej jakości rozstrzygnięć głównie administracyjnych, ale i sądowych. Niewydolność organów sądowych wiąże z ich niedoinwestowaniem i niewłaściwą organizacją postulując zmiany w strukturze sadów, wykonywaniu zawodu sędziego (6.3), uregulowaniu zasad nieodpłatnej pomocy prawnej (6.4) poprzez wprowadzenie ubezpieczeń od kosztów ochrony prawnej. Polepszenie praw obywateli słusznie upatruje w wycofaniu Polski z tzw. protokołu brytyjskiego umożliwiając wprowadzenie w życie Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, a także wprowadzeniem nadzoru Ministra Sprawiedliwości nad realizacją praw człowieka.

Jak to z powyższego wynika żadnych spektakularnych nowości dotyczących połączenia zawodów prawniczych czy likwidacji anachronicznej formy notarialnej dla czynności prawnych zupełnie niepotrzebnej przy obecnym stanie informatyzacji w proponowanym programie nie znajdziemy.

W części poświeconej społeczeństwu motywem przewodnim ma być lepsze życie, które można osiągnąć poprzez sprawiedliwą politykę społeczną, która nie jest rozdawnictwem lecz wyrównaniem szans życiowych i znoszeniem nierówności. Jej istotą ma być sprawiedliwy podział uzależniony od wysokości opracowanego minimum socjalnego i minimum egzystencji (1.1), które w perspektywie mają być podstawą do wypłaty świadczeń. Uporządkowanie ubezpieczeń społecznych (1.2) to generalnie podnoszenie, zwiększanie, podwyższanie ale i możliwość przejścia na emeryturę niezależnie od osiągniętego wieku po 40 latach pracy mężczyzna i 35 latach kobieta, podniesienie składek rentowych po stronie pracodawcy, ale i zachowanie OFE przy zróżnicowaniu ich portfeli inwestycyjnych.

W części dotyczącej równości płci i walki z dyskryminacją (2.1-2) znajdziemy poparcie dla zmian liberalizujących Ustawę o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, dla finansowania zapłodnienia in vitro ze środków publicznych, wprowadzenia edukacji seksualnej do szkół, działań zmierzających do uregulowania nauczania religii (debata o celowości), poparcie dla ustawy o związkach partnerskich. Opieka zdrowotna realizowana ma być przez publiczną służbę zdrowia o niekomercyjnym charakterze, przede wszystkim poprzez utworzenie na szczeblu podstawowym Centrów Opieki Medycznej zapewniających podstawowe świadczenia w miejscu zamieszkania, opieka stomatologiczna i medyczna w każdej szkole na wsi i w mieście objąć ma dzieci i młodzież, a system dofinansowania leków ma wspierać starsze pokolenie emerytów i rencistów (3.1-3). Ten program to ogromne koszty, ale z pewnością może się podobać gdyż jest przygotowany fachowo i z dużą znajomością problematyki ochrony zdrowia. Gwarancją jego funkcjonowania ma stać się Kodeks Zdrowia zapewniający przestrzeganie praw pacjenta i pracownika ochrony zdrowia.

W zakresie edukacji i szkolnictwa wyższego wyraźny wzrost nakładów i to nie tylko w związku z tworzeniem bezpłatnej możliwości korzystania ze żłobków, przedszkoli, dokształcania ustawicznego nauczycieli, ale i wzrostem wynagrodzeń, zachowaniem szkół przeznaczonych do likwidacji i etatów nauczycielskich pomimo niżu demograficznego. Przywrócony ma zostać Narodowy Fundusz Stypendialny, a w szkołach bezpłatne dożywianie uczniów. Jak wyglądać miałoby w praktyce pogodzenie przywilejów nauczycielskich, wzrostu wynagrodzeń i utrzymania etatów nauczycielskich na niezmienionym poziomie pomimo spadku liczby uczących się czyli postulatów ZNP z finansowaniem proponowanych zmian, to doprawdy nie wiem.

Nie wiem również w jaki sposób można wygospodarować coroczny wzrost środków na szkolnictwo wyższe i badania naukowe, aż do osiągnięcia progu 3% PKB, czyli znacznie więcej niż na obronność, niezależnie od faktycznego stanu poziomu badań naukowych w Polsce, który dzisiaj nie jest na zbyt wysokim poziomie.

Program ochrony środowiska naturalnego (6) ma być zharmonizowany ze zrównoważonym i przyjaznym dla środowiska rozwojem kraju. Przewidywane metody zreformowania i uporządkowania kwestii ochrony przyrody i gospodarki wodnej wychodzi na przeciw postulatom Zielonych zdecydowanie przeciwstawia się prywatyzacji Lasów Państwowych, atakuje rozdrobnienie instytucji mających zajmować się ochroną środowiska postulując skoordynowanie planowania przestrzennego z ochroną przyrody, przyjecie programu rozwoju energetyki odnawialnej, zwiększenie nakładów na inwestycje wodne, transport publiczny, rozwój niekonfliktowej turystyki, a w zakresie organizacyjnym utworzenie Agencji Ochrony Środowiska i Urzędu Nadzoru Geologiczno-Górniczego.

Nowoczesność i otwarcie na młodych miało pozytywnie wyróżniać SLD pod nowym kierownictwem. Rozdział zatytułowany „Bez obaw w dorosłość." (7.1) proponuje wsparcie młodych rodzin poprzez połączenie minimum bezpieczeństwa socjalnego przede wszystkim dla dzieci i młodzieży, bezpłatne żłobki i przedszkola, opieka zdrowotna, edukacja, dożywianie, ale i dla rodziców poprzez uzależnienie wsparcia od rzeczywistych potrzeb rodzin, a nie tylko najuboższych w drodze m.in. modyfikacji zasiłku wychowawczego, ulgi prorodzinnej tak aby łączne nakłady na wsparcie osiągnęły średni poziom w Unii Europejskiej. Szereg standardowych działań aktywizujących kobiety na rynku pracy, zachęcające mężczyzn do angażowania się w wychowanie i opiekę nad dziećmi, wzmacniających szkolnictwo zawodowe czy rozwiniecie doradztwa zawodowego ma współgrać z prawną regulacją ograniczającą możliwości stosowania przez przedsiębiorców umów zlecenia, o dzieło i umów o pracę na czas oznaczony jako dających rzekomo mniejsze poczucie bezpieczeństwa. Pomijając prawną dopuszczalność zmiany kodeksowej treści takich umów, a więc nadawanie im treści i znaczenia innego niż dotychczasowe, to koncepcję przedstawioną w tym rozdziale należy ocenić jako anachroniczną i w praktyce prowadzącą do likwidacji miejsc pracy, albo rozwoju szarej strefy. Zamiast elastyczności w regulowaniu zatrudnienia i ewentualnego poszukiwania bezpieczeństwa socjalnego w dofinansowywanych ubezpieczeniach od utraty pracy SLD woli poprzestać na realizacji głoszonej przez związki zawodowe zasady trwałości zatrudnienia. Wzmocnienie Państwowej Inspekcji Pracy służyć ma lepszemu egzekwowaniu i bardziej dotkliwemu karaniu pracodawców nie respektujących nowych zasad.

Nic nowego w kulturze, która jak zwykle ma być bez barier i z mecenatem państwowym na czele z Radą Kultury Polskiej jako ciałem doradczym i opiniodawczym Sejmu lub Rady Ministrów oraz Narodowym Instytutem Wydawniczym, aby mogły sprawnie utylizować zwiększone do 1% PKB wydatki na jej rozwój i promocję (8). Do 0,5% PKB w ciągu czterech najbliższych lat zakłada się wzrost wydatków na sport, co wymaga utworzenia koalicji dla sportu (9) umożliwiającej m.in. rozwój sportu w strukturach resortowych MON i MSW i A, a wprowadzenie nowego odpisu podatkowego na finansowanie udziału dzieci i młodzieży w klubach sportowych ma zapewnić finansowanie ich rozwoju.

Najbardziej rozczarowuje jednak szumnie zapowiadany rozdział dotyczący gospodarki opracowany w porozumieniu z BCC, które przecież głosi konieczność zrównoważenia budżetu państwa, rozwój elastycznych form zatrudnienia, ograniczanie ulg podatkowych, ujednolicanie zasad opodatkowania, zrównanie wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn. Tymczasem jak czytamy w części pierwszej programu będącej jednym z pięciu jego filarów zatytułowanym „Szybki wzrost, sprawiedliwy podział, zdrowe finanse." : „Celem polityki gospodarczej nie powinno być obniżenie deficytu budżetowego za wszelką cenę kosztem wzrostu gospodarczego, wielkości inwestycji publicznych, podważenia samodzielności finansowej samorządów i nakładów na inwestycje lokalne, wielkości emerytur i spadku jakości życia obywateli." Celem proponowanego programu jest długofalowy wzrost gospodarczy w tempie 5% rocznie oraz osiągniecie obecnego poziomu i jakości życia w Europie Zachodniej.

Pozostałe filary poświęcone finansom publicznym, przyjaznemu klimatowi dla biznesu, postępowi technologicznemu i innowacyjności oraz sprawiedliwemu podziałowi nie zawierają żadnych nowych treści poza ogólnie znanymi chociażby z działalności sejmowej Komisji Przyjazne Państwo i składają się z ogólników w rodzaju zwiększenia zatrudnienia poprzez wprowadzenie tymczasowo niższych składek na ubezpieczenie społeczne dla nowo zatrudnianych absolwentów i obywateli po 50-tce, stymulowanie eksportu i konkurencyjności, rejestracja spółek kapitałowych w ciągu 24 godzin bez dochowania formy notarialnej, przyspieszenie i uproszczenie procedur podatkowych, inwestycji budowlanych, informatyzacja procesu składania deklaracji, przyspieszenie procesu tworzenia planów zagospodarowania przestrzennego, wprowadzenia scentralizowanej platformy zamówień publicznych. Niekonkretną zapowiedzią jest przedstawienie w ciągu 100 dni od wyborów (należy rozumieć że wygranych) planu całościowych działań wspierających — użyto określenia — rozkwit prywatnej przedsiębiorczości.

Z uwagi na fakt, że brak jest jakiejkolwiek szansy na pomyślny wynik wyborów możemy raczej zapomnieć o tym planie jak i na szczęście o wspieraniu nowych podatków europejskiego podatku klimatycznego i podatku od instytucji sektora finansowego, które w efekcie i tak obciążyłyby obywateli.

Zwiększenie wsparcia finansowego dla przedsiębiorstw ( nie wiem dlaczego nie przedsiębiorców ) na wydatki badawczo- rozwojowe oraz reinwestycje, tworzenie zachęt dla uczelni wyższych w komercjalizacji projektów badawczych oraz dla udziału małych i średnich przedsiębiorstw w publicznych przetargach na wykorzystanie takich badań świadczy w mojej ocenie o braku zdolności autorów tego tekstu do percepcji polskiej rzeczywistości mierzonej w tym względzie miernymi dokonaniami Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

Stosunkowo najlepiej wypada więc część poświęcona sprawiedliwemu podziałowi osiągniętego wzrostu gospodarczego powtarzająca obietnice zwiększenia rent i emerytur, ulg podatkowych dla najbiedniejszych, zmniejszenia nierówności dochodowych, zwiększenia dostępności do opieki nad dziećmi itp.

Niestety nie znajdziemy w programie ani realnego wsparcie tworzenia nowych miejsc pracy poprzez ich dofinansowanie i/lub kredytowanie szczególnie w procesie powstawania i rozwijania mikroprzedsiębiorstw. Nie znajdziemy ułatwień dla ludzi rozpoczynających działalność gospodarczą chociażby w postaci zmniejszenia Jeżeli nie okresowego zwolnienia z opłacania składki na ubezpieczenie społeczne, która jest jedną z podstawowych barier rozwoju przedsiębiorczości młodych, ale i byłych pracowników najemnych rozpoczynających pracę na własny rachunek. Sfera mająca zasadnicze znaczenie dla wyzwolenia inicjatywy przede wszystkim zresztą ludzi młodych znalazła się poza zainteresowaniem SLD.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Św. Elżbieta Węgierska - ofiara Kościoła a nie święta Grzyby z Patagonii nawarzyły nam piwa

Zobacz komentarze (14)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mirosław Woroniecki Adwokat, specjalista prawa gospodarczego, cywilnego i prawa karnego gospodarczego, historyk doktryn politycznych i prawnych, doradca organizacji pozarządowych. Przewodniczący Rady Stowarzyszenia Dom Wszystkich Polska  Liczba tekstów na portalu: 52  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Dwie lewice