Tego nauczamy w naszych kościołach. Zachęcamy, aby modlić się pamiętając, że dzisiaj pomyślność Polaków zależy od pomyślności Litwinów, Anglików i Niemców, a nawet Francuzów,

I jeszcze jedna rzecz, która w naszych środowiskach jest artykułowana. Jest to stara zasada zbierania tego, co siejemy. Człowiek - jako jednostka i ludzie jako wspólnoty zawsze zbierają to, co sieją. Zbieramy później niż siejemy i z reguły więcej niż siejemy. Ale zawsze zbieramy to, co siejemy. Z takich nasion jak: animozje, żale, myślenie roszczeniowe, pretensje, kombinowanie, przechytrzanie, zachłanność, zagarnianie do siebie, uchylanie się, bierność, obojętność, zawiść, rozpusta itp. nic dobrego wyrosnąć nie może. Natomiast z tak sprawdzonego ziarna jak: pobożność (rozróżniam miedzy pobożnością, a religijnością, która nie zawsze rodzi dobre owoce), praworządność, solidarność, solidność, przedsiębiorczość, wolność, radość, pokój, szacunek, prawda, wytrwałość, dobroć wyrastają zdrowe i silne społeczeństwa. Od nas samych, od naszego postępowania dzisiaj zależy, co będziemy żąć na unijnych polach za lat kilka. Lubię tę zasadę, gdyż przypomina mi, że oto dana mi została szansa decydowania o tym, co będę zbierać w bliższej i dalszej przyszłości. A zbierać będziemy dokładnie to, co dzisiaj wsiewamy. Tego uczymy w naszych kościołach, do tego zachęcamy, w ten sposób wychowujemy.

Unia Europejska jest dziś terenem starcia pomiędzy laickim i religijnym modelem życia. I tu nie chodzi tylko o to, co mówi prawo, ale chodzi o dwa różne style życia — laicki i religijny. Stara Europa znacznie bardziej się zlaicyzowała niż przeżywająca renesans religijności Polska, co jak myślę, spowodowane jest niewiarygodnie charyzmatycznością postaci, jaką jest papież Jan Paweł II. Jego poglądy nie zawsze podzielamy, ale fascynuje nas jako wielki Polak i moralny autorytet.

Tradycyjna religijność Europy — i ta katolicka i ta protestancka — w ocenie środowisk ewangelicznych w Polsce, że ma w sobie za mało pierwiastka Bożego, żeby się nie poddać procesowi laicyzacji. W religijności społeczeństw europejskich obserwujemy trendy, które prawdopodobnie będą wyznaczały koleje, którymi potoczy się religijność w Polsce.

Ciekawi nas na przykład: ile czasu potrzeba będzie do zlaicyzowania polskiego społeczeństwa do poziomu np. laicyzacji społeczeństwa francuskiego? Interesuje nas odpowiedź na pytanie: czy islamowi uda się zawładnąć społeczeństwami zlaicyzowanej Europy? Islam nie bardzo poddaje się procesowi laicyzacji, tak jak chrześcijaństwo.

Nie mamy wątpliwości, że w Unii Europejskiej czeka nas, ludzi wierzących ewangelicznie wiele miłych chwil i sporo trudnych doświadczeń. Wiele też trzeba się będzie nauczyć. Ale — tak wierzymy i tak nauczamy- że dla ludzi Chrystusa nie ma większego znaczenia czy żyją w zlaicyzowanej Francji, czy w religijnej Polsce. Czy są bardzo bogaci, czy nie wystarcza im do pierwszego. Dla grona osób skupionych w społecznościach ewangelicznych najważniejszym było, jest i pozostaje dochowanie wierności Osobie i nauce Jezusa Chrystusa. I tego — jako kościoły ewangeliczne w Polsce — zamierzamy się trzymać.

Na koniec chciałbym powiedzieć jeszcze o jednej kwestii. W środowisku ewangelicznych chrześcijan bardzo silne jest przekonanie (wiara), że końcem etapu historii, w którym żyjemy, będzie powrót Jezusa Chrystusa na Ziemię. O tym mówią proroctwa Biblii. A jako, że jesteśmy ludem Księgi (Biblii), więc o tym myślimy bardzo serio. W powrót Chrystusa na Ziemię, który ma być poprzedzony najróżniejszymi wydarzeniami, zapowiedzianymi przez proroctwa biblijne, w naszych środowiskach głęboko wierzy przytłaczający odsetek ludzi. Biblijne proroctwa odnoszone są często — czy w sposób prawidłowy czy nie — do wydarzeń jakie rozgrywają się na naszych oczach. Zwłaszcza jednoczenie się Europy i jej poszerzanie. Może spowodowane jest to faktem iż Unia Europejska przyjęła kilka biblijnych symboli jako własne? Symbol 12 gwiazd, które pochodzą wprost z kart biblijne Apokalipsy, czy też architektura siedziby Parlamentu Europejskiego, która ma swoim kształtem ukazywać niedokończoną, biblijną wieżę Babel.

Zbieżność unijnych symboli z biblijnymi obrazami zapowiadającymi powrót Chrystusa powoduje, że w kręgach ewangelicznych jest też spora doza nieufności i niepewności względem tego, czy przypadkiem — będąc częścią Unii Europejskiej — nie stajemy się częścią czegoś, co Pismo Święte określa jako „wielki Babilon" "wielką wszetecznicę", „matką wszetecznic", „obrzydliwość Ziemi", „kobietą pijaną krwią świętych i męczenników Jezusowych". Księga Objawienia powiada: "A kobieta, którą widziałeś, to wielkie miasto, które panuje nad królami ziemskimi". Ponieważ takie elementy są w Biblii przepowiedziane, czas o tym powiedzieć. Myślimy o tym nie z dziwactwa, ale z przekonania, że w którymś przypadku te proroctwa — zapowiadające powtórne przybycie Chrystusa jako Mesjasza — sprawdzą się i będą czymś tak rzeczywistym, jak jego pierwsze przybycie na Ziemię. To powoduje, że w jest w nas większa nieufność względem Unii Europejskiej niż byśmy tego oczekiwali.

Na zakończenie chciałbym powiedzieć, że środowiska ewangeliczne w Polsce, będąc mniejszością w kraju, w którym miłościwie panuje Kościół rzymski, i rzymska tradycja chrześcijaństwa, (o której niektórzy mówią, że spośród religii, ta jest najbardziej polska) mamy nadzieję i tą nadzieją żyjemy, że choć dzisiaj jesteśmy mniejszością, to jednak jako wspólnoty misyjne będziemy się nadal dynamicznie rozwijać. Wraz z rozwojem naszych wspólnot kościelnych przestaje nam przeszkadzać nawet fakt, że wciąż określani bywamy mianem sekt! Czasem to bolesne, ale nie przeszkadza aż tak strasznie. Chrześcijaństwo od zarania wszędzie, gdzie się pojawiło, było mniejszością. Najpierw w stosunku do Żydów, później w stosunku do innych religii — było mniejszością.

Ewangeliczne chrześcijaństwo, bez względu na ustrój społeczny, trudności czy możliwości jest jedną z najszybciej rozwijających się w świecie grup religijnych. Mamy nadzieję, że ono przyniesie ze sobą nowy, trochę lepszy rodzaj Polaka i Europejczyka. Człowieka, który ponieważ miłuje Boga, będzie też bardziej miłował bliźniego swego, a współżycie z innymi bardziej będzie cenił sobie wyżej niż samoobronę własnych, partykularnych interesów. Dziękuję.

Cz. Janik: Dziękuję bardzo pastorowi Bajeńskiemu. Zapraszam do nas profesora Tadeusza Jacka Zielińskiego, który zapozna nas z tematyką dotyczącą stosunku kościołów protestanckich wobec miejsca Polski w Unii Europejskiej. Przedstawi nadzieje, obawy, lęki i niepokoje środowisk protestanckich z tym związane. Proszę bardzo panie profesorze, oddaje panu głos. Czytaj...

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Stanowisko Kościołów Protestanckich Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny a integracja europejska

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word