Arabowie, którzy zamieszkują jeszcze część tych pustyń, zastrzegają sobie zawsze w umowach zawieranych z karawanami, aby im dano dziewczęta dojrzałe do zamążpójścia. Prawdopodobnie młodzi ludzie w tym okropnym kraju posunęli zepsucie natury ludzkiej tak daleko, że parzyli się z kozami, jak to opowiadają o niektórych pasterzach z Kalabrii.

Chodzi teraz o to, czy z tego parzenia się powstawały poczwary i czy istnieje jakiekolwiek oparcie dla starożytnych bajek o satyrach, faunach, centaurach i minotaurach. Historia o tym mówi, zoologia jednak nie dała nam jeszcze wyjaśnień w tym potwornym przedmiocie." (Wolter )

Kult Mojżeszowego węża w Biblii

Mojżesz nie był nieskazitelnym monoteistą, praktykował bowiem kult węża, który zaszczepił w swój lud. Oto przed faraonem zamienia swą laskę w węża pełzającego po ziemi i zjadającego węże-laski wrogich mu czarowników egipskich (BT, Wj 7, 9-12). W Księdze Liczb Mojżesz uczynił bałwana — miedzianego węża powieszonego na palu, który miał moc unieszkodliwiania prawdziwego jadu węży kąsających współplemieńców Mojżesza. Jeśli kogoś ukąsił wąż wystarczy, iż spojrzał na bałwana i był uratowany (21, 9). Bałwan Mojżesza był bardzo popularny, nazywał się Nachusztan. Oczywiście ten miedziany wąż nie mógł być w oczach Proroków zwykłym bałwochwalstwem, lecz dozwolonym remedium na gady przez samego Jahwe ! Lud czcił bałwana, ale Księga Mądrości pisze: "Albowiem i wtedy, gdy ich dosięgła straszna wściekłość gadów i ginęli od ukąszeń krętych wężów gniew Twój nie trwał do końca. Dla pouczenia spadła na nich krótka trwoga, ale dla przypomnienia nakazu Twego prawa mieliznak zbawienia (owego miedzianego węża — przyp.). A kto sięzwrócił do niego (czynił modły do bałwana — przyp.), ocalenie znajdowała nie w tym, na co patrzył, ale w Tobie, Zbawicielu wszystkich" (16, 5-7). Prawo Prawem, ale tak wielki przywódca religijny jak Mojżesz mógł sobie zrobić wyjątek względem naczelnego przykazania, które dawniej dostał od Jahwego i które przecież wyraźnie stanowiło: "Nie będziesz miał cudzych bogów obok mnie. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym" (BT,Wj 20:4-5). Przypuszcza się, że wąż był totemem rodu Dawida, był przez długi okres czczony w świątyni jerozolimskiej. Kult ten zlikwidował dopiero król Judy Ezechiasz (728-699), który "potłukł węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz, ponieważ aż do tego czasu Izraelici składali mu ofiary kadzielne" (BT, 2 Krl 18, 4).

Inne bałwochwalstwo

Występują w Biblii inne jeszcze przeżytki kultów totemicznych, z których możemy wymienić m.in. pszczołę, lwa, osła, gołębia, rybę i in. Z kultami pogańskimi długo zmagali się zwolennicy Prawa, tym samym słuszne są słowa proroka Ozeasza (4, 16):

"Izrael oporny jak krowa narowista -
jakże go Pan paść może?"

Dowodem wczesnego wielobóstwa jest fragment Księgi Jozuego. Mówi on do Żydów: "Dany wam jest wybór, obierzcież sobie stronę, która wam się spodoba: czy czcić bogów, którym służyliście w Ziemii Amorejskiej, czy tych którycheście poznali w Mezopotamii". Lud żydowski mu odpowiada: "Nie stanie się tak, będziemy służyli Adonai" (Joz 24, 15n). Musieli więc w czasach Mojżesza Żydzi czcić i innych Bogów niż Adonai.

Również Salomon, wielki król żydowski, odstępował od Zakonu. Stało się tak, gdy w swej świątyni kazał wyrzeźbić dwanaście wołów, aby podtrzymywały wielki basen w świątyni. Na ścianach arki wyrzeźbione są cherubiny, które mają głowę orła i cielęcia. "To zapewne ta kiepsko rzeźbiona głowa cielęcia, którą żołnierze rzymscy znaleźli w świątyni, długo kazała im wierzyć, że Żydzi czcili osła", Wolter (później jednak, w wiekach średnich, to chrześcijanie oddawali cześć oślęciu, na którym uroczyście miał wjechać Pan Jezus do Jerozolimy)

I jeszcze prorok Jeremiasz wołał: "ile masz miast swoich, tyle masz bogów swoich, o Judo!" (Jer 2,28, BG), dalej powtarza to dodając: "...a ile ulic Jeruzalemskich, tyleście nastawiali ołtarzów obrzydliwości, ołtarzów do kadzenia Baalowi." (11,13, BG)

Magia u Izraelitów

Czarodziejami są przede wszystkim Mojżesz i Aaron. U Faraona rywalizują oni z jego czarodziejami, z którymi wygrywają. "I rzucił Aaron laskę swą przed Faraonem i sługami jego, i zamieniła się w węża. Faraon wówczas kazał przywołać mędrców i czarowników, a wróżbici egipscy uczynili to samo dzięki swej tajemnej wiedzy. I rzucił każdy z nich laskę, i zamieniły się w węże. Jednak laska Aarona połknęła ich laski" (BT, Wj 7, 10-12). Swoją drogą ciekawe jest wytłumaczenie owej tajemnej mocy pogańskich czarodziejów w Biblii Tysiąclecia: laski hochsztaplerów to w rzeczywistości węże otępione lub wyprostowane, przy odpowiednim naciśnięciu węże znów ożywały. Boże broń, aby Aaron posługiwał się taką sztuczką czarodziejską, on otrzymał rzeczywistą moc od Jahwego. Czarodziejem jest również Baalam, który czyni zaklęcia przeciw ludowi Izraela, jednak później przystępuje do nich i czci Jahwego (Lb 22; Mi 6, 5). Innym czarodziejem był Jakób, który w celu uzyskania od Lebama odpowiedniej zapłaty za służbę czarami zamienia zwykłe jagnięta w jagnięta plamiste, gdyż takie przyobiecał mu Lebam (Rdz 30, 25-43). Również wróżbiarstwem zajmowano się w Izraelu. Służyły do tego celu Urim i Thummim — przedmioty do odsłaniania woli istot duchowych. Prawdopodobnie kapłani żydowscy byli pierwotnie właśnie wróżbitami, gdyż hebrajska nazwa kapłana (kohen) jest odpowiednikiem arabskiej nazwy oznaczającej wróżbitę (kahin).

Pokłosiem magicznych ciągot hebrajczyków jest zapewne kabała żydowska, która rozwinęła się wśród nich w czasach średniowiecza. Przypuszcza się, iż źródłem kabały mogły być nauki tajemne sekty esseńczyków. "Kabbała jest doktryną magiczną i grubo panteistyczną, gdzie wartości liczebne liter, legjony aniołów i demonów, emanacje światła grają wielką rolę; jest to jedno z najgorszych zboczeń umysłu ludzkiego" (Historja powszechna religij)

Teomachie Jahwego

Jak podaje nam księga Mojżeszowa bóg Izraelitów Jahwe prowadził zmagania z bogami Egipcjan (skoro Żydowie nienawidzili Egipcjan to logiczną konsekwencją była i nienawiść ich plemiennych bogów). Przygniatający triumf Jahwego ukazują nam opisy 10 plag, które pustoszyły ziemie egipskie, a na które tamci bogowie okazali się bezradni. Jak stwierdzają jehowici "Jehowa wykonał wyrok na bezsilnych bogach Egipcjan". I tak były to następujące nieszczęścia (nieszczęście — komentarz jehowitów ):

1. Woda z Nilu przeistoczyła się w krew — poniżyło to boga Nilu imieniem Hapi

2. Żaby — nie zapobiegła tej pladze bogini-żaba Heket

3. Proch ziemie zmieniony w komary — Tot, władca magii, nie potrafił pomóc czarownikom egipskim

4. Muchy (występujące wszędzie za wyjątkiem obszarów zamieszkałych przez Izraelitów — Nie zdołał temu przeszkodzić żaden bóg, ani Ptah ani Tot

5. Pomór zwierząt domowych — Klęski tej nie odwróciła bogini-krowa Hathor ani bóg Apis, przedstawiany jako byk

6. Wrzody — nic nie zdziałali bogowie-lekarze: Tot, Izyda, Ptah

7. Grzmoty i grad — bezradny okazał się Reszep, władca błyskawic, oraz Tot, bóg deszczu i grzmotów

8. Szarańcza — był to cios wymierzony w Mina, boga płodności i urodzaju, stróża zbiorów

9. Trzy dni ciemności — zhańbiony został naczelny bóg słońca Ra oraz Horus, bóstwo solarne

10. Śmierć pierworodnych łącznie z pierworodnym faraona — pladze tej nie zdołał zapobiec sam syn faraona ani Ra

Koszerna komórka? Ortodoksyjny Żyd przykłada telefon komórkowy do Ściany Płaczu (ruin zburzonej Świątyni), by umożliwić krewnym z Francji odmówienie modlitwy

Żydzi wyznają swoje grzechy bez żadnych pośredników, kierując je prosto do nieba.

Dziś Żydzi generalnie nie oczekują już Mesjasza osobowego, który został ośmieszony kultem Jezusa. Dawny mesjanizm przerodził się z czasem w syjonizm — „zeświecczony (...) mesjanizm żydowski" — dążenie do odbudowanie państwa żydowskiego, a obecnie ewoluował w ideę nowej ery pokoju i dobrobytu.

***

Zob. też:

Biblijne dziwy — Bogdan Motyl
Antysemityzm w dziejach chrześcijaństwa
Polskie tumulty antyżydowskie

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Kim są mesjanistyczni Żydzi? Przeciw żydowskiej ortodoksji religijnej

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (7)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto