Witam,
Od wielu lat interesuje mnie temat rozwoju życia na Ziemi. Z tego powodu jestem stałym bywalcem naukowych stron o ewolucji, ale nie tylko. Nigdy w nic nie wierzę na ślepo i lubię poznawać temat w szerszym świetle — dlatego zakupiłem wasze czasopismo. Niestety muszę stwierdzić, że dawno nie czytałem tak nierzetelnych artykułów. Państwa dziennikarze, jak i osoby, z którymi prowadzili wywiady, albo świadomie omijają, jak i zmieniają udowodnione, udokumentowane od lat fakty, bądź kłamią. W każdym razie artykuły strasznie subiektywne, nie dziwi mnie że ewolucjoniści nie chcą, nie życzą sobie prowadzić dyskusji z „naukowcami" takiego pokroju, to jakby indiański szaman chciałby wprowadzać w medycynie zachodniej swoje sposoby leczenia i dziwił się, że nikt nie chce go brać na poważnie.
P.S.
Mam nadzieje, że w przyszłości okażą Państwo więcej obiektywizmu, i zadadzą sobie trud sprawdzenia informacji zawartych w artykułach przed wydaniem.
Pozdrawiam

Odpowiedź "POLONIA CHRISTIANA":

Witam, poprosimy o jakieś konkretne dowody na nierzetelność naszych artykułów, bo sformułował Pan swoje zarzuty bardzo ogólnie, w dodatku anonimowo.
Pozrdawiamy, Red.

Odpowiedź: MICHAŁ GRZESIOWSKI

Witam,

1. „Darwinizm — rok 1939" Piotr Doerre

Pan Doerre oskarża Darwina o czyny Adolfa Hitlera i Józefa Stalina — bez wątpienia największych zbrodniarzy XX wieku (jeżeli nie w całej historii ludzkości). Równie dobrze można oskarżać Jezusa i Pawła z Tarsu o krucjaty, prześladowania Inkwizycję, zamachy w Północnej Irlandii jak i wojnę na Bałkanach, gdyż osoby te, które prowadząc swoje działania, powodujące śmierć dziesiątek, czy setek tysięcy ludzi, opierały się na ideologii stworzonej przez wyżej wymienione osoby. Oczywiście nikt tego nie robi, gdyż wydarzenia, o których napisałem wyżej, są dziełem fanatyków, szaleńców — takimi ludźmi byli Hitler i Stalin. Jeżeli w swoich chorych umysłach (jak twierdzi Pan Doerre) znaleźli oni poparcie swoich nawiedzonych idei w dziełach Darwina, to równie dobrze mogli to uczynić z pracami braci Grimm.

2. „Zmierzch teorii ewolucji" Sławomir Olejniczak

Pierwszym błędem wypatrzonym w artykule jest poddawanie w wątpliwość tego, czy teoria ewolucji jest w rzeczywistości teorią, czy może tylko hipotezą. Jedna z definicji teorii mówi: „W przypadku nauk przyrodniczych, inżynieryjnych i nauk humanistycznych teorie są tworzone w celu systematyzowania i racjonalizowania faktów, wyjaśniania powodów ich występowania, przewidywania przyszłych zdarzeń, oraz budowy nowych systemów/urządzeń/broni."

Neodarwinizm opiera się na następujących założeniach:

• Dziedziczność - organizmy dziedziczą cechy swoich przodków, zgodnie z zasadami genetyki.
• Zmienność - proces dziedziczności nie jest absolutnie dokładny i wprowadza przypadkowe zmiany zwane mutacjami. Dodatkowymi źródłami zmienności są rekombinacja i poziomy transfer genów.
• Ograniczone zasoby - organizmy muszą konkurować o te same zasoby środowiska
• Dostosowanie [ang. fitness] — pewne cechy ułatwiają konkurencję o zasoby, są korzystniejsze w danych warunkach środowiska niż inne cechy.
• Różnicowa przeżywalność - osobniki bardziej dostosowane mają większe szanse przeżycia i wydania na świat potomstwa niż osobniki mniej dostosowane.

To są założenia teorii ewolucji — żadnego z nich nie da się podważyć, na ich podstawie właśnie można przewidywać dane zjawiska np.: w przypadku ochłodzenia klimatu w regionie zamieszkałym przez stałocieplne organizmy, osobniki o grubszej warstwie izolacyjnej (futro lub tłuszcz) będą preferowane przez dobór naturalny — znajdą więcej pokarmu, wydadzą więcej potomstwa, ich geny zdominują populację. To są sprawy, które można przewidzieć dzięki teorii, hipoteza nie daje takich możliwości, a jeżeli daje, to staję się automatycznie teorią.

Kolejną sprawą wartą skomentowania w artykule Pana Olejniczaka jest zdanie „Materializm i redukcjonizm wykluczają jednoznacznie istnienie tzw. Pierwszej Przyczyny, innymi słowy — Stwórcy Wszechświata. Stąd też zwolennicy ewolucjonizmu posługują się nim do zwalczania chrześcijańskiego przekonaniu o stworzeniu świata." Materializm i redukcjonizm nie uderzają w chrześcijaństwo - negują wszelkie nadnaturalne siły: Odyna, Zeusa, smoki czy czary. Pan Olejniczak błędnie widzi ewolucjonizm jako broń do zwalczania chrześcijan — a to już lekka paranoja. Jeżeli gdzieś na świecie istnieje plemię uważające brak możliwości oderwania się od ziemi na wysokość większą niż ok. metr za interwencje istot nadprzyrodzonych „dopychających" wszystko do gruntu, to uważają zapewne oni Newtona za wysłannika ich wersji szatana.

Następnym błędem Pana Olejniczaka jest podnoszenie hipotezy Inteligentnego Projektu do rangi teorii. Hipoteza ID (Intelligent Design) nie daje przewidywań, inteligentny byt (kosmita, bóg ) może dowolnie tworzyć i niszczyć organizmy - niemożliwością jest przewidywalność jego ruchów.

3. „Ewolucjonizm zmierza do unicestwienia człowieka" Luis Dufaur

W części zatytułowanej „Mroki tajemnicy" Pan Dufaur zarzuca Darwinowi szatańskie odczytywanie mroków przeszłości, gdyż: "… w używanym przezeń języku wyczuwa się próbę wyjaśnienia znanego nieznanym i tajemniczym. W dziele O pochodzeniu człowieka rozsnuwa on wizje pochodzenia istoty ludzkiej od jakiegoś dawno wymarłego gatunku małpy, który z kolei miałby wyewoluować prawdopodobnie od archaicznego torbacza; a ten ostatni byłby potomkiem jakiegoś nieznanego stworzenia płazopodobnego, pochodzącego od jeszcze mniej zidentyfikowanego zwierzęcia przypominającego rybę. Im bardziej Darwin zagłębia się w przypuszczeniach na temat nieweryfikowalnych zjawisk, tym wyraźniej jego język zaczyna przypominać sformułowania jasnowidza czytającego w kryształowej kuli".

Ani Pan Dufaur, jak też Państwo nie pohańbili się sięgnięciem do pierwszego lepszego podręcznika archeologicznego. Znaleźli by tam Państwo całą gamę gatunków przejściowych, których istnienie podejrzewał Darwin. Od człowieka do małpy : Darwinius, Apidium, Aegyptopithecus, Proconsul, Pierolapithecus, Ardipithecus , Australopithecus, Homo habilis, Homo erectus, Homo 'archaic' sapiens, no i wreszcie Homo sapiens. Jest też cała masa znalezisk potwierdzających przypuszczenia Darwina o tym, że ssaki wyewoluowały z jednej z gałęzi płazów, a te z kolei z ryb. Nie rozumiem jak można nie znaleźć tych faktów pisząc o ewolucji — no chyba że się nie chce znaleźć, bądź je zna ale nie podaje.

LUCA miałaby powstać 4 mld lat temu, a nie 4 mln. Pan Dufaur pomylił się tylko tysiąckrotnie.

„Brak poszanowania dla ID" jak to ujął Pan Dufaur wynika też z tego, że teoria ewolucji próbuje wyjaśnić skąd na Ziemi wzięło się całe to bogactwo życia, zwolennicy tej teorii chętnie podyskutowali by z innymi naukowymi teoriami, ale ID nic nie wyjaśnia tylko wrzuca człowieka w nieustający wir pytań. "Życie jest skomplikowane, cała jego różnorodność nie mogła powstać w skutek ślepej ewolucji, musiał zatem istnieć projektant. Ów byt zdolny do zaprojektowania czegoś tak skomplikowanego jak życie nie mógł powstać przypadkiem, musiał zatem istnieć i jego projektant… itd." ID nie zatrzymuje koła niewiedzy — ona to koło bardziej napędza.

Jeżeli chodzi o domniemanych uczniów Darwina — to jest Hitlera i Stalina — jak to opisał Pan Dufaur zapraszam do pierwszego punktu.

4. „Bezdroża teorii Darwina" Marco Respinti

Pierwsze zdanie dwa błędy: nazwanie ewolucjonizmu hipotezą, jak i sugerowanie, że zajmuje się on pochodzeniem i rozwojem życia. Pochodzeniem życia zajmuje się biogeneza, Panie Respinti.

Część „Kolos na glinianych nogach" — Pan Respinti zaobserwował rzekomy brak logiki w tzw. Podstawach ewolucjonizmu: " Jeśli proces specjacji jest de facto zależny od chaotycznej loterii przypadku, nie może równocześnie spełniać rygorystycznych kanonów selekcji." Łatwo udowodnić, że Pan Respinti się myli: Powiedzmy dana populacja zielonkawych chrząszczy zamieszkuje tereny otwarte z dużą ilością szarych głazów. Podczas rozmnażania owych stawonogów dochodzi do przypadkowych mutacji (jak u wszystkich istot żywych), jak i pionowego transferu genów. Większość owych zmian jest neutralna, część doprowadza do śmierci, bądź mocno upośledza danego osobnika (jak trisomia 21 chromosomu u naszego gatunku). Jednak czasem zdarza się, że zmiana ta jest pozytywna — może to być mutacja genu odpowiedzialnego za kolor pancerza chrząszcza upodabniająca go w nieznacznym stopniu do owych szarych kamieni. Taki mutant może mieć o nawet tylko 1% większą szanse na to, że przelatujący, wygłodniały ptak go nie zauważy, ale dobór naturalny zrobi swoje. Jeżeli osobnik taki przeżyje to jego potomstwo też będzie miało lepszy kamuflaż, po jakimś czasie potomkowie owego mutanta będą mogli się bezpiecznie rozmnażać i kumulować ową cechę doprowadzając po wielu tysiącach pokoleń do powstania nowego gatunku. Tak więc można łatwo obalić pogląd pana Respinti jakoby przypadkowy proces nie mógł spełniać rygorystycznych kanonów selekcji.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Krytykanci islamu na kolana Helena Eilstein. Ateistka od Biblii

Zobacz komentarze (15)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word