Secundo, na forum Platformy Obywatelskiej pojawiają się co jakiś czas głosy, że byłby to idealny kandydat. Wielu forumowiczów deklaruje, że mając do wyboru Tuska lub Sikorskiego wybrałoby tego drugiego. Kilka osób z kręgów Platformy wypowiadających się na forum twierdzi, że bycie „poza" strukturami PO dyskredytuje go jako kandydata, bo nie ma zaplecza w partii. Warto jednak zauważyć, że Włodzimierz Cimoszewicz stratował jako kandydat bezpartyjny i uzyskał spore poparcie, które mogło zagrozić walce Tuska z Kaczyńskim, gdyby się nie wycofał.

Tertio, Sikorski jest człowiekiem dialogu nie dlatego, że tak nakazuje mu partyjny klucz (jak ma to miejsce w przypadku Szmajdzińkiego), ale dlatego, że jak sam mówi „Oksford nauczył mnie, że największym stopniem znajomości retoryki jest umiejętność zabrania głosu w dyskusji w obronie tezy i przeciwko niej, czyli wystąpienie po obu stronach sporu" ^{[ 14 ]}. Sikorski jest człowiekiem z zewnątrz, dalekim od polskiego pieniactwa i małostkowości. Jeśli nie zdecyduje się kandydować (jego kandydatura wymagałaby z pewnością od jego żony poświęcenia kariery dziennikarskiej), a miałabym wybierać spośród tych, którzy się do tej pory ujawnili lub są prognozowani (Kaczyński, Tusk, Komorowski, Szmajdziński, Olechowski, Cimoszewicz, Nałęcz, Pawlak, Jurek, Korwin-Mikke, Wałęsa) to w sondażu OBOPu zasilam szeregi tych niezdecydowanych.

Koniec jednej epoki początkiem następnej

Zamknęliśmy właśnie pierwszą dekadę XXI wieku. To 10 lat pokazało nam, w jakiej epoce nie chcemy żyć. Nie potrzeba nam stanu ciągłej walki, nie potrzeba nam niczym nieograniczonej konsumpcji, nie chcemy żyć w strachu i ulegać własnym lękom i fobiom. Potrzebujemy nowych rozwiązań poza systemowych w postaci rozwoju kapitału ludzkiego. W praktyce oznacza to, że potrzebujemy ludzi mądrych, gotowych nie tylko do przekazywania idei, ale i prowadzących życie zgodnie z tymi ideami. Jacek Żakowski na łamach polityki pisze: "10 lat temu wszystkie McBurze widzieliśmy na horyzoncie. Dziś stoimy z nimi twarzą w twarz. Straciliśmy dekadę, która była szansą na ominięcie przynajmniej oka cyklonów. Wielu rachunków za tę straconą dekadę już nie unikniemy. Ale na horyzoncie widać coś na kształt happy endu. Bo jednak coś chyba do nas dociera ^{[ 15 ]}". Warto propagować wiarę w rozumne rozwiązania, w poszukiwanie złotego środka, w to, co dla wszystkich ludzi na świecie jest najważniejsze:

TWORZENIE NASZEJ RZECZYWISTOŚCI — TU I TERAZ.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Casey Luskin znowu się ośmiesza Recenzja książki Vittorio Messori

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (26)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Iwona Przybyła Politolog. Zainteresowania: filozofia, literatura, kino, buddyzm Największe inspiracje: Tarkowsky, Lynch, Dawkins, Cage, Carl Michael Eide, Scott Walker.