Art. 9 ust. 2 Konkordatu stanowi wyraźnie, iż rozszerzenie wykazu dni świątecznych wolnych od pracy, wymienionych w art. 9 ust. 1 Konkordatu ( który to wykaz jest katalogiem zamkniętym i w którym nie wymieniono Święta Trzech Króli ), może nastąpić po porozumieniu Układających się Stron. Oznacza to, że, aby rozszerzyć ów wykaz świąt będących dniami wolnymi od pracy, należy albo zawrzeć aneks do Konkordatu, albo zawrzeć nową umowę międzynarodową ze Stolicą Apostolską, która ustanawiałaby 6 stycznia — Święto Trzech Króli świętem będącym dniem wolnym od pracy.

Ustanowienie Święta Trzech Króli dniem świątecznym wolnym od pracy w drodze ustawy wydaje się być zatem niezgodne nie tylko z art. 9 Konkordatu ( co już stanowi przesłankę do złożenia wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, ponieważ ów — zgodnie z art. 188 pkt 2 Konstytucji RP — orzeka o zgodności ustaw z umowami międzynarodowymi ratyfikowanymi na podstawie uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie ), ale również z art. 9 Konstytucji RP, stanowiącym, że Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego ( jest to wyrażenie w polskiej Konstytucji znanej prawu międzynarodowemu zasady pacta sunt servanda — umów należy dotrzymywać ) w związku ze wspomnianym wcześniej art. 91 Konstytucji RP. Samowolnego rozszerzenia wykazu dni świątecznych przez polski parlament bez porozumienia ze Stolicą Apostolską nie sposób nazwać inaczej niż pogwałceniem wiążących Rzeczpospolitą postanowień prawa międzynarodowego.

Można również wskazać ( i tak czyni np. PKPP Lewiatan ^{[ 18 ]}), że sam tryb uchwalenia Święta Trzech Króli jako dnia wolnego od pracy jest niezgodny z art. 146 Konstytucji RP. Święto to powinno bowiem być, jeżeli Polska zdecydowałaby się dołączyć 6 stycznia do katalogu dni świątecznych wolnych od pracy, ustanowione w drodze porozumienia ze Stolicą Apostolską, to natomiast winno nastąpić w formie aneksu do Konkordatu albo w formie nowej umowy międzynarodowej. Prowadzeniem polityki zagranicznej, zgodnie z powołanym na wstępie akapitu art. 146 Konstytucji RP, zajmuje się z kolei Rada Ministrów, do jej kompetencji należy także m.in. zawieranie umów międzynarodowych wymagających ratyfikacji, co implikuje niekonstytucyjność uchwalenia ustawy ustanawiającej Święto Trzech Króli dniem świątecznym wolnym od pracy przez podmioty nieuprawnione, tj. w tym przypadku Sejm i Senat, z pominięciem Rady Ministrów, która winna była zawrzeć porozumienie ze Stolicą Apostolską. Takie działanie Sejmu i Senatu jest również sprzeczne z art. 7 Konstytucji RP, wyrażającym zasadę legalizmu, tj. działania przez organy władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa, o czym tutaj, jak wynika z wszelkich powyższych, nie mogło być mowy.

Wymienione przeze mnie argumenty stawiają pod dużym znakiem zapytania legalizm bytności Święta Trzech Króli jako święta będącego dniem wolnym od pracy w obecnej formie w polskim prawie powszechnie obowiązującym. Zapewne części owych wątpliwości dałoby się uniknąć, gdyby Trzech Króli zostało zaliczone w poczet dni świątecznych wolnych od pracy w prawidłowym trybie przez uprawniony do tego podmiot.

W styczniu 2012 r. Święto Trzech Króli obchodzi pierwsze urodziny swojego funkcjonowania w ustawodawstwie III Rzeczypospolitej. Obecnie w Trybunale Konstytucyjnym czekają na rozpatrzenie 2 wnioski o zbadanie zgodności z Konstytucją RP ustawy z dnia 24 września 2010 r. Zostały one złożone przez NSZZ „Solidarność" oraz PKPP Lewiatan. Zgodnie z art. 190 Konstytucji RP orzeczenia TK mają moc powszechnie obowiązującą oraz są one ostateczne. Jeżeli Trybunał orzeknie o niezgodności wymienionej ustawy z polską ustawą zasadniczą, to Święto Trzech Króli może do swoich drugich urodzin nie dotrwać.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Ojciec chrzestny kolonialnego handlu niewolnikami Czy prawda was wyzwoli (respons)?

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (25)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word