Dnia 11 czerwca b.r. w RPA rozpoczęły się Mistrzostwa Świata w piłce nożnej. Pięć dni przed tym wydarzeniem swoją krytykę pod adresem mundialu wyraził mułła egipski Mus'id Anwar. W związku z tym postanowiłem wyrazić swoją krytykę wobec religii, nie tylko islamu, chrześcijaństwa, czy judaizmu, ale religii w ogóle, jako potężnej siły potrafiącej sterować umysłami ludzkimi, siły, która w moim przekonaniu deprecjonuje indywidualizm i uderza w wolne myślenie. Ktoś mógłby spytać, co ma piernik do wiatraka i zastanawiać się, jak łączyć wydarzenie sportowe z religią, i w jaki sposób wyjrzeć ponad stadiony, by przejść do jej krytyki. Odpowiem, że prosto. Wystarczyć posłuchać owego kapłana.

Czerwiec

Szóstego czerwca wspomniany duchowny egipski w telewizji MEMRI ^{[ 1 ]} wyrażał bowiem swe święte oburzenie spowodowane mundialem i rzekomym zaniedbywaniem przez muzułmanów modłów do Allacha. Prawił on ( szczęśliwie do jego przekazu były dołączone napisy w języku angielskim ): "I'm sad to say that some Muslim youth memorize the results of the soccer matches more than they memorize the Koran" ^{[ 2 ]}. Ubolewał, iż w meczetach w czasie meczów pokrywających się w czasie z modlitwami można ujrzeć jedynie dwa rzędy wiernych, podczas gdy w innym przypadku meczety są wypchane po brzegi. Wspominał także, że islam zakazuje sportów "that are harmful" ^{[ 3 ]}. Ciekawym jest, jakie sporty przy tej okazji duchowny wymienił. Rozpoczął on od wrestlingu, tłumacząc, iż nie dość tego, że zawodnicy ( mówiąc kolokwialnie ) piorą się po gębach (i nie tylko), to jeszcze są niemal nadzy! Wśród listy szkodliwych sportów oprócz wrestlingu znalazły się walki byków ( osobiście nie jestem zwolennikiem zabijania tych zwierząt na arenie przez matadorów, ale trudno mi pozostać obojętnym, kiedy duchowny dodaje, że to wyznawcy Allacha wymyślili współczucie dla zwierząt — powiedzcie to tym mordowanym w rytuale halal! ). Pływanie, któremu brutalności zarzucić co prawda nie można, ale wszak znowu chodziło tu o okazywanie nagich części ciała, co mulle niezwykle przeszkadzało, w szczególności w przypadku pływania kobiet ( "You are naked, girl. Someone is making fun of you." ^{[ 4 ]}). Z innych sportów uprawianych przez przedstawicielki płci pięknej wspomniał on o tenisie i piłce nożnej ( jakże tak można odsłaniać łydki?! ). Z tego samego powodu oberwało się gimnastyce. A zgadnijcie za co karate i kung-fu? Za to, że zawodnicy przed walką kłaniają się sobie wzajemnie, a przecież kłaniać się można jedynie Panu w niebiesiech...

Dzieci

Jezuici zwykli mówić, że wystarczy im oddać dziecko w wieku poniżej dziesięciu lat, a uczynią z niego kogokolwiek chcą. Mieli rację, ponieważ psychika dziecka jest niedojrzała, wielce podatna na wszelkie bodźce i łatwo nią sterować. Dlatego też duchownym wszelkich religii wielce zależy, aby mieć jak największy wpływ na najmłodszych. Indoktrynacja religijna prowadzona jest więc już w szkołach. Dzieci w owych szkołach na lekcjach religii najczęściej nie zastanawiają się nad istotą wiary, nie deliberują o historii religii, nie uczą się o podobieństwach i różnicach między różnymi wyznaniami, nie zachęca się ich do własnych przemyśleń na temat Boga. Na zajęciach tych wszystko jest rozpatrywane w kategorii czarne-białe, prawda-fałsz ( ewentualnie kłamstwo ), dominuje u nich 0-1 sposób myślenia. Bóg stworzył świat — Darwin się myli. Człowiek pochodzi od Boga, ewolucja to tylko bzdurna teoria. Duchowny ma zawsze rację. Zanotować, zapamiętać na całe życie. I NIGDY nie myśleć, nie szukać, nie zastanawiać się, nie czytać (no, chyba że Pismo Święte, Torę, Koran, etc., ale wówczas ślepo wierzyć temu, co jest tam napisane ) i przede wszystkim NIE ZADAWAĆ PYTAŃ.

A w jaki sposób sprawić, aby tego nie robiono? Porządnie nastraszyć. Zagrozić sankcją, najdotkliwszą z możliwych. Karą, orzeczoną w wyroku, od którego nie ma apelacji. Wyroku wydanym przez Najwyższego skazującym na wieczne potępienie w Piekle. Ale czasem to nie wystarcza, słowa bowiem nie przemawiają do wyobraźni tak mocno jak obrazy i spotyka się nadal takie dzieci, które nie chcą w to uwierzyć. Wiedząc o tym i wykorzystując możliwości, które daje nowoczesna technologia, duchowni znaleźli remedium i na tych niedowiarków. Są to Hell Houses — piekielne domy. Tak pisze o nich Richard Dawkins w swoim Bogu urojonym:

Moim rozmówcą był też pastor Keenan Roberts ( z Kolorado podobnie jak pastor Ted ). Manią tego pana były z kolei Hell Houses, „piekielne domy". Do takich „domów" rodzice lub nauczyciele z chrześcijańskich szkół zabierają dzieci, żeby należycie wystraszyć je tym, co może stać się z nimi po śmierci. Najpierw pokazuje się im żywe obrazy, w których aktorzy przedstawiają poszczególne „grzechy" ( jak aborcja czy homoseksualizm ) — każdej scence z wyrazem triumfu w oczach przygląda się diabeł, cały w szkarłacie. Ale to tylko wstęp do prawdziwego pièce de résistance. W chwilę później pojawia się samo piekło w całej okazałości, z oparami siarki, płonącym ogniem i krzykiem potępionych. ^{[ 5 ]}

Profesor Dawkins w swojej książce przywołuje też wypowiedź pastora Robertsa, którego komentarz odnośnie wysyłania dzieci do owych Hell Houses jest co najmniej niepokojący:

Lepiej, żeby dzieci wiedziały, że piekło to takie miejsce, dokąd za żadną cenę nie chcą trafić. Lepiej, żeby to przesłanie dotarło do nich, gdy mają dwanaście lat, niż gdyby miało nigdy do nich nie dotrzeć i były skazane na życie w grzechu, życie, w którym nie ma miejsca dla Pana Naszego Jezusa Chrystusa. A jeśli nawet skończy się to koszmarnymi snami, to przecież istnieje wyższe dobro, jakie mają w życiu osiągnąć i realizować — to zaś rzecz ważniejsza niż jakieś złe sny. ^{[ 6 ]}

Innymi słowy wg cytowanego przez profesora Dawkinsa pastora można w imię wyznawanej teorii ( zupełnie niepotwierdzonej naukowo ) zastraszać obywateli, w tym tych najmłodszych, najbardziej niewinnych i nieświadomych, zupełnie nie licząc się z ich uczuciami i tym, że takie zastraszanie może wywołać negatywne i długotrwałe skutki w ich psychice.

Innym problemem dotyczącym dzieci jest pedofilia. Liczba skandali pedofilskich choćby w Kościele katolickim jest ogromna, w mediach wręcz od nich huczy, a odszkodowania wypłacane ofiarom tego zbrodniczego procederu liczone są w setkach milionów dolarów ^{[ 7 ]}. Papież Benedykt XVI, co prawda, potępił pedofilię w Kościele, ale same deklaracje to zapewne dla jej ofiar za mało. Szczególnie znana jest tu sprawa ojca Stephena Kiesle, który dopuścił się gwałtu na dwóch chłopcach w wieku 11 i 13 lat wpierw ich wiążąc. Sam problem pedofilii w Kościele jest tak obszerny, że równie dobrze mógłby być tematem osobnego eseju, dlatego tutaj postanowiłem go tylko wspomnieć. Oczywiście sprawa molestowania, wykorzystywania seksualnego nieletnich dotyczy nie tylko Kościoła katolickiego, ale także innych wyznań i religii. ^{[ 8 ]}

Kobiety

Trudno zaprzeczyć, że większość religii świata, w tym judaizm, chrześcijaństwo i islam, deprecjonują albo przez długi czas deprecjonowały rolę kobiet w społeczeństwie. Do tej pory np. kobiety wyznania katolickiego nie mogą otrzymywać święceń kapłańskich, a cóż dopiero wspominać o muzułmankach, które wedle mojej wiedzy nie mogą pełnić żadnych duszpasterskich obowiązków. W przypadku tego podejścia u katolików wspominany przeze mnie profesor Richard Dawkins zironizował je przy okazji pielgrzymki Jego Świątobliwości Papieża Benedykta XVI do Wielkiej Brytanii we wrześniu b.r., mówiąc, że to tak „jakby penis był nieodzownym narzędziem duszpasterskich obowiązków" ^{[ 9 ]}

Religia w znaczący sposób wpływa na prawa kobiet w krajach muzułmańskich. Jest ona wybiegiem dla wszelkich form poniżania przedstawicielek płci pięknej w tych państwach oraz ograniczania ich praw. Niechlubnymi rekordzistami w tej dziedzinie byli talibowie. Ich reżim zniósł bowiem w lutym 2001 r. ( a więc na 10 miesięcy przed interwencją sił NATO w tym kraju ) między innymi prawo kobiet do śmiechu, do noszenia butów na wysokim obcasie i do przebywania w domu bez czarnych zasłon w oknach ^{[ 10 ]}. O poniżaniu kobiet i ograniczaniu ich praw w krajach muzułmańskich dobitnie świadczą także chociażby raporty Amnesty International z tego roku ^{[ 11 ]}. Pokazują one, że mimo tego, iż wkraczamy w drugą dekadę XXI w., to nadal w imię przekonań religijnych na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce dokonuje się morderstw na kobietach, które „splamiły honor rodziny". „Honorowe zabójstwa", bo tak się owo zjawisko określa (cóż za pełna hipokryzji nazwa — gdzież tu honor?! ), dotykają m.in. kobiet, które odmawiają wyjścia za mąż za kandydata narzuconego im przez ich krewnych, spotykają się z chłopcami, których pokochały, uprawiają seks przedmałżeński, odmawiają mężom odbycia z nimi stosunku płciowego, czy też nie wykonują jakichkolwiek ich poleceń. Pojęcie „splamienia honoru rodziny" jest tak szerokie, że da się pod nie podciągnąć niemalże jakąkolwiek „niesubordynację" kobiety, nawet niezakrycie twarzy chustą. Mordy te odbywają się także na kobietach, które zostały zgwałcone, co jest szczególnie odrażające, bo kara nie dotyka sprawcy gwałtu, lecz jego ofiarę.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Irańska mafia klechów Wielowątkowy wątek Slavorum apostoli

Zobacz komentarze (31)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word