6. Także nielogiczność i pomieszanie znaczeń są nieodzownymi technikami stosowanymi przez terapeutę w komunikowaniu się z klientem. Jest to technika dużej mocy służąca zwłaszcza do rozbijania zachowań dokuczliwych i niezbyt głęboko zakorzenionych nawyków, będących symptomem nieprzystosowania. Ponadto w trakcie procesu terapeutycznego może pojawić się szereg irracjonalnych, bezzasadnych stwierdzeń i wyobrażeń. Można zatem wykazać klientowi, że nie warto marnować racjonalnej pracy umysłu dla irracjonalnych przekonań.

7. Nie ma w osobie ludzkiej nic bardziej niespójnego, nieciągłego i alogicznego niż ludzka pamięć. Ludzie pozostają pod wpływem zarówno tego co pamiętają, tego czego nie pamiętają oraz tego co częściowo zniekształcają, przywołując konkretne zdarzenia z przeszłości. Pamięć każdej jednostki może być zmodyfikowana dla celów terapeutycznych. W procesie terapeutycznym klient powinien zgodzić się na to, że właśnie pamięć będzie kształtowana tak jakby była to materia do ponownego „ulepienia". W tym celu należy odwołać się do amnezji. Erickson opracował szczegółowe dyrektywy dotyczące usuwania z pamięci zdarzeń trudnych i dotkliwych. Opracowana technika nosi nazwę amnezji strukturalnej. Sugestia, techniki para hipnotyczne i transowe są jednym z instrumentów służących do osiągnięcia pożądanych celów.

8. Pracując nad sposobami postrzegania czasu i swego życia w czasie priorytet należy przyznać przyszłości, a nie przeszłości. Przeszłość może podlegać jedynie relatywizacji w związku z tym jakie kroki zostaną podjęte jutro. Psychoanaliza głęboko usadowiona w kulturze judeochrześcijańskiej kreowała psychoanalityka na mędrca, który w niuansach przeszłych doświadczeń klienta doszukiwał się wytłumaczenia dla ciemnych stron i zakamarków duszy. Współczesność rodzi społeczeństwa, w których wnukowie bardzo często nie znają swoich dziadków, nie bywają w miejscach urodzenia swoich rodziców, zmieniają miejsce zamieszkania do dwudziestu razy w życiu. Co w tym zamęcie zrobić? skupić się na doświadczeniach od momentu uzyskania przez klienta dojrzałości -odpowiada Erickson — i potraktować je wszystkie jako potencjał pozytywów możliwych do wykorzystania.

9. Oddziaływanie na ludzi winno podkreślać wszystko to co jest ich silną stroną. Nigdy nie jest tak, by pewne pozytywy nie mogły być jeszcze bardziej wzmocnione tak, aby stały się mocną bazę dla wielu sytuacji życiowych. Analiza deficytowych stron osobowości jest czasochłonna i daje bardzo niewielkie efekty. Jednocześnie każda jednostka ludzka ma swój indywidualny system wartości. System ten należy rozpoznać i wzmocnić w nim wszystko to co zasługuje na wsparcie i uwypuklenie. Zmiany pozostałych cech, jeżeli to nie jest nieodzowne (psychopatie) nie powinny dotyczyć wewnętrznego systemu wyznawanych wartości.

10. Powinno się szanować a na pewno uwzględniać system społecznych odniesień klienta. Źródłem wielu stresów i dysfunkcji psychicznych może być bardzo często otoczenie klienta. Chodzi o takie zjawiska jak warunki w pracy, obowiązki, których podjęliśmy się nie do końca zdając sobie sprawę z ich konsekwencji, fatalny w skutkach związek z partnerem. Wszystkie te sytuacje można zmienić przy wzmocnieniu osobowości podlegającej terapii, stosując strategię „małych kroków" oraz „zasianiu" idei, które dadzą nieodzowny napęd do zmian. Dosyć ważną sprawą jest by zarówno terapeuta jak i jego klient zdawali sobie sprawę, że pokonując trudności i dokonując niekiedy niewyobrażalnych zmian, mają wpływ na toczące się życie społeczne. Każda relacja psychoterapeutyczna winna się kiedyś skończyć. Stale powinno jej towarzyszyć przeświadczenie o tym, ze jedną z pożądanych cech klienta jest wzmocnienie jego poczucia odpowiedzialności za siebie i swoje relacje z innymi. Końcowym akcentem psychoterapii może być sytuacja, w której symulacja nieadekwatnego zachowania terapeuty zmusi drugą stronę do tego, by porzuciła swą dotychczasowa rolę pacjenta. Tego rodzaju sposób „pożegnania" może przyczynić się niewątpliwie do wzmocnienia poczucia odpowiedzialności, niemniej jest jedną z najbardziej dyskusyjnych technik, pośród tutaj omówionych.

Rozwijające się od czterdziestu lat podejście neurolingwistyczne w psychologii jest jedną z kompleksowych metod, które podobnie jak niegdyś psychoanaliza ma swoje dalekosiężne implikacje filozoficzne. Te implikacje dadzą się zasadniczo wyrazić w następujących stwierdzeniach:

- zdobyte przez ludzi pole neuropsychicznych doświadczeń jest tożsame z całym dostępnym człowiekowi procesem poznawczym; ludzka przestrzeń neuropsychiczna i zdeterminowane przez nią procesy poznawcze zasadniczo nie mają charakteru logicznego; — granice ludzkiej wyobraźni stanowią granicę wszelkiego poznania.

3. Neurologika. Filozofia w roli teorii meta naukowej.

Neurologika jest specyficzną dziedziną naukoznawstwa wyrosłą na skrzyżowaniu kilku dyscyplin. Najbliższa jest socjobiologii i takim działom medycyny jak neurologia, fizjologia i chemia fizjologiczna. Ta specyficzna dziedzina posiłkuje się wszystkimi ustaleniami i hipotezami formułowanymi na gruncie bioenergetyki. Od niedawna nowe pola doświadczeń otworzyły się przed tą gałęzią w związku z rozwojem elektroniki, umożliwiającym bezpośrednie komunikowanie się komputerów z receptorami zmysłów człowieka (tzw. przestrzeń wirtualna). Z neurologiką wiąże się kilka nazwisk autorów amerykańskich ^{[ 15 ]}. Najwybitniejszym jej przedstawicielem jest niewątpliwie profesor Timothy Leary, który pierwotny zarys swej koncepcji przedstawił już na początku lat sześćdziesiątych i rozbudował w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych.

Profesor T. Leary miał wielu wrogów w środowisku akademickim, a jego książki były traktowane jak pisane w formie uczonych traktatów, literatura scince-fiction, lub w najlepszym razie paranaukowa futurologia. Tymczasem jeszcze raz miało się okazać, że postęp w nauce tworzą ludzie, którym środowisko akademickie przydaje etykietkę „niedostosowanych" a historia nauki, chyba można posłużyć się takim określeniem, na podobieństwo historii szaleńców.

Tym jednak, co zapewniło Leary’emu sławę są niewątpliwie jego odkrycia i zaangażowanie w badanie psychodelików. Leary, wraz z Richardem Alpertem (później przybrał imię Ram Dassa) i Ralphem Metznerem, prowadził badania w Harvardzie nad wpływem psychodelików na świadomość ludzką. W latach 1961-62, na zlecenie Massachusetts Departament of Corrections, przeprowadził projekt badawczy rehabilitacji więźniów, przy użyciu środków psychodelicznych i pozytywnych sugestii. 80% z nich już nigdy więcej nie wróciło do więzienia. Mimo sukcesu, dyrekcja Harvardu postawiła Leary’emu ultimatum, albo przerwie badania nad psychodelikami, albo będzie musiał opuścić uniwersytet. Leary wybrał i wyruszył na wędrówkę po USA, udostępniając tajniki psychodelicznych poszukiwań rzeszom młodzieży.

Do historii przejdzie wpływ, jaki „polityka" Leary’ego miała na rozwój kontrkultury lat 60-tych. Jego siedziba w Millbrook stała się mekką artystów i alternatywnych psychologów szukających inspiracji u wciąż rozwijającego swoje teorie T. Learyego. 27. 01. 1970 roku za swoje badania a przede wszystkim za ich propagowanie T. Leary został osadzony w więzieniu. Prawie pięćdziesięcioletni T. Leary uciekł przez mur więzienny po 50-stopowym kablu. ^{[ 16 ]}. Deportowany z Afganstanu i ponownie osadzony w więzieniu o obostrzonym rygorze, T. Leary został zwolniony dopiero po apelu amerykańskiego PEN-Klub. u. Rozpoczął się nowy okres w jego życiu, który zaowocował narodzinami neurologicznego relatywizmu. Leary, wychodząc z obserwacji, że nawet dwóch ludzi w tym samym miejscu nie widzi tego samego, wysnuł hipotezę o zróżnicowaniu neurologicznym ludzkości. To doprowadziło go do zainspirowania się socjobiologią, skutkiem czego było ogłoszenie NEUROLOGIKI — teorii o ośmiu potencjalnych obwodach neurologicznych człowieka. . Jest to teoria ewolucyjna, stanowiąca pierwszą próbę systematycznego ujęcia ewolucji gatunkowej i osobniczej życia na Ziemi. Tworzy wizję stadno-społecznej przeszłości i transpersonalnej przyszłości. Wątek psychodeliczny wciąż przewija się w niej i niezależnie od tego jakby nie był on dyskredytowany, trzeba stwierdzić z całym przekonaniem, że teoria tutaj przedstawiona stanowi jak najpełniejszy, jaki dotąd stworzono wyraz myśli transpersonalnej ^{[ 17 ]}.

Koncepcja ośmiu obwodów neurologicznych przedstawi się w następująco w rozszerzonym opisie ^{[ 18 ]}.

I obwód przetrwania biologicznego. Tzw. umysł „morski", czy też roślinny, po raz pierwszy wyłonił się miliardy lat temu i aktywizuje się przy narodzinach człowieka. Programuje nas w ten sposób, że postrzegamy poprzez siatkę albo-albo, dzieląc rzeczy na pomocne (które przyjmujemy) i zagrażające (przed którymi uciekamy, lub które atakujemy). Wdrukowanie tego obwodu stworzy podstawy dla postawy pełnej zaufania lub podejrzenia, która ciągnąć się będzie przez całe życie. Jednostka rozpoznaje zewnętrzne bodźce, które będzie przyjmować lub których będzie unikał.

Zobacz komentarze (10)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Jerzy Kolarzowski Doktor habilitowany, adiunkt w Instytucie Historyczno-Prawnym Uniwersytetu Warszawskiego (Wydział Prawa i Administracji). Współzałożyciel i rzecznik prasowy PPS (1987 - luty 1988), zwolniony z pracy w IPiP PAN (styczeń 1987), współredagował Biuletyn Informacyjny Ruchu Wolność i Pokój (1986–1987), sygnatariusz platformy Wolność i Pokój (1985), przekazywał i organizował przesyłanie m.in. do Poznania, Krakowa, Gdańska, Lublina i Puław wielu wydawnictw podziemnych. Posiada certyfikat „pokrzywdzonego” wystawiony przez IPN w 2003 r. Master of Art of NLP. Pisze rozprawę habilitacyjną "U podstaw europejskiej filozofii praw człowieka. Narodziny jednostki w sferze publicznej i prywatnej w pismach Braci Polskich". Zainteresowania: historia instytucji życia publicznego i prywatnego, myśl etyczna i religijna Europy (zwłaszcza okresu reformacji). Bada nieoficjalne nurty i idee inspirujące kulturę europejską. Hobby: muzyka poważna, fotografia krajobrazowa. Autor książki Filozofowie i mistycy  Liczba tekstów na portalu: 51  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Polski i brytyjski samorząd terytorialny - zasadnicze różnice