Długo trwała - i trwa jeszcze tu i ówdzie - epoka stygmatyzacji, charakterystycznej dla stawiania idei czy pojęć samych w sobie abstrakcyjnych (choć mających jak wszelkie pojęcia konsekwencje praktyczne) ponad człowiekiem. Humanizm nowożytny inaczej jednak owe sprawy równoważy, przeciwstawiając sprawdzalność losów jednostki niesprawdzalności idei - poza sprawdzalnościa właśnie poprzez owe losy: idee porywają ale morski prąd również to potrafi, i tez nie wiemy dokąd nas poniesie.

Pozostały uniformy - związane jednak z określona rolą społeczną i niechętnie dziś noszone, gdy się w tej dokładnie roli nie występuje - trudno dziś spotkać umundurowanego oficera czy policjanta poza służbą, uniform mniej niż dawniej przylega do osobowości. Była na przełomie PRL-u i III RP moda na moro, rozmaite pseudomilitarne ubiory czy akcesoria - nowa rzeczywistość jednak uczyniła rzeczywiste wojny bardziej nam znanymi choćby z telewizji, i gdzies tak około inwazji na Serbię owa moda zanikła.

Dziś strój odwołuje sie raczej do cech indywidualnych niż zbiorowych - bywa subkuturowy sznyt noszenia skóry czy glanów, ale to ostentacyjna samostygmatyzacja o dosyć skomplikowanym podłożu - nie tylko jedność w grupie ale i osobowe odstraszanie - poniekąd magiczne, poniekąd realnie skutkujące. Bywa osobista prowokacja - niektóre T-shirty chociażby - ale o wyrazie indywidualistycznym: a idee?

Noszone ich znaki podzieliły los idei samych - od wyższości jednej wiary nad drugą do wyższości jednego proszku do prania nad drugim, niekoniecznie nazwanym; te idee jednak też wydają się upadać i logo na pół pleców coraz rzadziej można na ulicy zobaczyć.

Tak jest panie Outsider. Inne przysłowie mówi, że ten kto posiadł trudną sztukę myślenia "nie po to ma głowę, by na niej czapkę nosić". Ot co. A myślących zdaje się coraz więcej dookoła. To cieszy.

bardzo fajnie że jest tego tak dużo bo mam wymagająca nauczycielke:P