Zachód z kolei ma coraz większy dystans do swojego wątpliwego dziedzictwa. Dojrzewa moralnie. W popkulturze jest to zauważalne bardzo wyraźnie. I nie chodzi mi tutaj o kurioza czy dziwactwa multikultu, co o sukcesywną ewolucję opowieści o sobie samym. Dwa przykłady z ostatniego czasu — seriale Black Sails (Piraci) oraz Night Manager (Nocny recepcjonista). Pierwszy redefiniuje epokę kolonialną, drugi — neokolonialną.

Ten pierwszy pokazuje, że piraci nie byli generalnie ludźmi zdegenerowanymi, lecz przeciwnie — zazwyczaj ofiarami patologicznego systemu, który ich skazał na przemielenie. Ucieleśnieniem patologii jest tutaj Imperium Brytyjskie. W świetle kolonialnej historii tego imperium, jest to narracja nader wiarygodna historycznie.

Ten drugi opowiada o sławnym filantropie, który jest wiodącym handlarzem bronią, mającym na swoim sumieniu miliony ofiar. Zbrodniarz-filantrop działa swobodnie, gdyż ma twarde zaplecze w rządach (służbach) imperialnych państw. Upada jedynie dzięki uporowi zbuntowanych funkcjonariuszy systemu. Trudno nie zauważyć, że historyjka odnosi się do bardzo znanej nam postaci patrona polskiej transformacji. Filantrop z Night Managera robi sobie przykrywkę działalnością na rzecz uchodźców, lecz działa głównie na rzecz ich katów. Przypadkowo w tym roku ujawniono (Panama papers), że nasz Wielki Filantrop jest także handlarzem bronią...

Nawet jednak radykalna krytyka naszego systemu nie powinna nas prowadzić na barykady. Najskuteczniejszą metodą naprawiania świata jest jego nieustanna ewolucja. I to ku niej należy zmierzać.

Post scriptum

Być może niektórych zirytowało używane przeze mnie sformułowanie Murzyn, które uchodzi dziś za niepoprawne politycznie, jako stygmatyzujące. W istocie jednak robię to celowo, by oddzielić krytyczną analizę rasizmu od współczesnych absurdów politycznej poprawności, która usiłuje naprawiać świat poprzez naprawianie jego fasad.

Chińczycy oburzyli niedawno zachodnich liberałów rasistowską reklamą wybielacza, który wybielił czarnoskórego:

W istocie jednak była to jedynie parodia zachodniego rasizmu a rebours w reklamie „Kolorowe jest lepsze" (reklama proszku, który pokolorował białego):

Według kręgów poprawnościowych pierwsza reklama jest rasistowska, druga — zabawna.

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (16)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto