Z góry rozlega się dźwięczny, mocny głos.

Vanini: — (drwiąco, z włoskim akcentem) Każda religia ma swój początek i będzie też miała swój koniec!

Biskup Witwicki: — (pióro wypada mu z ręki. z przerażeniem spoglądając ku górze) Co to ma znaczyć? Kto to taki? Jeszcze jeden bezbożnik, skazany na śmierć… To Vanini! Boże miłosierny, zabierz mi go sprzed oczu! Zabierz go! (wstaje, ucieka na środek izby. klęka i składa dłonie do modlitwy, spoglądając ku górze)

Vanini: — (głosem donośnym i stanowczym, ale pełnym wewnętrznego spokoju) Chodźmy! Kat już na mnie czeka… Chodźmy umierać pogodnie, jak przystoi filozofowi… (słychać jego miarowy krok i gwar otaczającego go tłumu gapiów) Zobaczycie, że ja, ateista, potrafię umrzeć odważniej, niż ten wasz Chrystus…

Ponownie słychać kroki Vaniniego i gwar tłumu. Biskup Witwicki, wciąż klęcząc i spoglądając ku górze, kuli się w sobie. Po chwili kroki milkną i zapada cisza, przerwana przez tępe uderzenie katowskiego topora, wbijającego się w pień. Po chwili słychać trzaski płonącego stosu. Tłum wydaje z siebie okrzyk grozy, a biskup Witwicki zasłania oczy dłońmi.

Biskup Witwicki: — (na chwilę nieruchomieje, a potem zrywa się z klęczek i ucieka w stronę wyjścia, oglądając się za siebie z przerażeniem) Precz mi z oczu, bezbożnicy! Precz! Apage, satanas! Boże, Boże, czemuś mnie opuścił! Apage! Apage! (w popłochu wybiega z izby, zostawiając otwarte drzwi)

W pokoju zapada cisza. Przez drzwi wpada do wnętrza nagły podmuch wiatru. Wiatr zrzuca ze stolika leżące na nim listy biskupa Witwickiego i gasi oświetlające izbę pochodnie. Zapada ciemność.

KURTYNA.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Dysputa Wyrocznia

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word