Styczeń 1997 roku odwiedzający stronę www.plannedparenthood.com zostali przywitani hasłem „Witamy na stronie domowej Planned Parenthood" z linkiem do książki dotyczącej aborcji „koszt aborcji". Strona ta nie była jednak oficjalną, wymienionej organizacji na rzecz wolności macierzyństwa, a atakiem aktywisty antyaborcyjnego Richarda Bucci.

Styczeń 2006 r. raport firmy F-Secure zwraca uwagę na rosnącą ilość ataków hakerskich na firmy, w tym na banki.

Kwiecień 2009 — włamanie do najdroższego i najbardziej zaawansowanego programu zbrojeniowego realizowanegoprzez Pentagon (myśliwce F-35).

Luty 2010 — ataki hakerskie na formę Google.

Marzec 2010 — chińscy hakerzy zaatakowali konta pocztowe na Yahoo.

Styczeń 2011 — główny udziałowiec Facebooka Mark Zuckerberg, musiał zmienić adres strony z profilem, po włamaniu hakerskiem.

Luty 2011 — prasa poinformowała o działaniach chińskich hakerów infiltrujących kompanie naftowe i gazowe.

Czerwiec 2011 - hakerzy zaatakowali system MFW.

To tylko kilka, z wielu opisywanych i ujawnionych, przykładów skutecznych ataków przeprowadzonych przez hakerów, cyberprzestępców. Tego typu działalność użytkowników internetu została podzielona na kilka podstawowych grup:

1. cyberprzestępczość, czyli wyłudzanie informacji od osób prywatnych, dotyczących numerów kart kredytowych, haseł dostępu do konta itp.,

2. dostawcy spamu, czyli zarabianie pieniędzy dzięki nielegalnej reklamie,

3. zorganizowane i dysponujące dużymi pieniędzmi organizację, zajmujące się kradzieżą własności intelektualnej,

4. bardzo podobną grupą są szpiedzy gospodarczy, z tym, że wyróżniają je mniej zorganizowane struktury,

5. cyberwojownik, czyli haker specjalizujący się w znajomości narzędzi informatycznych, mogących skutecznie pozbawić jakieś państwo obrony militarnej, urażony/zwolniony pracownik, który kieruje się impulsywną chęcią zemsty,

6. i jedna z najciekawiej rozwijających się aktywności haktywizm.

Korzystając na co dzień z komputera, często nie zdajemy sobie sprawy z liczby niebezpieczeństw, na które jesteśmy narażeni, używając tak powszechnych narzędzi jak przeglądarka internetowa, wyszukiwarka. Alfred Huger, specjalista i wiceprezydent firmy zajmującej się bezpieczeństwem sieciowym, wymienia kilka najbardziej popularnych sposobów ataków hakerskich: przeglądarka Google — łatwo można otworzyć stronę zawierającą szkodliwe, szpiegowskie oprogramowanie, z uwagi na jej ponadprzeciętną popularność, tracimy czujność, ufamy otwieranym stronom; przeglądarka internetowa Mozilla, mająca stanowić alternatywę dla dziurawego Exlorera, także nie uniknęła wpadek; media społecznościowe stanowią doskonałe narzędzie nie tylko atakowania profilu, ale także wydobycia cennych informacji. Ataki na osoby prywatne, mimo, że niezwykle dokuczliwe w mikroskali, nie stanowią jednak tak poważnego zagrożenia jak ataki na infrastrukturę państwową, energetyczną, jądrową itp. O możliwości realizacji tego scenariusza, przekonuje działalność cyber gangu „Coreflood", który z dużą łatwością przejął kontrolę na systemami komputerowymi dużych korporacji, szpitali, uniwersytetów, a nawet agend rządowych.

Państwa Unii Europejskiej oraz NATO, o problemie cyberprzestępczości , a przede wszystkim jej przeciwdziałania dyskutują od wielu lat i jak podkreśla Maeve Dion, dyrektor programowy Ośrodka ds. Ochrony Infrastruktury w George Mason School of Law "w jednym kraju cyberobrona może polegać przede wszystkim na wysiłkach militarnych zmierzających do ochrony przed cyberatakami i reagowania na nie; w innym — cyberobrona może obejmować prewencję i reagowanie zmierzające do ograniczenia szkód w sieciach cyfrowych, spowodowanych przez katastrofy naturalne i wypadki".

Jednak fala zagrożenia ciągle rośnie, a możliwości hakerów są praktycznie nieograniczone.

Zjawiskiem, które nie do końca można zakwalifikować jako typowy przekład cyberprzestępczości to działania wynikające z pobudek politycznych.

Czym jest to zjawisko?

Posługując się szeroką definicją, przestępstwa internetowe, za którymi stoją cele i motywacje polityczne dzielą się na dwie kategorie: inspirowane międzynarodowymi problemami/zagadnieniami, czyli wspomniany haktywizm (zakwalifikowany przez A.Samuela, jako kolejne pojęcie zasługujące na miejsce w leksykonie politologicznym) oraz cybernetyczne nieposłuszeństwo obywatelskie.

Różnice są oczywiście niewielkie i bardzo rozmyte, metody w obu przypadkach mogą być takie same, różnica widoczna więc będzie jedynie na poziomie motywacji. Generalizując można wymienić trzy powody wzrostu liczby tego typu aktywności cyberaktywistów. Po pierwsze wzrost możliwości szybkiej komunikacji, praktycznie z każdym zakątkiem świata. Wynika z niego powód drugi, oburzenie wobec wszelkich przypadków łamania praw społecznych, może nabrać natychmiast realnego kształtu, jednocześnie nie zmuszając do ujawnienia prawdziwej tożsamości. W raporcie Symantec Internet Security wyraźnie widać wzrost liczby tego typu aktów obywatelskich, w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich o 344%, w Jordanii o 250%, na Kubie o 188%, gdzie Internet jest postrzegany jako medium dające możliwość wykrzyczenia swoich prawd nawet najmniejszym grupom sprzeciwu.

Drugą formą przestępstw komputerowych inicjowanych pobudkami politycznych, jest popierany przez anarchistów i aktywistów ruch protestu online - haktywizm, czyli symbioza hakingu i protestów, gdzie motywacja jest bardzo różna, dotykająca wielu materii: sprzeciw wobec globalizacji, walka o prawa zwierząt, ruch związkowy, ruch przeciwko modyfikacji żywności, ruch antywojenny. Tego typu działania, poza swoją formą elektroniczną, mają bardzo często także wsparcie lub powiązania z realnie odbywającymi się protestami, manifestacjami.

Działalność hakerska opierająca się na motywacjach politycznych, w przeciwieństwie do tradycyjnej, nie może pozostać w ukryciu. Cele, w imię których podejmowane się przecież wymanione działania, są zbyt ważnie społecznie, dlatego ich organizatorzy, bardzo szybko dostrzegli potrzebę współpracy z dobrymi PR - owcami, docierając do nich poprzez specjalistyczne strony internetowe. Jedną z najbardziej znanych i efektywnych jest Indymedi, która sens swojej działalności określa jako „szerzenie w ponad 20 językach, w 35 państwach, za pomocą nowoczesnych technik informatycznych, wszelkich przypadków nadużyć"

Pomimo niewątpliwe, szybkiego i gwałtownego wzrostu zarówno samych aktów aktywizmu, jak i zainteresowania ze strony tradycyjnych mediów, to historia przestępstw online, z nutą politycznej motywacji jest znacznie starsza i sięga początków działalności niemieckiej grupy Chaos Computer Club. W latach 80' jej członkowie w obecności polityków Partii Zielonych i The Grune Alternative Liste, dyskutowali o możliwości wyrażenia wsparcia dla działań CCC. W 1989 roku pięciu członków tej organizacji zostało aresztowanych za przeprowadzenie ataków na systemy wówczas jeszcze Związku Radzieckiego. W 1995 roku, CCC zakłóciła w proteście przeciwko przeprowadzaniu prób z bronią nuklearną, działalność francuskiej sieci telekomunikacyjnej. Również duńscy aktywiści przeprowadzili szeroko nagłośnioną akcję, włamania do systemu komputerowego Ministerstwa Obrony Stanów Zjednoczonych przed rozpoczęciem działań zbrojnych w Zatoce Perskiej. W 1989 roku Australijczyk napisał złośliwe oprogramowanie o nazwie WANK (Worm Against Nuclear Killers — robak przeciwko nuklearnym zabójcom). Szkodnik atakował komputery pracujące pod kontrolą systemu VMS i wyświetlał w nich komunikat krytykujący nuklearny wyścig zbrojeń. W żaden sposób nie szkodził systemowi, jego podstawowym zadaniem było przekazanie komunikatu politycznego

Haktywizm wzbogacony więc zostaje o jeszcze jedną formę aktywności, związana z dystrybucją właściwego przekazu medialnego. Oczywiście wynika to także z faktu coraz szerszego ich zasięgu, łatwości przekazywania informacji. Dzięki Hilary Clinton, która zainicjowała ofensywę Internet Freedom, - Twitter, Youtube, Facbook, naznaczony został piętnem polityki, a haktywiści uzyskali nowe narzędzi szybkiej i masowej komunikacji.

Ta nowe forma sprzeciwu obywatelskiego jest elementem debat wielu teoretyków, którzy dostrzegają w Internecie możliwość odtworzenia greckiej agory. Haktywizm pokazał, że kształt tej e — demokracji nie koniecznie musi przybierać formę grzecznej wymiany zdań. Thornton twierdzi, iż właśnie internet pozwoli „obywatelom swobodnie dyskutować o sprawach państwa i osiągać konsensus. Ponadto przyczyni się do zmodyfikowania dotychczas obowiązującego systemu i zasad funkcjonowania państw". Państwo, w swojej tradycyjnej formie pozostanie jeszcze długo najważniejszym aktorem. Cyberprzestrzeń daje jednak możliwość większej efektywności, tym niemniej perspektywa powstania cyberwładzy wydaje się jeszcze dosyć odległa.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Teoria rozbitej szyby znalazła potwierdzenie w czasie londyńskich zamieszek Papieże i wikingowie

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (13)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Monika Sadlok Politolożka, obecnie kończy doktorat z zakresu nauk o polityce. Poza pracą naukową, działa również społecznie w "Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej", w "Stowarzyszeniu Meritum", oraz w "Fundacji Młodzi Twórcy im. prof. P. Dobrowolskiego". W marcu 2011 dołączyła do grona celebrantów humanistycznych.  Liczba tekstów na portalu: 16  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Nieustanna gra