Autor tekstu: Eric S. MacDonald

Tłumaczenie: Monika Kasińska

Oczywiście, oni — no dobrze, my — nie zaakceptowalibyśmy teorii o nieśmiertelnych duszach, ale czyż nie jest to materiał, który możemy albo przyjąć albo odrzucić wedle uznania? Istnieje wolność wyboru — ewolucja z duszą lub ewolucja bez duszy. Cokolwiek wybierzecie, ewolucja pozostanie nietknięta [str. 394, moje wpisy kursywą].

Proszę, abyście pamiętali, że zanim Dawkins napisał Boga Urojonego, doszło do tragicznego zamachu 11 września 2011r. Osoby, które otwarcie opowiadały się za koncepcją połączenia biologii z nieśmiertelnością duszy, leciały właśnie tymi samolotami pełnymi niewinnych mężczyzn, kobiet i dzieci, zmierzając wprost na wieżowce, by w ten sposób jednoznacznie wyrazić tak pojmowaną przez nich wolę boga. Zapewne zaczynacie rozumieć, dlaczego Dawkins nie jest już w stanie grać na zwłokę, gdy chodzi o tego typu kwestie i dlaczego powołuje się na coś, co Ruse nazywa „szkołą ustępstw Neville’a Chamberlaina". Jest to bowiem sprawa nie cierpiąca zwłoki, jak pisze McGrath [str. 47], niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z intelektualnym nonsensem czy osobistą urazą. A to wszystko znajduje się obok faktu, że papież tak naprawdę nie popierał ewolucji, ponieważ zaprzeczył wszystkiemu temu, co Dawkins głosi na podstawie teorii ewolucji, czyli że nie ma sztywnej granicy pomiędzy istotami ludzkimi a resztą świata zwierząt i że moralność nie powinna bazować na wyznaczaniu tego typu rozgraniczenia. McGrath nazywa Dawkinsa fundamentalistą ateistycznym na podstawie bardzo jasnej granicy, jaką Dawkins wyznaczył pomiędzy wiarą a niewiarą; aczkolwiek jest to absurdem, ponieważ nie istnieje coś takiego jak ateistyczna święta księga, która mogłaby odgrywać rolę pisma świętego na takiej samej zasadzie, na jakiej funkcjonują inne pisma tego typu w fundamentalistycznych religiach. Niemniej fakt, że ewolucja uzmysłowiła nam coś bardzo ważnego na temat istot ludzkich — że jesteśmy kontinuum z resztą życia na ziemi i że nie ma żadnej luki ontologicznej pomiędzy nami a innymi formami życia — miał istotne konsekwencje, jeśli chodzi o pojmowanie moralności. Jak Dawkins zauważył w swojej odpowiedzi do papieża, znaczna część moralności religijnej, łącznie z absurdalnymi ideami, że nie wolno zapobiegać prokreacji, dokonywać aborcji, pomagać umierającym w przyspieszeniu śmierci, a osoby homoseksualne powinny żyć ze swoimi niedoskonałości w idealnej czystości, opiera się właśnie na tejże nieistniejącej luce ontologicznej.

Czyż ta kwestia nie pojawia się właśnie wtedy, gdy mówimy, że mętna polityka ustępstw w komentarzu Ruse’a do papieża jest jedynie sposobem na wykręcenie się od udzielenia jasnej odpowiedzi? W przypadku religii, argument, że Hitler dotarł do Monachium nie jest ani absurdalny ani obraźliwy, jeśli rozumie się kontekst, w jakim padło tego typu stwierdzenie. Tutaj nie chodzi o herbatki na plebanii, chrześcijaństwo uniwersytetów Oxforda i Cambridge ani o cichy kościółek Św. Piotra na rogu ulicy. Chodzi o prawdziwą, surową i obnażoną religię, zgodnie z którą kobiety są ciemiężone, ludzie zabijani, młodzi mężczyźni wysadzają się w miejscach publicznych, a społeczeństwa są krótko mówiąc niszczone — i to wszystko w imię religii. Dawkins został zganiony przez McGratha, ponieważ napisał prawdę, że papież dostrzegł sprzeczność pomiędzy teorią ewolucji a wiarą chrześcijańską, po czym zatracił się w mrokach i mistyfikacjach:

Rozważenie metody wykorzystywanej przez wiele dziedzin nauki [twierdzi papież] umożliwia pogodzenie dwóch punktów widzenia, które wydawałyby się nie do pogodzenia [Dawkins, str. 398].

Pytam się zatem, kto tutaj jest fundamentalistą? Ten, kto mówi "tutaj jest dowód," czy ten kto twierdzi, że "pomimo dowodów, ja i tak wiem, co jest prawdą, ponieważ tak stanowi Biblia, więc musimy się trzymać zarówno tego, co jest udowodnione naukowo, jak i tego, co sami uważamy za prawdziwe, nawet jeśli te dwa punkty widzenia są ze sobą sprzeczne"? I co teraz sądzicie — czy papież rzeczywiście wspiera teorię rewolucji?

Tekst oryginału.

Choice in Dying, 7 sierpnia 2011 r.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Co dalej? Bóg urojony – wrażenia z lektury

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (20)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Eric S. MacDonald Były pastor anglikański. Jego żona po długiej chorobie, w 2007 roku zdecydowała się na eutanazję, w czym Eric McDonald ją popierał i jej pomagał. Po jej śmierci porzucił kapłaństwo i porzucił religię. Mieszka w Kanadzie. Od grudnia 2010 roku prowadzi niesłychanie ciekawy blog, Choice in Dying, poświęcony głównie eutanazji.  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 71  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora:  Spojrzenie na Mahometa w konkretnym kontekście