|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Nauka » Astronomia » Budujemy własny teleskop
Szlifowanie zwierciadła [3] Autor tekstu: Marcin Klapczyński
Zanim zakończymy pracę z proszkiem #220, należy
również wykonać tzw. test Sharpie (Sharpie to nazwa firmowa permanentnego
cienkopisu). Test ten pokazuje nam, czy krążek i zwierciadło dopasowały się
do siebie i są w dobrym kontakcie. W tym celu rysujemy cienkopisem na
zwierciadle siatkę kwadratów o boku około 2 cm. Używając normalnego ruchu z TOM obchodzimy raz stanowisko pracy dookoła, po czym zwierciadło płuczemy i wycieramy do sucha. Siatka powinna zniknąć całkowicie albo być słabo
widoczna, jednakowo na całej powierzchni zwierciadła. Jeśli siatka pozostaje
widoczna na środku, należy pracować więcej MOT. Jeśli siatka nie została
wytarta na krawędziach, należy popracować więcej TOM.
|
|
Rycina 24. Test Sharpie. Po kilku minutach pracy siatka powinna zostać
jednolicie starta z powierzchni zwierciadła. Dzięki temu możemy być pewni,
że krążek i zwierciadło są dobrze do siebie dopasowane.
Gdy test Sharpie został przeprowadzony pomyślnie i jesteśmy
usatysfakcjonowani długością ROC, możemy użyć następnego rodzaju proszku — białego tlenku glinu. Od tego momentu praca idzie bardzo sprawnie, a wżery
znikają relatywnie szybko. Biały proszek nie wydaje się też tak brudzący,
choć jest to tylko złudzenie — nadal należy przestrzegać zasady
czyszczenia wszystkiego po skończeniu każdego z proszków. Zanim jednak
rozpoczniemy dalsze wygładzanie należy wykonać podstawę polerownika, opisaną w następnym rozdziale. Jeśli odłożymy to na później, istnieje ryzyko
porysowania zwierciadła podczas wykonywania podstawy. Jeżeli stanie się
to na tym etapie, proszek SiC #220 szybko pozbędzie się wszelkich zarysowań.
Rozpoczynamy zwykle z proszkiem
AL2O3 #25, z tym że od teraz należy wpierw przygotować
mieszaninę w butelce z wodą. Zapewni to równomierne rozprowadzenie proszku w postaci emulsji, co jest bardzo ważne, gdyż zlepione grudki proszku mogłyby
działać jak materiał ścierny o większej średnicy ziaren. Nie należy używać
od razu całego proszku, aby zapobiec jego utracie, np. przez przypadkowe przewrócenie
butelki. Konsystencja mieszaniny powinna przypominać zagęszczone mleko, jednak
także w tym przypadku praktyka jest najlepszym doradcą. Na powierzchnię
zwierciadła wylewamy niewielką porcję (około łyżeczki), kładziemy krążek i ostrożnie obracamy go, aby równomiernie rozprowadzić emulsję. Stosujemy
wciąż ten sam ruch, bez nacisku, zamieniając pozycje TOM/MOT co 15 minut, co
jakiś czas monitorując ROC. Praca z AL2O3 #25 nie
powinna zająć więcej niż 2-3 godziny, #20, #9, #5 około godziny każdym. W przypadku wygładzania proszkami AL2O3 jeden wet
trwa zwykle około 5 minut, podczas pracy nie powinniśmy słyszeć głośnego
chrobotania. Jeśli słyszymy, oznacza to, że w emulsji są grudki i należy
wszystko wyczyścić i rozpocząć od nowa. Stosowanie zawiesiny niesie ze sobą
ryzyko silnego sklejenia się krążka i zwierciadła, po tym jak woda
wyparowuje w miarę pracy. Należy uniknąć tego za wszelką cenę!
Internet jest pełen rozpaczliwego wołania o pomoc przy rozdzieleniu szklanych
krążków, które ze względu na doskonałe dopasowanie wiążą się z siłą
superkleju. Mi się to nie zdarzyło, ale doświadczeni życiem szlifierzy
zwierciadeł polecają ciepłą wodę, detergent i lekkie stukanie kawałkiem
drewna.
Zwierciadło w miarę pracy z coraz drobniejszym proszkiem
staje się coraz bardziej gładsze i czystą przyjemnością jest studiowanie
jego powierzchni. Test mierzenia ROC rzuca ostre i jasne obrazy wnętrza
odblaskowego latarki. Po zakończeniu pracy z ostatnim proszkiem możemy
pogratulować sobie sukcesu i ukończenia pierwszego etapu wykonania zwierciadła.
<<< Materiały i stanowisko pracy
||| Wykonanie polerownika >>>
1 2 3
« Budujemy własny teleskop (Publikacja: 12-06-2006 Ostatnia zmiana: 17-06-2006)
Marcin KlapczyńskiUkończył biologię molekularną na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował jako Research Specialist in Health Science w Department of Anatomy and Cell Biology na University of Illinois w Chicago. Obecnie pracuje jako Associate Cell Biologist / Histologist w Abbott Laboratories (Illinois). Specjalizuje się w ekspresji białek 'od zera', hodowlach linii komórkowych, symulacji in vitro procesów zachodzących w komórkach. Jego pasją jest teoria ewolucji, w szczególności ewolucja systemów biochemicznych i pochodzenie życia we Wszechświecie. Liczba tekstów na portalu: 22 Pokaż inne teksty autora Liczba tłumaczeń: 1 Pokaż tłumaczenia autora Najnowszy tekst autora: Wykonanie statywu Dobsona, złożenie i kolimacja teleskopu | Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 4841 |
|