ASTRONOMIA [gr.] Jedna z najstarszych nauk przyrodniczych. Wyraz ten powstał ze złożenia dwóch wyrazów greckich, astron — gwiazda i nomos — prawo, i oznacza naukę, której zadaniem jest poznanie praw rządzących zjawiskami we Wszechświecie. Przedmiotem badań astronomii są ciała niebieskie, ich rozmieszczenie i ruchy w przestrzeni, pochodzenie, budowa oraz ewolucja, a także Wszechświat jako całość. Podstawowym założeniem teoriopoznawczym astronomii jest uniwersalność praw przyrody. Wobec braku możliwości przeprowadzania eksperymentów, o procesach fizycznych zachodzących w obiektach kosmicznych wnioskuje się wyłącznie na podstawie obserwacji. Głównym źródłem informacji o ciałach niebieskich jest wysyłane przez nie promieniowanie elektromagnetyczne; określenie kierunku, z którego ono przybywa, pozwala na zlokalizowanie ciała na sferze niebieskiej w dowolnym układzie współrzędnych astronomicznych, natomiast badanie jego cech fizycznych pozwala wnioskować o fizycznych właściwościach jego źródeł. Źródłami informacji w astronomii są również strumienie cząstek pochodzenia pozaziemskiego (promieniowanie kosmiczne, neutrina) oraz materia zawarta w meteorytach. W zależności od stosowanych technik badawczych lub typu badanych obiektów rozróżnia się dyscypliny podrzędne, takie jak: astrofizyka (najobszerniejszy dział współczesnej astronomii), astrometria, mechanika nieba, heliofizyka, radioastronomia, astronomia rentgenowska, astronomia podczerwona, kosmogonia i kosmologia (podział ten nie jest rozłączny, a ścisłe rozgraniczenie zakresu poszczególnych dyscyplin nie zawsze jest możliwe). [źródło: MNEP PWN 2000; E. Rybka]

• Kosmologia  (10 stron)
  
• Budujemy własny teleskop  (14 stron)