Jeszcze większe przerażenie ogarniało Francuzów, gdy im mówiłam o potędze politycznej Kościoła, o jego masowej propagandzie przeciw „kulturze śmierci", o Radiu Maryja, o zakazie aborcji i konkordacie… Ogarniała ich także wściekłość, ponieważ media NIC nigdy o tym nie pisały i nie mówiły. A przecież wszystkie wielkie dzienniki francuskie posiadają korespondentów w Polsce, mają ścisłe kontakty z polską prasą a nawet często należą do tych samych firm! Francuzi pojęli, że milczenie to nie jest przypadkiem, ale dezinformacją, że systemowi kapitalistycznemu zależy na tym, by obywatel nic nie wiedział o postępach czarnosecińców i faszystów w Europie.

W moim tekście, jak i na zebraniach porównywałam Traktat do polskiej Konstytucji z 1997. Okazało się, że Traktat jest mniej korzystny niż ta przecież i tak liberalna i konserwatywna konstytucja: polska konstytucja zapewnia bowiem prawo do nauki do 18-tego roku życia, (niestety nierealizowane). Ustanawia też, że postawą społeczną rolnictwa jest własność rodzinna oraz że rolnicy muszą mieć możliwość zarabiania dzięki własnej gospodarce. Dla Unii rolnicy mają za zadanie obniżkę cen żywności dla konsumentów...jak to stanowił Traktat przemilczający w sposób znaczący kwestię dochodów rolników. W większości spraw Traktat nie polepszyłby sytuacji Polski a pogorszyłby sytuację ludności Europy zachodniej.

Na koniec muszę podkreślić, że polskie elity polityczne nie broniły wystarczająco w Konwencie Giscarda interesów Polski. Art. III 167 zakazuje bowiem państwom Unii pomagania i wspierania jakichkolwiek działań „fałszujących konkurencję" z wyjątkiem pomocy regionom Niemiec, które, jak to precyzuje  tekst, „ucierpiały z powodu podziału Europy". Jak powszechnie wiadomo, jedynie biedne Niemcy ucierpiały z podziału Europy. Tekst ten świadczy o tym, że Niemcy zadbali o własne interesy. A Polska? Czy polski rząd podpisując traktat w ogóle go wcześniej przeczytał?

Zakończenie

Dzięki tej kampanii znalazłam miejsce działania. Europejska Inicjatywa Feministyczna uczestniczyła w Europejskim Forum Społecznym w Atenach w maju 2006 roku, gdzie zorganizowała seminaria dotyczące sytuacji kobiet w Europie wschodniej i seminarium o konieczności powszechnego rozdziału kościoła od państwa w Europie. Na seminarium to zaprosiłam Czesława Janika, prezesa stowarzyszenia NEUTRUM. Owocem tej współpracy był cykl artykułów na temat sytuacji w Polsce opublikowanych w piśmie „Pro-Choix" oraz wizyta Profesor Marii Szyszkowskiej na Uniwersytecie letnim ATTAC Francja. Inicjatywa opracowała także kwestionariusz przedstawiający wpływ struktur religijnych na życie społeczne i polityczne, w tym na sytuację kobiet, w każdym z krajów europejskich. Bliskie kontakty zawiązano ze stowarzyszeniami z Hiszpanii, Włoch, Grecji, krajów byłej Jugosławii, Rumunii, Bułgarii i Turcji. Kwestionariusze pokazują bardzo niepokojące a nawet przerażające zjawiska w różnych krajach. Na ich podstawie zarysowuje się coraz bardziej konkretny polityczny program świeckiej Europy. Inicjatywa zamierza wystosować apel na rzecz świeckiej Europy w 2007 roku na konferencji w Polsce.

Jeśli chodzi o ratyfikację Traktatu, to zatrzymanie procesu referendów wydaje się tymczasowe. Nie jest wykluczone, że Unia Europejska będzie chciała zmusić Francuzów, by głosowali powtórnie, dopóty dopóki „tak" nie zwycięży. Jeśli tak się stanie, należy liczyć się z poważnymi zamieszkami, gdyż kraj ten, gdzie demokracja jest najstarsza na kontynencie europejskim, nie zniesie takiego dyktatu i sprzeniewierzenia się elementarnym zasadom demokracji. Referendum zastopowano także dlatego, że działacze na rzecz NIE, przygotowywali się do organizacji dyskusji i wieców w innych krajach europejskich, w których przewidziane było referendum, w tym i w Polsce. Nasze NIE mogło zapalić całą Europę. Nadzieja żyje nadal, kontynuujemy prace nad nową Europą socjalną, solidarną, ekologiczną, świecką i feministyczną.

Zobacz także te strony: Regulacja stosunków wyznaniowych w projekcie Konstytucji Europejskiej

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Doświadczenia szwedzkie w UE Co nas niepokoi we współczesnej polityce Unii Europejskiej?

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (5)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Monika Karbowska Historyk, studiowała w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, absolwentka Sorbony, mieszka we Francji od 14 lat, działa w europejskim ruchu feministycznym od 6 lat. Współpracuje ze stowarzyszeniem NEUTRUM, partią RACJA i polskim ruchem feministycznym.