|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Filozofia » Filozofia religii
Rozpacz w filozofii Sorena Kierkegaarda [3] Autor tekstu: Konrad Szocik
Podsumowując refleksje duńskiego myśliciela nad
problematyką rozpaczy i wiary można dostrzec, iż opozycja chrześcijańska
jest opozycją pomiędzy rozpaczą i wiarą, która, co Kierkegaard nieustannie
podkreśla, jest przeciwieństwem rozpaczy. Na zakończenie chciałbym odnieść
się do podtytułu dzieła Bojaźń i drżenie
-chrześcijańsko-psychologiczne rozważania dla zbudowania i pobudzenia, sugerującego
kojący charakter omawianej pracy. Wydaje się, że Kierkegaard w chrześcijaństwie
preferuje raczej cierpienie niż radość, jakkolwiek medytuje nad radością w chrześcijańskim cierpieniu, którego źródłem jest naśladowanie Chrystusa.
Warto tu wspomnieć o innym, opublikowanym dwa miesiące przed Chorobą na śmierć dziele, którego ośrodkiem jest pojęcie radości,
któremu Duńczyk nadał tytuł Lilie
polne i ptaki niebieskie, będące pochwałą ciszy, posłuszeństwa i radości.
Obecność dla siebie samych w radości relacji z Bogiem wydaje się być po
prostu innym sposobem sformułowania definicji wiary niż ta podana w Chorobie na śmierć, traktująca wiarę w opozycji do
rozpaczy — w stosunku do siebie samego „ja" swoje źródło posiada w Bogu i „spoczywa" w nim w ciszy, posłuszeństwie i radości [ 36 ]. Takie spojrzenie prowadzi do zaskakującej konkluzji, w myśl której
warunkiem myślenia o rozpaczy jest radość (co jest konsekwencją następujących
przesłanek sylogizmu: warunkiem możliwości myślenia o rozpaczy jest wiara, a wiara jest rozpaczą). Zatem, aby w pełni zrozumieć zjawisko rozpaczy, należy
posiadać prawdziwą, nowotestamentową wiarę i trwać w radości [ 37 ]. Natomiast
odkrycie najgłębszych treści osobowości, na konieczność czego, jako nieodłącznego
celu każdej egzystencji duński myśliciel nieustannie wskazywał, może być
osiągnięte wyłącznie w izolacji od świata, co sugeruje zdeprecjonowanie
wartości mieszczańskiego świata i wiedzie do samotności jako jedynej rozsądnej
alternatywy, godnej autentycznego chrześcijanina. Dlatego inni, bliźni,
stanowią zagrożenie dla ukonstytuowania się jaźni, zatracając swój osobowościowo
twórczy charakter [ 38 ].
1 2 3
Przypisy: [ 36 ] Czym
jest radość, czym jest bycie radosnym? To bycie naprawdę obecnym dla siebie
samych. Jednak bycie naprawdę obecnym dla siebie jest „dziś", jest byciem,
byciem naprawdę dziś. Im bardziej jest prawdą, że jesteś dziś, im bardziej
jesteś całkowicie obecny dla siebie samego w byciu dziś, tym bardziej dzień
nieszczęścia, czyli jutro, nie istnieje dla ciebie. Radość
jest czasem obecnym z całym patosem: czasem teraźniejszym. Dlatego Bóg
jest błogosławiony, On, który mówi wiecznie: dziś. On, który wiecznie i nieskończenie jest obecny dla siebie samego w byciu dziś. (Kierkegaard, Lilie
polne i ptaki niebieskie, s. 50) [ 37 ] Rocca
Ettore, Rozpacz..., s. 115 [ 38 ] Toeplitz K., Nieuchronność
rozpaczy, s. 58 « Filozofia religii (Publikacja: 22-04-2008 Ostatnia zmiana: 23-04-2008)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 5844 |
|