Stało się! W dniu 2 sierpnia 2008 r. w Warszawie pod patronatem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów, w obecności rodziny, przyjaciół i znajomych, odbył się pierwszy ślub humanistyczny pary tej samej płci — dwóch kobiet żyjących w długoletnim związku. Ślub proklamuje ten związek trwałym, rodzinnym. Mam nadzieję, że to przełomowe wydarzenie przybliży nasz kraj do równouprawnienia mniejszości seksualnych, że poluzuje nieco polską ciasnotę obyczajową. Pierwsze małżeństwo homo to dwie wierzące humanistki: tego samego dnia miała miejsce ceremonia religijna i areligijna (PSR) wyrażająca w pełni osobowości dziewczyn. Ślub kościelny został udzielony przez prezbitera Reformowanego Kościoła Katolickiego ze wspólnoty z Poznania — ten związek wyznaniowy udziela nie tylko ślubów parom tej samej płci, ale i ordynuje kobiety. Partnerki łączą w sobie doskonale liberalną i otwartą religijność z afirmacją jednostki ludzkiej i wolności, co czyni je religijnymi humanistkami. Dla obu stron była to także lekcja tolerancji. Z ramienia PSR ceremonię tę prowadził Krzysztof Tanewski. W imieniu PSR życzyłem młodej parze nie tylko szczęścia osobistego, ale skutecznego przełamywania barier społecznych. Były obrączki, przysięgi, akt ślubu, tort, szampan i wesele. Teraz jest podróż poślubna… Obie chcą, aby inni Polacy pozwolili im cieszyć się sobą w sposób, jakiego pragną… [Mariusz Agnosiewicz]

Poniżej

mowa ślubna Katarzyny Formeli

Nasz ślub humanistyczny, który ma miejsce 2 sierpnia 2008 jest pierwszym w Polsce ślubem pary tej samej płci – wraz ze ślubem kościelnym (tego samego dnia) jest odzwierciedleniem naszego podejścia do życia.

Od początku naszego związku dążyłyśmy do sformalizowania naszej relacji, do ukazania poprzez nasz ślub, iż jesteśmy rodziną. Pragnęłyśmy podkreślić poprzez ślub przełom, jaki w naszym życiu nastąpił, gdy postanowiłyśmy być razem. Jest to bardzo istotna zmiana w naszym życiu, i zależy nam, aby przekazać to innym, aby postrzegano nas w kategoriach rodziny a nie tylko – jak wcześniej – oddzielnych osób. Ślub humanistyczny, poprzedzony kościelnym, dał nam dzisiaj taką możliwość. Naszą wolą jest, by traktowano nas jak każde inne małżeństwo. Przez ślub pragniemy z mocą to podkreślić.

W naszym wypadku – jako pary tej samej płci (ślub w USC jest w Polsce dla nas niedostępny) — humanistyczny ślub nasz nie pociągnie za sobą skutków prawnych (czego bardzo obie byśmy pragnęły), natomiast religijny wyrazi ważną, lecz nie jedyną część nas samych. Stąd w tym wypadku połączenie ślubów humanistycznego i kościelnego obrazuje połączenie rozumu i wiary – połączenie tak ważne w naszym życiu.

Ślub humanistyczny (mimo iż w Polsce jeszcze nie uznawany przez państwo – jak ma to miejsce już w innych krajach) jest alternatywą dla ślubu w USC czy w kościele. Daje on możliwość kreowania całej ceremonii przez parę dostępującą zaślubin od początku do końca przez co oddaje charakter danego związku. Poprzez ceremonię humanistyczną mamy szansę wyrazić swoje poglądy na świat, ważne dla nas idee i myśli czego nie daje ani ślub kościelny ani tym bardziej ślub cywilny zawierany w urzędzie stanu cywilnego.

Same wybrałyśmy formułę przysięgi, tak, by wyrazić wszystko to, co dla nas najważniejsze w życiu.

Przez nasz ślub pragniemy podkreślić te wartości, które wspólnie podzielamy: łączącą nas miłość, która nie istnieje dla nas bez odpowiedzialności, w tym wierności, a zarazem godność każdego człowieka przynależną każdemu z racji bycia osobą ludzką.

Są dla nas w życiu ważne godność i autonomia każdego człowieka, oraz wolność, dla której granicami jest wyłącznie wolność innych ludzi. Za podstawowe wartości uznajemy życie i zdrowie każdej jednostki, niezależnie od indywidualnych przekonań związanych ze źródłem życia.

Zrozumienie i troska o innych przyświecają nam w życiu codziennym. W wypadku mojej żony jest to przede wszystkim codzienne pełne troski staranie profesjonalne o zdrowie jej pacjentów. Ja zaś realizuję te wartości poprzez ciągłe kształcenie się czy to w zawodzie pracownika socjalnego, czy jako przyszła socjolożka, a na co dzień pomagając osobom z mniejszości seksualnych, które zgłaszają się do mnie z prośbą o wsparcie, radę.

Jestem współautorką artykułów naukowych, których przedmiotem zainteresowania są mniejszości seksualne w Polsce: podejście do LGBT w kościołach, zwalczanie przemocy w szkole, przeciwdziałanie stereotypom i dyskryminacji, krzewienie tolerancji.

Obie uważamy, iż po to dysponujemy rozumem, aby życie całe rozwijać się, dążyć do ciągłego doskonalenia się i czynić świat wokół coraz bardziej sprzyjającym dla nas i innych ludzi. Są nam bardzo bliskie wartości humanistyczne.

Słowa Manifestu Humanistycznego: „wolność myśli, sumienia, przekonań i badań oraz prawo jednostek do życia wedle własnych upodobań przysługują ludziom dopóty, dopóki nie szkodzą innym” — w pełni oddają nasze poglądy.

Humanizm podkreśla różnorodność całego świata i nawołuje do poszanowania tej różnorodności. Takie wartości jak (dalej za Manifestem): „prawdomówność, dotrzymywanie obietnic, rzetelność, szczerość, dobroczynność, solidność, niezawodność, wierność, zdolność do uznawania zasług innych, do przejawiania wdzięczności, rzetelność intelektualna, sprawiedliwość, tolerancja, zdolność do przezwyciężania różnic w drodze racjonalnych negocjacji, gotowość do współpracy, nienaruszanie własności i nietykalności cielesnej innych ludzi” są tymi, jakie przyświecają naszemu życiu codziennemu.

Zawierając ślub humanistyczny pragniemy m.in. przyczynić się własnym przykładem do rozwijania idei humanistycznych, w którym to działaniu Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów przoduje w Polsce.

Obie jesteśmy wierzące dlatego też zdecydowałyśmy się tak na ślub humanistyczny, jak i na kościelny. Uważamy, że państwo nasze powinno być jasno rozdzielone od kościoła i inicjatywa wprowadzenia ślubów humanistycznych, które łamią sztampę ślubu cywilnego a zarazem – poprzez kreatywność pary młodej – mogą stać się ucztą estetyczną i duchową — sprzyja realnemu budowaniu Polski jako państwa świeckiego dającego możliwość wyrażenia siebie każdej osobie (niezależnie od wyznania, czy orientacji seksualnej).

Nasza wiara opiera się między innymi na przekonaniu, iż rozum posiadamy po to, by z tego daru korzystać owocnie dla dobra własnego i innych ludzi i że doskonałą formą łączności ze Stwórcą, formą modlitwy codziennej, jest takie kształtowanie świata wokół, które pozwala na likwidację z naszego życia cierpienia tak jak tylko jest to w mocy ludzkiej.

Sądzimy, iż w historii ludzkości wiele poglądów religijnych bezrefleksyjnie przyjmowanych przez ludzi prowadziło do cierpienia, wojen, tak w przeszłości jak i dziś (w kościołach różnych denominacji). Uważamy będąc chrześcijankami, że wszelkie poglądy, które prowadzą do cierpienia ludzi, są z gruntu złe niezależnie od tego co ich głosiciele noszą na swoich sztandarach — w tym, iż gdy ma to miejsce w wypadku chrześcijaństwa, świadczy to o odejściu od jego korzeni.

O moralności postępowania ludzi powinny świadczyć owoce tego postępowania, ich konsekwencje dla szczęścia ludzkości oraz sprawiedliwości społecznej. Opowiadamy się za państwem neutralnym światopoglądowo, które stwarzałoby możliwości współistnienia różnych systemów moralnych, które nie byłoby ani proreligijne, ani antyreligijne, które stwarzałoby możliwość równego rozwoju różnych kościołów, jak i taką samą ochronę i możliwości rozwoju tak osób wierzących jak i niewierzących. Przy dochodzeniu do sądów moralnych należy posługiwać się rozumem i weryfikować je na miarę wiedzy naukowej współcześnie nam dostępnej.

Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów wśród swoich celów ma krzewienie wiedzy, rozumności, rozwijanie tolerancji, zwalczanie stereotypów — wszystko to jest nam bliskie.

Udzielanie przez PSR ślubów parom niezależnie od orientacji psychoseksualnej jest sprzeciwem — poprzez działania w praktyce — wobec łamania prawa człowieka przez państwo polskie (wobec braku uregulowań prawnych dla par tej samej płci w Polsce pomimo, iż Konstytucja RP — w słowach — gwarantuje każdemu równe traktowanie, czego jednak rodziny oparte o związki jednopłciowe w naszym kraju są pozbawione). Ta dyskryminacja pokazuje m.in. także to, jak bardzo państwo polskie jest pod wpływem Kościoła Rzymskokatolickiego – jak nie funkcjonuje w praktyce rozdział kościoła od państwa. Bolączką naszego kraju, jest m.in. to, że Polska jest krajem, którego obywatele w ok. 90% będący zdeklarowanymi rzymskimi katolikami kierują się w życiu zdecydowanie zbyt często bezrefleksyjną religijnością ludową.

To, iż w Manifeście Humanistycznym, będącym jednym z dokumentów, na których opiera się PSR, jest żądanie równych praw dla mniejszości, takich samych praw dla par osób tej samej płci jak i heteroseksualnych, a zarazem to, iż członkowie Stowarzyszenia w praktyce szanują każdego człowieka, w tym osoby wierzące i pokazują te wartości poprzez udzielanie ślubów parom tej samej płci (w tym także wierzącym, dla których humanizm jest spleciony z ich wiarą) jest dla nas świadectwem głębokiej ideowości, z której wyrosły śluby humanistyczne.

Tradycja i instytucje jakie w kwestii ślubów w Polsce są kultywowane nie odpowiadają obecnym realiom, nie odzwierciedlają w pełni rzeczywistości, nie zapewniają powszechności praw człowieka.

Rozwój tak np. Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów jak i kościołów mniejszościowych w Polsce może pomóc w budowaniu społeczeństwa pluralistycznego, a śluby humanistyczne są jednym ze sposobów na to.

Oprawa liryczna ceremonii...

"Miłość”

jest miłość trudna
jak sól czy po prostu kamień do zjedzenia
jest przewidująca
taka co grób zamawia wciąż na dwie osoby
niedokładna jak uczeń co czyta po łebkach
jest cienka jak opłatek bo wewnątrz wzruszenie
jest miłość wariatka egoistka gapa
jak jesień lekko chora z księżycem kłamczuchem
jest miłość co była ciałem a stała się duchem
i taka co nie odejdzie — bo znów niemożliwa

„Razem"

razem tak jak:
nadzieja i rozpacz
radość i ból
niewiara i wiara
czas coraz szybszy
trwanie jak ciemność
to co za daleko i to co już za niedługo
dom pełen bliskich i bez nikogo
człowiek co szuka i anioł co nie wie
tak jak dwa jeże sobą zdziwione
szukające razem miejsca dla siebie

Przysięga małżeńska

Ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci.

Ślubuję Ci szacunek każdej doby, dbałość o nienaruszanie Twojej godności jako człowieka, kobiety, oraz starania, by otaczano szacunkiem naszą rodzinę.

Ślubuję troszczyć się o Ciebie, otaczać opieką w każdy czas: w radości, smutku, zdrowiu i chorobie.

Ślubuję Ci, iż dołożę wszelkich starań by Miłość nas łącząca rozkwitała na nowo każdego dnia.

Zobacz także te strony: Zakazane związki Związki partnerskie:inicjatywa ustawodawcza Senatu

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Za ślub humanistyczny… do więzienia Czym jest ślub humanistyczny?

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (215)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word