Autorka trzeciego wspomnienia, mieszkanka Drezna, myślała, że Jugendweihe przeszło do historii, dopóki nie musiała zdecydować, czy jej syn ma w czymś takim wziąć udział. Chciała być odpowiedzialną mamą i wyczytała w internecie wszystko możliwe na ten temat. Wyszperała nawet, że to nie pastor Eduard Balzer w roku 1852, ale wrocławska gmina bezwyznaniowa zorganizowała pierwsze święto już w roku 1846.

Także jej wspomnienia z własnego Jugendweihe z 1980 roku pokrywają się z dwoma poprzednimi. Jej również pozostało wyraziste wspomnienie na temat ubioru. Jasnobłękitna (kolor organizacyjny FDJ) długa spódniczka i biała bluzka z przypiętą różą wydały jej się wtedy szczytem elegancji. Sama uroczystość wedle tego samego scenariusza. Książka też ta sama: „Socjalizm — twój świat".

W Jugendweihe jej syna szkoła się nie zaangażowała. Wychowawca klasy odmówił wręczania swoim wychowankom kwiatów i pamiątkowej książki. Organizacją zajęło się stosowne stowarzyszenie za zryczałtowaną kwotę 85,- euro. Płatne z góry. Nie było żadnego poprzedzającego nauczania, a sama uroczystość składała się ze zwiedzania lotniska w Dreźnie, wizyty w studio telewizyjnym stacji MDR, nauki makijażu (dla dziewcząt) i pójścia do opery (za dopłatą). Można było sobie także zafundować krajową lub zagraniczną wycieczkę (dość kosztowną). Wybór stroju pozostawiono dzieciakom. Syn autorki założył jasne dżinsy, czarną koszulę i czarną kurtkę. Tak według niego ubierają się dorośli. Podczas wspólnego wymarszu na miejsce uroczystości śpiewano, tańczono, rozmawiano z panią z telewizji. Potem obiad w restauracji i na prezent kopertówki z pieniędzmi. Według oceny mamy, dla jej syna to najważniejszy punkt programu. Były kwiaty i pamiątkowa książka pt. „Jugendweihe Almanach", rodzaj młodzieżowej encyklopedii. Mama była świętem zachwycona. Jej syn podobno też.

Wróćmy na chwilę do dokumentu kościelnego „Odkryć wiarę". We wstępie do swoich 12 tez EKD pisze: „Obecnie imprezy te są w coraz większym stopniu finansowane z opłat i wpisowego. Rośnie znaczenie sponsoringu ze strony przemysłu i handlu. Rożne koncerny uprawiają adresowany marketing w celu pozyskania młodocianej klienteli. Organizatorzy mogą też liczyć na duży wolontariat. Nową sytuację we wschodnich Niemczech wykorzystują organizacje humanistyczne i wolnomyślicielskie, głównie Związek Humanistyczny, który widzi w niewierzących mieszkańcach wschodnich Niemiec liczny potencjał nowych członków i bardzo intensywnie reklamuje swoje Jugendfeier w konkurencji do Jugendweihe"

Czytając ogłoszenia i strony internetowe licznych stowarzyszeń z Jugendweihe w nazwie nie sposób pozbyć się wrażenia, że niewiele pozostało z pierwotnej idei pastora Balzera. To jest w pierwszej kolejności wielki biznes. W roku 1990 udało się zjednoczyć kilka dużych regionalnych stowarzyszeń w organizację o nazwie „Jugendweihe Deutschland", która w listopadzie 2007 podpisała porozumienie o współpracy z potężnym Niemieckim Związkiem Humanistycznym. Zabiegał o to ten drugi. Nic dziwnego, bo Jugendweihe Deutschland miała do tego czasu na koncie ponad 1,3 miliona uczestników. We wspólnym komunikacie z okazji podpisania porozumienia napisano: "Strategiczne partnerstwo obu stowarzyszeń ma na celu znaczne i trwałe wsparcie dla laickiego światopoglądu rosnącej liczby osób niewierzących, których w samym Berlinie jest około 66%".

Bardzo liczne, rozrzucone po całych Niemczech, mniejsze i całkiem małe związki, stowarzyszenia, zrzeszenia, zajmujące się Jugendweihe zawzięcie walczą o niezależność od tych dwóch potężnych konkurentów. Zarzucają im zdradę idei, która legła u podstaw Jugendweihe i kierowanie się głównie komercją. Prawdopodobnie nie są całkiem pozbawieni racji. Jednak rosnąca, po przejściowym załamaniu, popularność Jugendweihe i Jugendfeier wśród młodych ludzi i ich rodziców, jako alternatywa dla konfirmacji i bierzmowania, niewątpliwie cieszy oko i ucho polskiego racjonalisty. Tylko pozazdrościć.

Zobacz także te strony: O świętach i świętowaniu Kształtowanie tradycji, świąt i rytuałów Pogrzeby humanistyczne w Norwegii Elementy Humanistycznej Ceremonii Dedykacji Ślub humanistyczny po polsku

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Fragmenty pamiętnika Emocjonalna ręka rynku

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Andrzej Wendrychowicz Były wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. Jest założycielem i koordynatorem portalu edukacyjnego etykawszkole.pl oraz tłumaczem literatury naukowo-technicznej.  Liczba tekstów na portalu: 35  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: KOD - lewicowy dwugłos