 |
         |
|
 |
Kościół i Katolicyzm » Kościół i seksualizm Ujawniona korespondencja hierarchów w sprawach molestowania [1] Wewnątrzkościelna dokumentacja sprawy nr 469/81 s. (ks. Stephen Kiesle)Przedstawiam Państwu listy, memoranda, votum episcopi i inne pisma, jakie krążyły pomiędzy watykańską Kongregacją Doktryny Wiary a Diecezją Oakland w USA w latach 1981-1985, w związku ze sprawą ks. Stephena Kiesle. Dokumentacja ta zawiera min.: list biskupa Johna S. Cumminsa do papieża Jana Pawła II z 19 czerwca 1981 r. (dokument 3) i pełny tekst listu kardynała Josepha Ratzingera do biskupa Cumminsa z 6 listopada 1985 r. (dokument 11). Materiał ten został udostępniony prasie amerykańskiej przez mec. Jeffa Andersona, prowadzącego cywilną sprawę przeciw Stephenowi Kiesle. Przypominam, że ks. Kiesle został po raz pierwszy skazany na trzy lata w zawieszeniu za związanie i zgwałcenie dwóch chłopców w roku 1978 i właśnie te „poufałości seksualne" (zob. dokument 3) zapoczątkowały wieloletnie próby odsunięcia go od kapłaństwa, podejmowane przez duchownych z Diecezji Oakland i samego Stephena Kiesle. Ostatecznie przestał on być księdzem katolickim w roku 1987., ale nadal mógł pracować z katolickimi dziećmi jako ochotnik (zob. dokument 14). W roku 2004 został skazany na 6 lat więzienia za molestowanie nieletniej w roku 1995. Mam nadzieję, że — niezależnie od prasowych interpretacji głośnego listu, podpisanego przez Josepha Ratzingera 6 listopada 1985 r. — publikowany materiał ułatwi każdemu z Państwa znalezienie własnej odpowiedzi na pytanie: Czy pisząc ów list przyszły papież Benedykt XVI dysponował czy nie dysponował wystarczającą dokumentacją, aby zdawać sobie sprawę, z jakimi zagrożeniami dla dzieci wiąże się dalsze pozostawianie ks. Stephena Kiesle — w szeregach katolickich kapłanów? Ponadto zapoznanie się z tymi listami i pismami, których autorzy zapewne nigdy nie przypuszczali, że mogą one zostać wystawione na widok publiczny, daje unikalną — zwłaszcza dla polskiego czytelnika — okazję, aby przyjrzeć się z bardzo bliska sposobowi myślenia współczesnych urzędników Kościoła, ulokowanych na bardzo różnych stopniach duchownej władzy. Dokumenty są przedstawione w porządku chronologicznym. Dariusz Kot Spis dokumentów:
1) List ks. Louisa Dabovitcha, proboszcza parafii, w której ks. Kiesle pracował
jako diakon, opisujący okoliczności dopuszczenia go do kapłaństwa.
2) List ks. Georga E. Crespina, proboszcza ks. Kiesle, opisujący osobowość i zachowanie tego ostatniego w trakcie trzech lat posługi duszpasterskiej
3) List biskupa Johna Cumminsa z prośbą o trwałe przeniesienie ks. Kiesle do
stanu świeckiego na jego własną prośbę
4) Odpowiedź w sprawie ks. Kiesle, udzielona przez Kongregację Doktryny Wiary
5) List biskupa Johna Cumminsa, dostarczającego dodatkowe informacje w sprawie
ks. Kiesle i jednocześnie odradzającego przywrócenie tego ostatniego do czynnej
posługi kapłańskiej
6) List ks. George’a E. Mockela z Trybunału Diecezji Oakland z zapytaniem o stan
sprawy ks. Kiesle
7) List ks. George’a E. Mockela w związku z brakiem reakcji Rzymu w sprawie ks.
Kiesle, a także w sprawie drugiej osoby, której dane wymazano
8) List biskupa Johna Cumminsa z zapytaniem min. o status sprawy ks. Kiesle
9) List biskupa Johna Cumminsa z zapytaniem o status sprawy ks. Kiesle
10) List ks. George’a E. Mockela z prośbą o pośrednictwo w przekazaniu listu na
ręce kardynała Josepha Ratzingera
11) Odpowiedź kardynała Josepha Ratzingera w sprawie ks. Kiesle
12) List ks. George’a E. Mockela na temat odpowiedzi Ratzingera
13) List ks. George’a E. Mockela na temat odpowiedzi Ratzingera
14) List katechetki Maurine Behrend w sprawie kontynuowania przez Steve’a Kiesle
pracy z dziećmi Źródło: http://documents.nytimes.com/the-document-trail-stephen-kiesle
* Wasza Eminencjo! Zwracam się do Waszej Eminencji w sprawie petycji Stephena Kiesle o zwolnienie z obowiązków stanu duchownego, z celibatem włącznie. Popieram tę petycję z wielu powodów, zwłaszcza jednak przez wzgląd na pobożny lęk i ludzki szacunek, a nade wszystko z uwagi na niedojrzałość i wynikający z niej brak odpowiedzialności. W czerwcu 1971 r. Stephen Kiesle został przysłany do mnie, aby posługując jako diakon w tej dużej podmiejskiej parafii sfinalizował swoje szkolenie w zakresie teologii pastoralnej, kończąc jednocześnie studia diakonackie w seminarium. Został wyświęcony w Diecezji Oakland 19 maja 1972 r., a 5 czerwca 1972 r. został przeniesiony jako proboszcz pomocniczy do Saint Joseph's Church w Pinole (Kalifornia). Stephen miał bardzo despotyczną matkę, która potraktowała go instrumentalnie, posyłając do seminarium i chcąc później widzieć w nim księdza. Była znaczącą i aktywną postacią w kręgach towarzyskich parafii San Jose w Kalifornii. Jestem przekonany, że to z powodu nabożnego lęku i ludzkiego szacunku do jego matki Stephen uzyskał święcenia kapłańskie, dzięki czemu jego matka miała czym się chlubić. Jej społeczny status polepszył się niepomiernie. Myślę, że Stephen był oddany nie Panu, ale swojej matce. Stephen Kiesle był bardzo inteligentnym, miłym i pracowitym młodym człowiekiem, brakowało mu jednak dojrzałości, odpowiedzialności i uduchowienia. Jako tutejszy diakon pracował z młodzieżą i dziećmi w ramach naszego programu CCD (katecheza dla dzieci i młodzieży — przyp. tłum.). Uczniowie lubili go i chętnie z nim współpracowali. Zachowywał się jednak jakby był jednym z nich; grał z nimi w piłkę, zabierał ich na wycieczki i przedstawienia; spędzał czas w ich domach. Niepokoiło mnie to czasami, nigdy jednak nie dotarły do mnie nieprzychylne komentarze. Dopiero w kilka lat po opuszczeniu przez niego parafii dowiedziałem się o pewnych zdrożnościach, jakie miały miejsce podczas jego pobytu. Przed jego święceniami rozmawiałem z naszym ordynariuszem, późniejszym biskupem Beginem, na temat mojego zaniepokojenia jego lekturami; magazynami, które miał w pokoju i generalnie — jego braku dojrzałości i uduchowienia. Dla mnie były to oznaki wewnętrznego nieporządku i potrzeby dogadzania własnej naturze, potrzeby dzielenia życia z drugą osobą. Niemniej został wyświęcony, a moje spostrzeżenia najprawdopodobniej nie zostały potraktowane zbyt serio. Po jego wyświęceniu miałem nadzieję i modliłem się, aby wzmocniony łaską Sakramentu, dojrzewał i wyrósł na wspaniałego duszpasterza młodych, gdyż miał wiele do zaoferowania. Jednak kilka lat później dowiedziałem się o jego problemach. Obecnie jestem zdania, że ze względu na nagłośnienie sprawy, byłoby ze szkodą dla Stephena osobiście, a także dla parafian w diecezji, gdyby nie mógł on otrzymać dyspensy od obowiązku celibatu. Zatem pokornie i z wyrazami szacunku chciałbym zarekomendować jego petycję.
Dziękując z góry za przychylną decyzję w tej sprawie i prosząc o ojcowskie
błogosławieństwo Waszej Eminencji, pozostaję
oddany w Chrystusie,
* Wasza Eminencjo! Piszę w sprawie ks. Stephena Kiesle, który domaga się zwolnienia z obowiązków stanu duchownego, z celibatem włącznie. Piszę na podstawie własnych doświadczeń jako jego proboszcz w okresie ostatnich trzech lat sprawowania przez niego obowiązków kapłańskich. Moje uwagi będą oparte na moich własnych obserwacjach, poczynionych w okresie tych trzech lat, a także na informacjach, jakich o. Kiesle dostarczył mi na temat okresu przed jego święceniami. W trakcie rozmowy, jaką odbyłem z o. Kiesle po jego decyzji o zaprzestaniu aktywnej posługi, zwierzył mi się on, że starania o święcenia kapłańskie stały się dla niego swego rodzaju wyzwaniem. Dał mi do zrozumienia, że jego rodzina nie popierała jego decyzji o zostaniu księdzem, a niekiedy nawet była jej przeciwna. Zwierzchnicy w seminarium mieli niekiedy wątpliwości, czy powinien on kontynuować przygotowania do stanu kapłańskiego. Reakcja Stephena Kiesle na te zastrzeżenia ze strony rodziny i władz seminarium była tego rodzaju, że postanowił on im udowodnić, że może zostać wyświęcony. Wyglądałoby więc na to, że jego motywacją była bardziej próba zaprzeczenia opinii innych, niż silne osobiste pragnienie zostania księdzem. Muszę powiedzieć, że to wyjaśnienie, nawet jeśli uczynione post factum, wyjaśniło mi wiele. Gdy obserwowałem o. Kiesle jako proboszcza pomocniczego, nigdy nie było dla mnie jasne, dlaczego musiał on zostać księdzem. Większość zajęć, jakimi parają się księża, zdawała się go nie pociągać. Jego zainteresowanie posługą było skrajnie ograniczone i wybiórcze.
« Kościół i seksualizm (Publikacja: 17-04-2010 )
str. 7258 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ] Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator) | ||
 | ||