Polska nie raz prowadziła wojny z inicjatywy Rzymu i tylko w jego interesie. Działania te przyczyniały się do stopniowego osłabiania pozycji państwa i jego ruiny. Wszystkie podjudzane przez papieży wojny toczone były z innowiercami.

To papież doprowadził do bitwy pod Warną, w której zginął król Polski i Węgier — Władysław. Wojska węgierskie w 1443 r. wyprowadziły działania wojenne poza granice kraju i odniosły sukcesy w walce z sułtanem. Władca Turków zawarł z Władysławem korzystny dla Węgier układ. Został on przez Władysława zerwany pod wpływem legata papieskiego. Dalsze działania przyniosły klęskę wojskom węgierskim i śmierć króla polsko-wegierskiego pod Warną.

Znajdując się na krawędzi przepaści (przygniatany zwycięstwami Batorego) Iwan Groźny zaczął kokietować Rzym, a Kościół uwiedziony nadzieją skatolicyzowania Rosji (trzeba było być szaleńcem, by w to wierzyć) wymusił na Batorym pokój, co uratowało Rosję, Polskę zaś przywiodło do zguby 200 lat później.

Większość wojen z Turkami było spowodowanych papieskimi namowami. W naszym interesie leżał zawsze pokój z Turkami (hołd dla Zygmunta Starego, Turcy jako jedyni w Europie zaprotestowali przeciwko rozbiorom naszego kraju) a wojna z Niemcami, Rosją i Habsburgami. Zygmunt III Waza pomógł Habsburgom gdy wojska Bethlena podeszły pod Wiedeń w czasie wojny trzydziestoletniej, w listopadzie 1619 r. (tzw. pierwsza odsiecz Wiednia). Spowodowało to klęskę powstańców czeskich i prawdziwą katastrofę narodową w Czechach. Bethlen był lennikiem sułtana Turcji, który w odwecie wypowiedział Polsce wojnę, która przyniosła nam Cecorę, a Habsburgom dała możliwość łatwego rozprawienia się z Czechami (siły tureckie były związane walką z Polską). Gdy Turcja wypowiedziała nam wojnę, nikt nie pokwapił się odwdzięczyć za obronę Wiednia, choćby symboliczną pomocą.

Podobnie miała się sprawa z drugą odsieczą Wiednia przez Polaków. Początkowo Jan III Sobieski nie był zainteresowany sojuszem z Habsburgami, popierał on tzw. wariant północny, czyli odzyskanie wpływów w Prusach Książęcych. Do zmiany polityki przyczyniła się szlachta manipulowana przez antyturecką propagandę papiestwa i Habsburgów. I tak doszło do wyprawy na Wiedeń w 1683 r. Wojska chrześcijańskie pod wodzą króla polskiego odniosły tam wspaniałe zwycięstwo nad armią wezyra Kara Mustafy. Był to dla Europy szczytowy moment kontrreformacji. Polska jako jedyne państwo ¦więtej Ligi (poza tym Państwo Kościelne, Austria i Wenecja) nie uzyskała żadnych nabytków terytorialnych ani politycznych, wiktoria wiedeńska dała tylko tematy malarzom opiewającym chwałę polskiego króla. Co więcej, w efekcie tej zmiany wariantów, wzmocniły się Prusy, które niedługo później zainicjowały rozbiór naszego państwa.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Obyczaje kleru Kościół w PRLu

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto