Zur Judenfrage Marksa, Magyarische Kampf Engelsa a Mein Kampf Hitlera

„Lewica Wolnościowa" ujmuje się za Engelsem, którego dotknęła dekomunizacja. Zobaczcie — piszą — Engels był takim żarliwym polonofilem i co mu z tego przyszło? Zdekomunizowali go niedobrzy Polacy. Bakunin też był polonofilem, ale się z tego wyleczył. Historia pokazała, że to Bakunin miał rację. Lewica dialektycznie udowodniła sobie, że nie warto szanować Polski.

W istocie jednak Engels nie był żadnym polonofilem, był natomiast ojcem zbrodniczej ideologii. Socjalizm naukowy jest krewniakiem darwinizmu społecznego. Obie te ideologie stały się głównym źródłem totalitaryzmów XX wieku. Wspólne korzenie obu tych ideologii, które rozwinęły się w marksizm-leninizm oraz nazizm, są bliższe niż się wydaje. Podłoże antysemityzmu, szowinistycznego rasizmu oraz usprawiedliwienia ludobójstwa znajdujemy bowiem właśnie w pismach Marksa, ale przede wszystkim u Engelsa.

Zur Judenfrage Marksa

Teoria dotycząca Żydów zawarta w Mein Kampf jest rozwinięciem i skonkretyzowaniem teorii zawartej w tekście „W kwestii żydowskiej" (Zur Judenfrage; oryginał, polskie tłumaczenie) z 1844 roku — pierwszego ważnego utworu Karola Marksa. Często się dziś akcentuje, że marksizm został wymyślony przez Żyda Marksa. Ale w istocie Marks przede wszystkim stworzył całe teoretyczne podstawy antysemityzmu.

W części pierwszej tego tekstu Marks wskazuje, że rewolucja francuska rozbiła wprawdzie dawne struktury feudalne, ale poprzez prawa człowieka, które stanowią absolutny prymat egoistycznej jednostki oderwanej od innych jednostek, blokowane jest przekształcenie tych zatomizowanych jednostek w naród. Państwo prawoczłowiekowe siłą rzeczy musi być państwem prawa, bo tylko prawo określa relacje między tymi zatomizowanymi jednostkami. Prawa człowieka były potrzebne, ale jako element rozkładu dawnych form państwowych, jako element budowy bazy pod właściwy etap rewolucji: budowę państwa narodowego, gdzie relacje między jednostkami określają relacje wspólnoty politycznej:

„Żadne więc z tak zwanych praw człowieka nie wykracza poza człowieka egoistycznego, poza człowieka jako członka społeczeństwa obywatelskiego, tj. jednostkę kierującą się wyłącznie sobą, swym prywatnym interesem i swym widzimisię i odgrodzoną od wspólnoty. W owych prawach człowiek bynajmniej nie jest traktowany jako istota gatunkowa, raczej samo życie gatunkowe, społeczeństwo, stanowi tu zewnętrzne ramy dla jednostek, ograniczenie ich pierwotnej samodzielności. Jedyną więzią, która je zespala, to przyrodzona konieczność, potrzeba i interes prywatny, dążność do zachowania swej własności i swej egoistycznej osoby".

W części drugiej tekstu Marks wyjaśnia co jest barierą właściwej rewolucji: Żydzi, to żydowska mentalność, która rozbiła dawne struktury, jednocześnie blokuje budowę państwa politycznego. Marks nie jest antychrześcijański w tym sensie, że potępia Ewangelie, sam bowiem przejmuje świecką treść Nowego Testamentu. Marks jest antychrześcijański w tym sensie, że zarzuca chrześcijaństwu, że stworzyło potęgę ekonomiczną „żydostwa". Podstawą zatem rewolucji politycznej musi być wyzwolenie społeczeństwa od „żydostwa". Kultura żydowska zatruła całą naszą współczesność, mówi Marks, dodając: „żydostwo" musi ulec nieuchronnej likwidacji. Można się spierać, że słowa te nie oznaczają fizycznej likwidacji Żydów, to prawda, ale Mein Kampf nie mówi nic ponadto, też przecież nie głosi konieczności fizycznej likwidacji Żydów, powtarza jedynie Marksa. Poniższe kilka fragmentów nie pochodzi z Mein Kampf, lecz z Marksa:

"Przypatrzmy się rzeczywistemu świeckiemu Żydowi, nie temu odświętnemu Żydowi dnia sobotniego, jak to czyni Bauer, lecz Żydowi dnia powszedniego.

Nie szukajmy tajemnicy Żyda w jego religii, lecz szukajmy tajemnicy religii w rzeczywistym Żydzie.

Jaka jest świecka podstawa żydostwa? ^{[ 1 ]} Praktyczna potrzeba, własna korzyść.

Jaki jest świecki kult Żyda? Handel. Jaki jest jego świecki bóg? Pieniądz. Otóż właśnie! Emancypacja od handlu i od pieniądza, a zatem od praktycznego, rzeczywistego żydostwa byłaby autoemancypacją naszych czasów.

Taka organizacja społeczeństwa, która by usunęła przesłanki handlu, a więc i samą możliwość handlu, uniemożliwiłaby istnienie Żyda. Jego świadomość religijna rozwiałaby się jak mdłe opary w atmosferze prawdziwego życia społecznego.

Przez żydostwo rozumiemy więc pewien powszechny współczesny element antyspołeczny, który osiągnął swą obecną skrajną postać przez rozwój historyczny, do którego Żydzi, w tym sensie ujemnym, gorliwie się przyczynili; w tej obecnej zaś skrajnej postaci element ten musi nieuchronnie ulec likwidacji.

Emancypacja Żydów jest więc w swym ostatecznym znaczeniu emancypacją ludzkości od żydostwa.

Żyd wyemancypował się już na sposób żydowski.

Żyd wyemancypował się na sposób żydowski, nie tylko dlatego, że zdobył sobie siłę, jaką daje pieniądz, lecz i dlatego, że dzięki niemu, choć również i bez niego pieniądz stał się potęgą światową, a praktyczny duch żydostwa stał się praktycznym duchem narodów chrześcijańskich. Żydzi wyemancypowali się o tyle, o ile chrześcijanie stali się Żydami.

'Bogobojny i pod względem politycznym wolny mieszkaniec Nowej Anglii — opowiada np. pułkownik Hamilton — jest swego rodzaju Laokoonem, który nie czyni najmniejszego nawet wysiłku, aby oswobodzić się od oplatających go węży. Mamona jest ich bożyszczem, wielbią go nie tylko ustami, lecz wszystkimi siłami swego ciała i duszy. Ziemia jest w ich oczach tylko giełdą i są oni przekonani, że jedynym ich zadaniem na tym padole jest stać się bogatszym od swych sąsiadów. Handel opanował wszystkie ich myśli, a zmiana przedmiotów handlu stanowi jedyną ich rozrywkę. W podróży noszą oni, rzec można, cały swój kram czy kontuar na plecach i nie mówią o niczym innym jak o procentach i zyskach. A jeżeli na chwilę tracą z oczu swoje interesy, to tylko po to, aby węszyć, jak idą interesy innych'.

Żydostwo utrzymało się w samym społeczeństwie chrześcijańskim, a nawet doszło w nim do szczytu swego rozwoju. Żyd, będąc szczególnego rodzaju członkiem społeczeństwa obywatelskiego, jest tylko szczególnego rodzaju przejawem żydowskości społeczeństwa obywatelskiego.

Społeczeństwo obywatelskie z własnych trzewi rodzi Żyda wciąż na nowo.

Co było w istocie swej podłożem religii żydowskiej? Praktyczna potrzeba, egoizm.

Pieniądz jest tym żarliwym bogiem Izraela, wobec którego żaden inny bóg ostać się nie może. Pieniądz poniża wszystkich bogów człowieka i zamienia ich w towar. Pieniądz jest ogólną, samą w sobie ukonstytuowaną wartością wszystkich rzeczy. Pozbawił on zatem cały świat — świat ludzi jak i przyrodę — jego właściwej wartości. Pieniądz jest wyobcowaną od człowieka istotą jego pracy i jego bytu; ta obca istota ma go w swej mocy, on zaś zanosi do niej modły.

Bóg żydowski stał się świeckim bogiem, stał się bogiem świata. Weksel jest rzeczywistym bogiem żydowskim, bóg zaś — tylko iluzorycznym wekslem.

Pogląd na przyrodę, zrodzony pod panowaniem własności prywatnej i pieniądza — to prawdziwa pogarda, faktyczne poniżenie przyrody, która wprawdzie istnieje w religii żydowskiej, ale tylko w urojeniu.

Taki sens mają słowa Tomasza Munzera, gdy stwierdza, że nie do zniesienia jest, 'iż wszystkie stworzenia stały się własnością: ryby w wodzie, ptaki w powietrzu, rośliny na ziemi — że trzeba wyzwolić również i stworzenia'.

To, co w religii żydowskiej tkwi w formie abstrakcyjnej, pogarda dla teorii, dla sztuki, dla historii, dla człowieka jako celu samego w sobie, to jest rzeczywistym, świadomym punktem widzenia, cnotą człowieka pieniądza. Nawet stosunki związane z przedłużeniem rodu, stosunki między mężczyzną a kobietą itd. stają się przedmiotem handlu! Kobieta staje się przedmiotem handlu.

Chimeryczna narodowość Żyda to narodowość kupca, w ogóle człowieka pieniądza.

Chrystianizm jest to wysublimowana myśl żydostwa, żydostwo jest pospolitym zastosowaniem chrystianizmu, lecz zastosowanie to wtedy dopiero mogło stać się powszechne, gdy chrystianizm jako gotowa religia dokończył teoretycznie autoalienacji człowieka od siebie samego i od natury.

Wtedy dopiero mogło żydostwo zapanować powszechnie i uczynić z wyobcowanego człowieka i wyobcowanej przyrody rzecz zewnętrzną, przedmiot kupna i sprzedaży, znajdujący się w niewoli egoistycznego interesu i handlu."

Tekst kończy się zdaniem: "Społeczna emancypacja Żydów jest emancypacją społeczeństwa od żydostwa."

Zadajmy sobie teraz pytanie: czy właściwym wdrożeniem tego teoretycznego marksizmu był leninowsko-stalinowski bolszewizm czy raczej nazizm?

Nazizm nie dodał nic istotnego na temat Żydów ponad marksizm.

Marks nie tylko czyni Żydów odpowiedzialnymi za całe zło współczesnego świata, ale i głosi, że zniewolili zwierzęta i wyalienowali się od przyrody. Czy to faktycznie bolszewizm lub jakiś inny socjalizm poszedł za naukami Marksa? Otóż jedynie narodowy socjalizm wcielił to w życie. Systemy komunistyczne nie przejmowały się ochroną przyrody oraz wyzwoleniem zwierząt, do czego właśnie wzywał Marks. Nazizm tak mocno się w Marksa wczytał, że jego ekofilozofię potraktował priorytetowo (z czego nie należy wyciągać potępiających wniosków — chodzi o zależność idei).

Tuż po dojściu do władzy w styczniu 1933 partia nazistowska ustanowiła najbardziej kompleksowy zbiór praw ochrony zwierząt w Europie. Ludzie jako gatunek utracili swój nadrzędny status. Eksperymenty na zwierzętach postrzegano jako element „żydowskiej nauki". Zgodnie z życzeniem Hitlera, w 1933 ustanowiono ograniczony zakaz wiwisekcji. 24 listopada 1933 wprowadzono ustawę o ochronie zwierząt — Tierschutzgesetz. Adolf Hitler zapowiedział kres okrucieństwu wobec zwierząt: „Im neuen Reich darf es keine Tierquälerei mehr geben". („W nowej Rzeszy nie będzie więcej dopuszczalne okrucieństwo wobec zwierząt"). Po niej zostały uchwalone kolejne: 3 czerwca 1934 Reichsjagdgesetz zakazującą polowań; 1 czerwca 1935 Naturschutzgesetz, kompleksowo traktującą sprawy środowiska naturalnego. 13 listopada 1937 wprowadzono prawo regulujące transport samochodowy zwierząt, a 8 września 1938 podobne, dotyczące ich przewozu kolejowego. Został określony najmniej bolesny sposób podkucia konia, a także poprawna metoda przyrządzania homara, wykluczająca ugotowanie go żywcem. Niektórzy wyżsi rangą naziści, w tym Hitler, Rudolf Hess, Joseph Goebbels i Heinrich Himmler, okresowo powstrzymywali się od spożywania mięsa.

Zobacz komentarze (25)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto