 |
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty: | | |
  |
|
|
|
Biblia » Nowy Testament » Paweł z Tarsu
Spór Apostołów i rozłamy [2] Autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz
"Jest bowiem wielu krnąbrnych, gadatliwych i zwodzicieli, zwłaszcza wśród
obrzezanych [judeochrześcijanie]: trzeba im zamknąć usta, gdyż całe domy skłócają, nauczając, czego nie należy, dla nędznego zysku." — to Tytusa (1, 10n)
W
Dziejach Apostolskich czytamy: "Wówczas,
gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko
Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich
wdowy" (6,
1; BT) — to tylko echo tych sporów. Polemika
dogmatyczna w NT
Jako
ciekawostkę podamy, że w kanonie Pisma Świętego odnajdziemy nawet polemikę
dogmatyczną między obozem judeochrześcijan oraz obozem poganochrześcijan.
pierwszych reprezentuje list Jakuba, drugich — listy Pawła. Polemika jest tak
jawna, że nawet powołują podobne przykłady, tylko inne sądy o nich wydają:
listu Jakuba przywołuje Abrahama jako kogoś kto został sprawiedliwy (tzn.
zbawiony), ale z uczynków i przez nie doszedł do wiary. List do
Rzymian pyta: jeśli Abraham z uczynków miałby
być sprawiedliwym, to nie przed Bogiem, dalej wydaje Paweł zupełnie inną
ocenę sprawiedliwości Abrahama: Pismo mówi, że uwierzył i zostało mu
poczytane to za sprawiedliwość. Podobnie odmiennie oceniają czyn Rachab:
Jakub mówi, że to z uczynków, Paweł utrzymuje, że to przez wiarę. Oczywiście
dzisiejsi chrześcijanie widza w tym jedynie uzupełnianie się tekstów, jednak
egzegeza biblijna jawnie temu przeczy: w owym czasie, kiedy pisano te teksty
istniał właśnie spór między dwoma odłamami chrześcijaństwa w kwestii
wiary i uczynków i listy te, które dziś znajdują się najwcześniej między
okładkami tej samej książki — są wobec siebie polemiczne.
|
Poganochrześcijanie |
Judeochrześcijanie |
"Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.
Albowiem cóż Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwość.
A robiącemu zapłata nie bywa przyczytana podług łaski, ale podług długu;
Nie robiącemu zaś, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego,
przyczytana bywa wiara jego za sprawiedliwość. Jako i Dawid powiada, że błogosławieństwo człowieka jest, któremu
Bóg przyczyta sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości, a których zakryte są
grzechy; Błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie przyczyta."
Rzym. 4, 2-8
Należałoby przeczytać
cały poniższy rozdział listu do Hebrajczyków, ja przytaczam jednak
tylko dwa fragmenty:
"Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę"
Hbr 11, 17
Przez wiarę nierządnica Rachab nie zginęła
razem z niewierzącymi, bo przyjęła gościnnie wysłanych na zwiady."
Hbr 11, 31
|
"Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy /sama/ wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta! — a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała — to na co się to przyda?
Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie.
Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków.
Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz — lecz także i złe duchy wierzą i drżą.
Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna?
Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym?
Widzisz, że wiara współdziała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.
Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary.
Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje
uczynki?"
Jk 2, 14-25 |
1 2
« Paweł z Tarsu (Publikacja: 08-07-2002 Ostatnia zmiana: 16-08-2006)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 1022 |
 |
Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek 
