W końcu film ten jest również ukazaniem prawdy o stygmatykach. Otrzymują oni swoje stygmaty pod wpływem silnych uczuć religijny graniczących z ekstatycznymi uniesieniami. Otrzymują rany nie tam, gdzie mógł je mieć w rzeczywistości Jezus, lecz tam, gdzie je widzą na rzeźbach i obrazach. Stygmaty Frankie nie są autosugestią religijną, gdyż ona nie wierzyła w Boga. Dzięki temu mogła je mieć tam gdzie być powinny, czyli na nadgarstkach, a nie na dłoniach. W czasach rzymskich krzyżowano ludzi wbijając im gwoździe właśnie w nadgarstki, gdyż gwóźdź wbity w dłoń nie utrzymałby ciężaru ciała. Niestety o tym nie wspomina pan Alicki (krytyk), który wpadł jednak na pomysł, że proces stygmatyzacji ukazany w filmie nie przypomina "działania Bożego Ducha", lecz "opętanie" przez złe demony. Sądzę jednak, że większość momentów stygmatyzacji katolickich stygmatyków, musiało w istocie przypominać "opętanie". Sugeruję zapoznanie się np. z jakąś książką o ojcu Pio.

Czym są stygmaty? Czy są przekazem Boga biblijnego, a może Jezusa? Warto przypomnieć, że Jezus wcale nie pragnął zbawiać świata swoim męczeństwem, on chciał tylko głosić miłość i nauczać o niej. Modlił się do Boga przed śmiercią: "Ojcze mój, jeźli można, niech mię ten kielich minie" (Mt 26,39); widząc, że zbliża się kres jego nauczania, że zagrożone jest jego życie mówił do uczniów: "Smętna jest dusza moja" (Mt 26,38). Jego męka nie była niczym wzniosłym lecz poniżającym. Uczniowie oraz apostołowie go opuścili, matka nie rozumiała, został sam, nikt z bliskich nie pogrzebał nawet jego ciała. Na krzyżu wołał przeraźliwie: "Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?" (Mk 15, 34). Dziś jego rany są przedmiotem kultu, zaś jego śmierć jest główną treścią religii. On zapewne życzyłby sobie, aby zapamiętano go jako tego, który głosił miłość, nie zaś aby kojarzono go z krwią i upokarzającą śmiercią.

Dialogi z filmu:

Rozmowa w Watykanie między Andrew Kiernanem i ojcem Delmonico:

Andrew: Więc nad czym pracujesz?
Delmonico: Nie mam pojęcia.
A: Jak możesz coś tłumaczyć jeżeli nie masz o tym pojęcia?
D: Jestem lingwistą, Andrew. Tłumaczę słowa, nie ich istotę. A to jest ewangelia z drugiego stulecia.
A: Jak wiele jest do przekładu?
D: Pomogłem przełożyć około piętnastu. Zostało wciąż około dwudziestu.
A: Więc jest około trzydziestu pięciu ewangelii?
D: Każdy miał inne doświadczenia niż Jezus. Wszyscy napisali różne historie. Zauważ, wszystkie ewangelie są interpretacją. Wspomnienia, sny, refleksje.
A: I nie ma ani jednej ewangelii spisanej słowami Jezusa?
D: Wszyscy jesteśmy ślepi jak człowiek w grocie. Szukamy świecy zapalonej dwa tysiące lat temu.
A: Więc co jest w tym tekście?
D: Przełożyłem tylko trzecią część każdej strony.
A: Dlaczego?
D: Bardziej istotne dokumenty są zawsze rozdzielane pomiędzy nas. Jedna trzecia dla Dominikanów, jedna trzecia dla Franciszkanów i jedna trzecia dla Jezuitów. Cała prawda jest znana tylko kilku potężnym.
A: To jest typowe dla tego miejsca, prawda?
D: Żyjemy w konkurencyjnym świecie, Andrew. Kościół nie jest wyjątkiem.
A: Nic stąd nie wyniesiesz, prawda? Dopóki oni, oczywiście, nie zechcą.

Rozmowa między Giannim Petrocellim i Andrew Kiernanem

— Może to największy relikt chrześcijaństwa jaki kiedykolwiek znaleziono.
— Dlaczego?
— To zwój aramejski z pierwszego wieku, odkryty w jaskini nad Morzem Martwym, na zewnątrz Jeruzalem. Alameida i ja wywnioskowaliśmy, że to…
— ewangelia...
— Jezusa Chrystusa. W jego języku - aramejskim. W Watykanie są ludzie, którzy wierzą, że ten dokument może zniszczyć autorytet nowoczesnego kościoła.
— Jak?
— To były słowa Jezusa do jego uczniów w noc Ostatniej Wieczerzy. Jego instrukcja dla nich, jak mają prowadzić kościół po jego śmierci.
— Dlaczego mogą być zagrożeniem?
— Kiedy przedstawiliśmy wstępne wnioski przed Komisją ds. Ewangelii, Houseman nakazał nam natychmiast przerwać pracę. Alameida odmówił. Skradł dokument i zniknął. Houseman ekskomunikował nas podczas naszej nieobecności.
— Nie wiesz gdzie on jest?
— Nie chciał się ujawniać, dopóki nie skończy tłumaczenia. (...)
— Dlaczego przerwaliście? Co tam było przerażającego?
— Spójrz dookoła, Ojcze. Co widzisz?
— Kościół.
— To budynek. Prawdziwy kościół Jezusa Chrystusa to znacznie więcej. Nie budynki zrobione z drewna i kamienia. Kocham Jezusa. Nie potrzebuję instytucji pomiędzy nim a mną. Widzisz, tylko Bóg. Bez księży, bez kościołów. (...)

***

Odnośniki:

Stopklatka — o filmie

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Psychologiczna próba interpretacji zjawiska stygmatów Płaczące obrazy i inne cuda

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (3)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto