Ostatni punkt krytyki odnosi się bardziej do samego uzasadnienia poglądów Kanta, niż do rzeczywistości. Otóż czyny powinniśmy osądzać według motywów, dla których są podejmowane. Jednakże w przypadku imperatywów, nakazuje się branie pod uwagę skutków! Czyżby więc Kant nie potrafił zrzucić z siebie „cienia" utylitarystów. Wskazuje na to cytat: "Tymczasem, chcąc przekonać się w najkrótszy, a jednak nieomylny sposób, jaką odpowiedź należy dać na pytanie, czy kłamliwe przyrzeczenie zgadza się z obowiązkiem, pytam się samego siebie: czy byłbym zadowolony z tego, że moja maksyma [...] miałaby obowiązywać jako prawo powszechne (...); albowiem według takiego prawa nie istniałoby właściwie żadne przyrzeczenie, ponieważ na próżno udawałbym wobec drugich, że chcę tak postąpić w przyszłości, gdy oni temu i tak nie wierzą, a gdyby to nawet lekkomyślnie uczynili, oddaliby mi przecież wet a wet."

Na tym kończy się to omówienie. Myśl etyczna Kanta jest do dziś szeroko dyskutowana, a także — stosowana, choć jak pokazuje życie, w trochę zmienionej wersji. Czy jestem kantystą czy nie? Na to pytanie każdy musi sobie odpowiedzieć sam. Na to czy warto też.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Mój Kant Na początku była moralność...

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (6)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Michał Piotrowski Student politologii Uniwersytetu Warszawskiego; brał udział w olimpiadzie filozoficznej, finalista ogólnopolskiej Olimpiady Wiedzy o UE; pochodzi z Leszna Wielkopolskiego. Członek Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów.  Liczba tekstów na portalu: 19  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Impeachment na przykładzie prezydenta Litwy - Rolandasa Paksasa