Wprowadzenie

Raport Cottrella został przygotowany w 1984 r. na polecenie Parlamentu Europejskiego. Wprowadził termin „nowe ruchy religijne". Raport wyróżnił ówcześnie pięć nowych ruchów religijnych, które uznawał za niebezpieczne. Dwa z nich są zarejestrowane i działają w Polsce: 1) Kościół Zjednoczeniowy (Ruch pod wezwaniem Ducha Świętego dla Zjednoczenia Chrześcijaństwa, tzw. moonowcy, zob. str. 1437); w 1992 r. podawali, iż mają 261 duchownych w Polsce, odtąd brak danych, liczba wyznawców utajniana jest stale; działa w Polsce nie tylko jako związek wyznaniowy, lecz także pod postacią dwóch stowarzyszeń: a) Federacji Rodziny na rzecz Pokoju Światowego, b) Akademickiego Stowarzyszenia Urzeczywistniania Wartości Uniwersalnych. 2) Hare Kryszna, czyli Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny (zob. str. 1516, 1517); liczba członków w Polsce, wedle danych podawanych przez ruch: 5000 (1998). Działa też prawdopodobnie, lecz bez rejestracji: Kościół Scjentologiczny (str. 1400).

Wobec nowych ruchów religijnych raport przedstawia zarzuty m.in. rozbijania rodzin, pranie mózgu celem uzyskania bezwzględnego posłuszeństwa. Należy dodać, że pojawiały się również opinie podważające zarzuty zawarte w raporcie. Nie bez znaczenia na wymowę raportu miały zapewne okoliczności w jakich był przygotowywany: po masowym samobójstwie wyznawców jednego z ruchów religijnych w Gujanie. W podobnych okolicznościach przyjmowana była rezolucja Parlamentu Europejskiego z 1996 r. (po śmierci 16 osób we Francji).

Należy poza tym wspomnieć o zaleceniach Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z 1992 r. i Komitetu Ministrów Rady Europy z 1994 r., które podkreślając niebezpieczeństwa wynikające z działalności nowych ruchów religijnych, przestrzegały zarazem przed wydawanie specjalnego ustawodawstwa antysektowego.

Mariusz Agnosiewicz

Raport Cottrella

PARLAMENT EUROPEJSKI Dokument 1-47/84, 2 kwietnia 1984

Raport zostal sporzadzony w imieniu Komisji Mlodziezy, Kultury, Wychowania, Informacji i Sportu i jest poswiecony dzialalnosci pewnych „nowych ruchów religijnych" na terenie panstw Wspólnoty Europejskiej.

Sprawozdawca: Mr Richard Cottrell.

Na posiedzeniu sesji, które odbyly sie 19 kwietnia i 10 czerwca 1982 r., Parlament Europejski odeslal do Komisji Mlodziezy, Kultury, Informacji, Sportu oraz do Komisji prawnej projekt rezolucji, przedstawiony przez M. Balfe, a odnoszacy sie do dzialalnosci Kosciola Zjednoczenia (Unification Churchi), kierowanego przez Sun Myung Moona (dok. 1-109/82), i projekt rezolucji, przedstawiony m.in. przez pania Wieczorekzeul, poswiecony problemom zwiazanym z dzialalnoscia Towarzystwa na rzecz Zjednoczenia Swiatowego Chrzescijanstwa Sun Myung Moona (dok. 12/82).

28 wrzesnia sprawozdawca Komisji Mlodziezy, Kultury, Wychowania, Informacji i Sportu wybrany zostal R. Cottrell. Komisja rozpatrywala projekt raportu na posiedzeniach, które odbyly sie 18 i 19 stycznia 1983 r., 16 i 17 marca 1983 r., 25 i 26 kwietnia 1983 r., 4 listopada 1983 r., 25 i 26 stycznia 1984 r. oraz 20 i 21 marca 1984 r.

Analizujac ów dokument Komisja kierowala sie wskazówkami udzielonymi jej przez organizacje i pojedyncze osoby zajmujace sie problematyka nowych ruchów religijnych.

W trakcie posiedzenia w dniach 20 i 21 marca 1984 r. Komisja przyjela projekt rezolucji 13 glosami za, przy jednym wstrzymujacym sie. W glosowaniu uczestniczyli deputowani: Belmer, przewodniczacy; Fajardie, Hann, wiceprzewodniczacy; Cottrell, sprawozdawca; Alexiadis, Bocklet (w zastepstwie za deputowanego Pedini); Bord (w zastepstwie za deputowanego Geronimi); Brockes, Cinciari Rodano (w zastepstwie za deputowanego Fanti); Gaiotti de Biase; Gerokostopulos, Rolland, Simmonds i Yiehoff.

Do niniejszego raportu dolaczona zostala nota Komisji prawnej. Raport zostal przeslany 23 marca 1984 r. Termin skladania poprawek przewidziany zostal w projekcie porzadku obrad obu sesji, w trakcie których bedzie analizowany niniejszy raport.

A. PROJEKT REZOLUCJI

Poswieconej dzialalnosci pewnych ruchów religijnych na terenie panstw Wspólnoty Europejskiej.
Parlament Europejski

· uznajac zasade sformulowana w 9 artykule Konwencji europejskiej odnoszacym sie do przestrzegania praw czlowieka;

· w powolaniu na Traktat Rzymski, a szczególnie artykul 220;

· majac na wzgledzie Miedzynarodowy Rok Mlodziezy, który zostal przewidziany na 1985 r.;

· uwzgledniajac projekty rezolucji dotyczacych:

· problemów zwiazanych z dzialalnoscia Towarzystwa na rzecz Zjednoczenia Swiatowego Chrzescijanstwa Sun Myung Moona (dok. 1-2/82);

· dzialalnosci Kosciola Zjednoczenia (Unification Church) kierowanego przez Sun Myung Moona (dok. 1-109/82);

· uwzgledniajac raport Komisji Mlodziezy, Kultury, Wychowania, Informacji i Sportu oraz note Komisji prawnej (dok. 1-47/84):

a) biorac pod uwage niepokój, jaki wsród mieszkanców europejskich panstw i ich rodzin wzbudza dzialalnosc organizacji okreslanych jako nowe ruchy religijne, w tej mierze, w jakiej godza one w prawa obywatela i w prawa czlowieka oraz wplywaja na pogorszenie spolecznej sytuacji tych, którzy ulegli ich wplywom;

b) potwierdzajac zasade calkowitej wolnosci slowa i religii, jaka obowiazuje w panstwach czlonkowskich Wspólnoty Europejskiej, Wspólnota nie rosci sobie zadnego prawa do oceny religijnych wierzen w ogólnosci, a religijnej dzialalnosci w szczególnosci;

c) w przekonaniu, ze w tej dziedzinie nie zostala zakwestionowana slusznosc religijnych wierzen, lecz legalnosc metod pozyskiwania nowych czlonków i ich traktowanie;

d) uwzgledniajac fakt, ze problemy zwiazane z pojawieniem sie nowych ruchów religijnych sa zjawiskiem miedzynarodowym i dotycza wszystkich panstw czlonkowskich, choc w róznym stopniu, i ze w wielu z nich przedsiewziete juz zostaly odpowiednie srodki prawne przez wladze rzadowe;

e) biorac pod uwage, ze przejawiany przez adeptów owych ruchów brak zainteresowania zyciem, jakie dawniej prowadzili, wywoluje okreslone negatywne reperkusje spoleczne, w sferze ustawodawstwa pracy, dla calosci spoleczenstwa i jego organizacji:

1. Uznaje za konieczne, aby Rady kompetentnych ministrów — a mianowicie ministrów spraw wewnetrznych i ministrów sprawiedliwosci, zbierajacych sie w ramach wspólpracy polityków europejskich, jak i Rada ministrów pracy i opieki spolecznej — w mozliwie najkrótszym terminie zorganizowaly wymiane informacji na temat problemów, zwiazanych z dzialalnoscia niektórych nowych ruchów religijnych, i przeanalizowaly szczególowo nastepujace kwestie:

a). sposoby uzyskiwania przez te ruchy dochodów i zwolnienia podatkowe, z jakich korzystaja;

b). przestrzeganie obowiazujacych w róznych panstwach czlonkowskich praw, jesli chodzi o prawo pracy i opieki spolecznej, na przyklad:

c). konsekwencje braku poszanowania tych praw w spoleczenstwie;

d). poszukiwanie osób zaginionych i mozliwosc wspólpracy w tym wzgledzie z trzecimi krajami;

e). sposób, w jaki gwalcone jest prawo do osobistej wolnosci adeptów tych ruchów;

f). utworzenie organizacji, które osobom opuszczajacym te ruchy ofiaruja pomoc prawna, a takze pomoga im wlaczyc sie na nowo w zycie spoleczne i zawodowe;

g). istnienie pewnych luk prawnych, wynikajacych z legislacyjnych róznic miedzy poszczególnymi panstwami czlonkowskimi, co powoduje, ze dzialalnosc zabroniona w jednym kraju, jest legalna w innym.

2. Uznaje za konieczne, aby kazdy sad odnoszacy sie do nowych ruchów religijnych opieral sie na nastepujacych kryteriach:

a). osoby, które nie osiagnely dojrzalosci, nie moga byc naklaniane do skladania slubów, wplywajacych w zasadniczy sposób na ich przyszlosc;

b). wszelkie zaangazowanie o charakterze finansowym czy osobistym powinien poprzedzac wystarczajaco dlugi okres refleksji;

c). rodziny i przyjaciele osób przystepujacych do ruchu powinni nadal móc utrzymywac z nimi kontakt;

d). od czlonków, którzy rozpoczeli cykl ksztalcenia, nikt nie moze zadac jego ukonczenia;

e). powinny byc respektowane nastepujace prawa osobiste:
— prawo do swobodnego porzucenia ruchu;
— prawo do nawiazania kontaktu z rodzina czy przyjaciólmi: osobistego, listownego lub telefonicznego;
— prawo do wyrazania niezaleznej opinii (w sadzie i gdziekolwiek indziej);
— prawo do leczenia;

f). nikt nie moze byc naklaniany do przekraczania prawa, szczególnie jesli chodzi o zbieranie funduszy, na przyklad zebrzac czy sie prostytuujac;

g). ruchy nie moga zadac zadnych stalych zobowiazan od potencjalnych czlonków, na przyklad studentów czy turystów przebywajacych czasowo w danym kraju;

h). po pozyskaniu adepta natychmiast nalezy mu podac nazwe i zasady ruchu; i). na zadanie kompetentnych wladz ruchy powinny przekazywac wszelkie informacje dotyczace miejsca zamieszkania czy pobytu swoich czlonków;

j). nowe ruchy religijne powinny czuwac, aby osoby zalezne od nich i pracujace na ich rzecz mialy zapewniona odpowiednia opieke spoleczna w panstwach czlonkowskich, w których pracuja czy przebywaja;

k). jesli czlonek danego ruchu wyjezdza na koszt ruchu za granice, wszelkie konsekwencje takiego wyjazdu ponosi ruch, szczególnie w przypadku choroby adepta;

l). czlonkowie ruchu powinni byc natychmiast powiadamiani o telefonach od rodzin i bezwlocznie powinni otrzymywac cala korespondencje, która do nich przychodzi;

m). kierownictwo ruchu powinno czuwac, aby dzieci czlonków otrzymaly odpowiednie wychowanie i wyksztalcenie i unikac wszystkiego, co mogloby zagrozic pomyslnosci dziecka.

3. Wzywa Komisje:

· do przedstawienia danych — ewentualnie w celu przeslania do banku danych — na temat miedzynarodowych powiazan nowych ruchów religijnych z uwzglednieniem falszywych nazw i organizacji-widm, a takze ich dzialalnosci w panstwach czlonkowskich; i szczególnie do wskazania srodków przedsiewzietych do chwili obecnej przez rzady, przede wszystkim przez sluzby policyjne i sady, przeciwko owym ruchom w przypadku pogwalcenia prawa; oraz podania wniosków, do jakich doszly rzadowe komisje badajace problem nowych ruchów religijnych;

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Nowe ruchy religijne w Polsce Raport Zespołu Międzyresortowego ds. NRR (2000)

Zobacz komentarze (1)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word